اگر زنی بی حجاب گرفتار شود، به محرم او اخطار داده می شود!

زنان افغانستانی از دستور جدید طالبان درباره حجاب زنان ابراز ناراحتی می کنند.

وبگاه شبکه خبری "الجزیره" با انتشار گزارشی تفصیلی از کابل، از ناراحتی و نگرانی زنان فعال افغانستانی از حکم جدید طالبان خبر می دهد.

بر اساس این گزارش: طالبان روز شنبه این هفته با صدور فرمان جدیدی محدودیت های بیشتری را بر زنان افغان اعمال کرده و برای نخستین بار از به قدرت رسیدن در تابستان سال گذشته، درباره نحوه پوشش زنان احکامی صادر کرده و سرپیچی از این دستور را "جرم انگاری" کرده است.

این فرمان جدید طالبان، نخستین فرمان از این دست از سوی رژیم طالبان از زمان به قدرت رسیدن دوباره در 9 ماه گذشته است که در آن مجازات کیفری برای نقض قوانین پوشش زنان تعیین شده است.

وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان روز شنبه اعلام کرد که "برای همه زنان افغان، داشتن حجاب کامل الزامی است.

این وزارتخانه در بیانیه‌ای، پوشش برقع را به عنوان "بهترین حجاب" معرفی کرده و در بیانیه اعلام شده که حجاب "چادر سیاه بلند" به همراه روبنده نیز در صورتی که سر تا پای زن را بپوشاند، مورد تایید است.

در بیانیه این وزارتخانه آمده است: "هر لباسی که بدن زن را بپوشاند، به شرط آنکه تنگ نباشد و نمایانگر اعضای بدن نباشد و به اندازه کافی نازک نباشد، حجاب محسوب می‌شود."

در این بیانیه، مجازات سرپیچی نیز به تفصیل بیان شده: "سرپرستان مرد زنان متخلف برای بار نخست اخطار دریافت خواهند کرد و در صورت تکرار جرایم، زندانی خواهند شد."

اگر زنی بی حجاب گرفتار شود، به محرم او اخطار داده می شود. در این بیانیه آمده است که در نوبت دوم، سرپرست (از سوی مقامات طالبان) احضار می‌شود و پس از احضار مکرر، سرپرست وی به مدت 3 روز زندانی می‌شود.

"عاکف مهاجر"سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان، گفت که کارمندان دولت که قانون حجاب را نقض کنند، اخراج خواهند شد.

او افزود که سرپرستان مرد که به دلیل تکرار جرایم مجرم شناخته شوند "برای مجازات بیشتر به دادگاه فرستاده خواهند شد."

فرمان جدید طالبان با محکومیت و خشم گسترده زنان و فعالان افغان مواجه شده است.

مرضیه (نام مستعار) استاد 50 ساله دانشگاه کابل، در این باره می پرسد: "چرا زنان را به شیئی تقلیل داده اند که در حال جنسی شدن است؟"

او افزود:" من یک مسلمان عامل به دین هستم و برای آنچه اسلام به من آموخته ارزش قایل هستم، اما اگر به عنوان یک مرد مسلمان با حجاب من مشکل دارند، باید حجاب خود را رعایت کنند و نگاه خود را پایین بیاورند."

او می پرسد:" چرا باید مانند شهروندان درجه 3 با ما رفتار شود زیرا (مردان) نمی توانند تقوا را رعایت کرده و تمایلات جنسی خود را کنترل کنند؟"

مرضیه به عنوان یک زن مجرد که از مادرش مراقبت می کند، محرمی ندارد. او تنها نان آور خانواده کوچکش است.

او گفت: "من ازدواج نکرده ام و پدرم خیلی وقت پیش فوت کرده است و من از مادرم مراقبت می کنم... طالبان 18 سال پیش برادرم، تنها محرمم را در یک حمله کشتند. آیا اکنون می‌خواهند برایشان محرمی قرض کنم تا دفعه بعد مرا مجازات کنند؟"

مرضیه در حالی که به تنهایی برای حضور در دانشگاه مجبور به خروج از خانه است، طی ماه های گذشته بارها در راه دانشگاه از سوی طالبان به اتهام نقض قانون " عدم سفر زنان بدون حضور محارمشان" متوقف شده است.

