ز پوتین نجوید کسی مردمی

رضا قاسم‌پور

کارشناس ارشد حقوق بین الملل

مرحوم پدرم می‌گفت که اگر سگ را حتی در دریا شستشو دهیم باز هم نجس بوده و چه بسا دریا را نیز آلوده خواهد کرد.

ظاهرا این جایگاه روسیه بین آحاد مردم ایران است. دولت و تریبون‌داران رسمی هر چقدر هم در تلاش برای تطهیر روسیه مایه گذاشته و تقلا نمایند تجربه تاریخی و ادامه خباثت و توسعه‌طلبی‌های پوتین باعث شده تا از منظر مردم ایران، دولت روسیه (نه مردم روسیه) حکم همان سگ را داشته باشد که البته پاک شدنی نیست.

فراموش نمی‌کنیم که در طول تاریخ، ایران بیشترین آسیب و خیانت را از جانب روسیه تزاری و غیرتزاری دریافت کرده است. تحمیل عهدنامه‌های ننگین گلستان و ترکمن‌چای و جدا کردن ده‌ها شهر ایران، به توپ بستن مرقد امام رضا (ع)، نقش مهلک روس‌ها در به ثمر نرسیدن جنبش‌های آزادیخواهانه و کشتار و جنایت در اقصی نقاط کشور به ویژه کشتار آزادی‌خواهان تبریز، به توپ بستن مجلس شورای ملی به فرمان کلنل لیاخوف روسی، عدم تحویل ذخایر طلای ایران در زمان محمد مصدق و تضعیف ملی شدن صنعت نفت، حمایت تسلیحاتی از صدام در طول هشت سال جنگ تحمیلی، بحث حقوقی دریاچه خزر و تقلیل سهم ایران از پنجاه درصد به حدود ۱۰ درصد، تحویل ندادن بهنگام موشک‌های ِاس ۳۰۰، امضای قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران، کش دادن ساخت نیروگاه اتمی بوشهر و گروکشی و بالا بردن هزینه‌های ساخت نیروگاه نسل چندم تنها گوشه‌هایی از خباثت‌ها، دست‌اندازی تاریخی و تجاوزهای مکرر روس‌ها به حریم ماست.

از منظری دیگر در داستان برجام نیز روسیه با زرنگی تمام با کارت ایران رندانه بازی کرده و به جای کمک به همسایه و هم‌پیمان استراتژیک خود سعی کرده نقش بالانسر را در مناقشه بین ایران و غرب بازی کرده و هماره دست ایران را در موقعیت‌های حساس در حنا بگذارد.

لذا دل بستن به پوتین در درگیری احتمالی با آمریکا دست کردن در دهن تمساحی است که در ساحل آرامش مترصد غفلت و اشتباه صید گریز پای خویش است.

در کشاکش تجاوز پوتین به اوکراین عده‌ای به جای محکوم کردن متجاوز سعی دارند وادادگی اوکراین در برابر ارتش روسیه را به تحویل نابخردانه موشک‌های اتمی شوروی مستقر در اوکراین (در قرارداد چندجانبه به روسیه) نسبت دهند. 

"در حالیکه اوکراین هرگز یک «قدرت اتمی» نبود بلکه کلیدها در دستان مسکو بودند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سلاح‌های اتمی شوروی در اوکراین باقی مانده بود. مسکو کلیدها را در اختیار داشت و اوکراین نمی‌توانست از آن‌ها استفاده کند. آن‌ها در نهایت به روسیه بازگردانده شدند.

این بحث مهمی است مخصوصا آنکه افراد به دروغ یا اشتباه ادعا می‌کنند که سلاح های اتمی می‌توانستند اکنون از اوکراین محافظت کنند."

ماحصل تمام این بحث‌ها به هیچ وجه وادادگی در مقابل غرب و کرنش در برابر آمریکا نیست بهترین سیاست خارجی ما در شرایط فعلی همان شعار "نه شرقی و نه غربی" است. منافع ملی چراغ راهنمای ماست بنظر می‌رسد تعامل سازنده با کلیت جهان (نه غش کردن در دامن کمونیست‌ها) می‌تواند شاه‌کلید پیشرفت و توسعه باشد. گرچه دولت رئیسی در شعارهای انتخاباتی توافق برجام را خیانت و وادادگی محض روحانی تلقی می‌کرد امروز خودش به ناچار و به جد پیگیر حل و فصل مناقشه با غرب است.

مخلص کلام آنکه: کاربست مثلث عزت، حکمت و مصلحت لازمهٔ عبور از مهم‌ترین بحران دهه‌های اخیر می‌باشد.

ذیلا با خوانش شعری از "اسکندرنامه‌ی نظامی" در اشاره به دشمنی همیشگی روس‌ها با همسایگانش از درازنای تاریخ؛ سخن را کوتاه می‌کنیم.

ببینی که روسی در این روز چند

به روم و به ارمن رساند گزند

ستانند کشور، گشایند شهر

که خامان خلقند و دونان دهر

همه رهزنانند چون گرگ و شیر

به خوان نادلیرند و بر خون دلیر

ز روسی نجوید کسی مردمی

که جز گوهری نیستش زآدمی

اگر بر خری بارِ گوهر بُوَد

به گوهر چه بینی؟ همان خر بُوَد

چو ره یافتند آن حریفان به گنج

بسی بوم‌ها را رسانند رنج

به بیداد کردن برآرند یال

ز بازارگانان ستانند مال

خلل چون در آن مرز و بوم آورند

طمع بر خراسان و روم آورند...

ز کوه خزر تا به دریای چین

همه ترک بر ترک بینم زمین

به پیکان ترکان این مرحله

توان ریخت بر پای روس آبله