چگونه سندرم فردا افکنی را کنترل کنیم؟

فردا افکنی برای اکثر افراد پدیده‌ای شناخته‌شده است، اما دلایل آن چندان برای آن‌ها واضح نیست.

برخی محققان این امر را حاصل از شکست در انضباط فردی می‌دانند.

بعضی دیگر می‌گویند که فرداافکنی ارتباطی با تنبل بودن یا عدم توانایی مدیریت زمان  ندارد، آن‌ها بر این باور هستند که این موضوع ریشه در عملکرد مغز دارد.

تلاش برای لاغر شدن، مرتب کردن اتاق، درس خواندن و درلایه‌های بالاتر در زمینه مسئولیت‌های بزرگ نیز چنین چیزی مشاهده می‌شود، در روانشناسی به این مساله " سندرم_فرداافکنی " گفته می‌شود.

اغلب روانشناسان تعلل در انجام کار‌ها را نوعی رفتار اجتنابی می‌دانند. یک نوع مکانیسم مقابله در انجام کار ضروری که باعث می‌شود فرد احساس بهتری داشته باشد.

این پدیده بیشتر زمانی اتفاق می‌افتد که افراد احساس ترس یا اضطراب در مورد کار‌های ضروری انجام نشده، داشته باشند و برای خلاص شدن از این استرس، فردا افکنی را انتخاب می‌کنند.

ویژگی‌های فرد اهمال‌کار شامل کمال طلبی، خیال‌بافی، نگرانی، بحران سازی، پ رخاشگری  و پرکاری می‌شود.

افراد اهمال کار و افراد تنبل در بسیاری از موارد رفتار‌های شبیه به یکدیگر دارند که این مساله باعث شده است تا این دو را با هم یکی فرض کنیم.

کسی که مایل به کار کردن نباشد و تن به کار ندهد. بیکاره و تن‌پرور برای تعریف فرد تنبل آمده است، اما  اهمال کار  را کسی تعریف کرده اند که در کار‌ها درنگی کند، تکاهل ورزد و پی کاری نرود.

تکنیک‌هایی برای جلوگیری از تعلل

آگاهی: دلایل به تعویق انداختن کارها، رفتار‌ها و تفکراتی که باعث  تنبلی  شما می‌شود را بشناسید.

ارزیابی: چه احساس‌هایی منجر به تاخیر در انجام کار‌ها می‌شود؟ آیا حس مثبت و اثر بخشی هستند؟ تمایل به تغییر آن‌ها دارید؟

دیدگاه :رویکرد خودتان را تغییر دهید. کار‌های بزرگ را با دید قطعه‌های پازل کوچک ببینید تا هراس کمتری داشته باشید. این نکته را در نظر داشته باشید که کدام قسمت انجام کار برایتان جدا از نتیجه جذابیت دارد.

تعهد و شروع کار: اگر واقعا احساس درماندگی در انجام کار‌ها و وظایف می‌کنید، سعی کنید از کار‌های کوچک‌تر شروع کنید و آن‌ها را بنویسید. زمانی که کار‌ها را تمام کردید، به خودتان پاداش بدهید. در لیست برنامه خود نیز تنها وظایفی را یادداشت کنید که در واقع، می‌توانید انجام دهید و اگر آن‌ها را نوشته اید، تلاش کنید که آن‌ها را انجام دهید.

محیط: وقتی کار‌های مربوط به دانشگاه خود را انجام می‌دهید، با هوشمندی در انتخاب مکان و فردی که می‌خواهید کار را با او انجام دهید، دقت کنید. پراکندگی و جابه‌جایی مکرر در موقعیت‌های مختلف باعث می‌شود که کار خود را کامل به پایان نرسانید و تمرکز خود را از دست دهید. به عنوان مثال مطالعه در رخت خواب یا کنار دوستان می‌تواند به جلوگیری از انجام کار کمک کند.

اهداف: بر آنچه می‌خواهید انجام دهید تمرکز کنید، نه کار‌هایی که می‌خواهید از انجام دادنشان چشم بپوشید.

واقع گرا بودن: انتظار‌های غیر واقعی که نمی‌توانید برآورده کنید از خود نداشته باشید.

برنامه داشتن: اگر از عهده کار‌ها برنمی‌آیید، به نظر می‌رسد برنامه مشخص اطلاع دهنده‌ای از کار‌ها ندارید که به شما عدم انجام آن‌ها را اطلاع دهد.

آسان کردن انجام کارها:  شکستن کار‌ها به وظایف کوچک و عملیاتی، یکی از رویکرد‌های موثر است.