مرضیه گفت: "آنها مرتب تاکسی را که در آن هستم متوقف می کنند و می پرسند محرم من کجاست. وقتی می‌خواهم توضیح دهم که محرمی ندارم، اصلا گوش نمی‌دهند. برای آنها استاد دانشگاه بودن من مهم نیست و هیچ حرمتی نشان نمی دهند و به رانندگان تاکسی دستور می دهند که من را در خیابان رها کنند."

به گفته این استاد دانشگاه: " به همین خاطر بارها مجبور شده‌ام چندین کیلومتر تا خانه یا دانشگاه پیاده‌روی کنم."

فعالان زن افغانستانی نیز از احکام محدود کننده طالبان علیه زنان ابراز خشم و نگرانی می کنند.

"هدی خموش" رهبر تظاهرات زنان در کابل بود که پس از تسلط طالبان در تابستان گذشته برگزار شد. او در جریان سرکوب تظاهرات کنندگان زن توسط طالبان در ماه فوریه از دستگیری فرار کرد. بعدها خموش با رهبران طالبان در کنفرانسی در نروژ روبرو شد و از آنان خواست که زنان معترض را که در کابل نگهداری می‌شوند آزاد کنند.

خموش از زنان افغان خواسته به قوانین تحمیلی طالبان تمکین نکرده و صدایشان را بلند کنند:" رژیم طالبان بر ما تحمیل شد و قوانین خودخواسته آنها هیچ مبنای قانونی ندارد و پیام نادرستی به زنان جوان این نسل در افغانستان می دهد و هویت آنها را به لباس آنها تقلیل می دهد."

او افزود: زنان افغان هرگز نباید سکوت کنند.

خموش با اشاره به فرمان طالبان در مورد حقوق زنان که تنها بر حق ازدواج متمرکز شده و به مسایل دیگر زنان هیچ اشاره ای ندارد، گفت: "حقوقی که برای زن در اسلام اعطا می شود، بیش از حق انتخاب شوهر و ازدواج است و مقولاتی مانند کار و تحصیل آنان را هم شامل می شود."

او گفت: زنان در زندگی خود دارای کرامت و اختیار هستند. 20 سال (دستاوردهای زنان افغان) پیشرفت ناچیزی نیست که بتوان آن را یک شبه از دست داد. ما این را با قدرت خودمان، با مبارزه با جامعه مردسالار به دست آوردیم و هیچکس نمی تواند ما را از جامعه حذف کند."

"سمیرا حمیدی" فعال افغان و پژوهشگر ارشد عفو بین‌الملل نیز گفت که پس از تسلط طالبان بر افغانستان در تابستان سال گذشته، زنان افغان انتظار دارند که جامعه بین‌المللی موضوع حقوق زنان را به‌عنوان "یک جزء غیرقابل مذاکره در تعامل و مذاکراتشان با جامعه جهانی با رژیم طالبان" حفظ کند.

حمیدی گفت، اما جامعه جهانی به این خواسته بی توجهی کرده است.

او گفت: "برای یک دهه، زنان افغان به همه بازیگران درگیر در مذاکرات صلح هشدار می‌دادند که بازگشت طالبان به قدرت چه معنایی برای زنان دارد.

او گفت که وضعیت کنونی ناشی از سیاست‌های ناقص و عدم درک جامعه بین‌المللی در مورد میزان نقض جدی حقوق زنان در افغانستان است.

حمیدی گفت: "این نقض آشکار حق آزادی انتخاب و حرکت است و به طالبان فضا و زمان (از سوی جامعه بین‌المللی) داده شد تا اقدامات تلافی‌جویانه و تبعیض‌های سیستماتیک را اعمال کند."

او گفت: "جهان با سکوت خود به یک نسل کامل از زنان افغان خیانت می کند. این جنایت علیه بشریت است که اجازه دهیم کشوری برای نیمی از جمعیتش به زندان تبدیل شود."