ویروسِ پنهان‌کاری

 مستقل آنلاین، سرویس سیاسی، هرمز شریفیان /

یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی روز جمعه درحالی برگزارشد که حواشی و آنچه به این کنش سیاسی - اجتماعی ربط پیدا می‌کرد، بیش از هر انتخابات دیگری در تاریخ جمهوری اسلامی به‌چشم می‌خورد. انتخابات یک سازوکار اجتماعی برای دخالت مستقیم مردم بر سرنوشت سیاسی خود و نصب حاکمان است و از سوی دیگر یک "حق شهروندی" است که واجدان شرایط مختارند از این حق استفاده کنند یا نکنند. همین امر باعث شده جامعه ایران شاهد یک "دو قطبی" دیگر شود، شماری بنا به دلایلی به‌صورت علنی اعلام کردند که در انتخابات شرکت نمی‌کنند و شماری دیگر کماکان باور دارند که باید شرکت کنند. برخی از شهروندان که گفته‌اند در انتخابات شرکت نمی‌کنند اعتراض به موارد و وقایع مهمی دارند. اعتراض به وضعیت اسفبار اقتصادی - معیشتی، ناکارآمدی و فساد همه‌گیر در نهادها، پاسخگو نبودن ارکان حاکمیت، نظارت استصوابی شورای نگهبان در رد صلاحیت‌های گسترده‌ی داوطلبان عموما اصلاح‌طلب، تغییر نکردن وضعیت زندگی شهروندان در همه زمینه‌ها نسبت به دوره قبل (مجلس دهم در سال ۹۴) که با استقبال گسترده رای‌دهندگان همراه بود، به‌همراه حوادثی که در آبان و دی ماه گذشته رخ داد، از عواملی است که شهروندان را نسبت به صندوق‌های رای و هرگونه تغییری مایوس و دلسرد کرده است. از بخت بد در این میان مهمان ناخوانده و بدقدمی که همان "کرونا ویروس" بود از چین نیز وارد کشور شد تا به یک‌سری از عوامل قبلی و شایعات جدید دامن زده شود. جامعه‌مدنی و شهروندان هنوز در تب و تاب دریافت آمار رسمی جان‌باختگان اعتراض‌های آبان‌ماه بودند و به پنهان‌کاری دستگاه‌های ذیربط اعتراض می‌کردند که با یک پنهان‌کاری بزرگ درباره سقوط "پرواز ۷۵۲" مواجه شدند، پنهان‌کاری‌ای که با "ناراست‌گویی" برخی مسئولان همراه و علت سقوط هواپیما در ابتدا "نقص‌فنی" اعلام شد اما تصاویر ویدئویی شهروندان و همچنین پیگیری مقام‌های ارشد سیاسی باعث شد تا ستاد کل نیروهای مسلح پس از ۳ روز اعلام کند که پدافند خودی هواپیما را سرنگون کرده است. شیوع ویروس کرونا این "سه‌گانه پنهان‌کاری" را تکمیل کرد به این معنا که مشخص شد این ویروس و علائم ورود آن به ایران، پیش‌تر دیده و ثابت شده بود اما مسئولان بار دیگر با پنهان‌کاری اعلام کردند که هنوز علائمی از شیوع این ویروس در کشور گزارش نشده در حالیکه خبرگزاری‌ها روز چهارشنبه ۳۰ بهمن از ابتلا و جان‌باختن دو شهروند در شهر قم خبر دادند. تا جایی‌که حتی اعلام شد این شهر به‌نوعی در شرایط "قرنطینه" قرار گرفته است. لایه‌های خاکستری شرکت نکرده در انتخابات می‌گویند در انتخابات گذشته با شور و اشتیاق شرکت کردند به آن امید که تغییری در وضعیت معیشتی و اقتصادی آنان و اوضاع سیاسی کشور ایجاد شود اما نه‌تنها تغییری صورت نگرفت بلکه وضعیت نسبت به گذشته وخیم‌تر شد و پنهان‌کاری‌هایی که قبل‌تر در پرونده مفسدان اقتصادی مشهود بود، همچنان ادامه دارد، پس چه دلیلی دارد که با ورود به صحنه انتخابات خود را در برابر قضاوت تاریخ متهم کنیم؟ هرچند "عباسعلی کدخدایی" سخنگوی شورای نگهبان در پاسخ به این پرسش که "نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد درصد مشارکت نسبت به دوره قبل کاهش یافته و به ۵۰ درصد رسیده"، گفت: "تازه می‌شویم مثل فرانسه"! این پاسخ نشان از این دارد که عدد "۵۰ درصد" در ذهن جناب سخنگو نقش بسته است! اما با توجه به حضور پرشور مردم در انتخابات اسفند ۹۴ که در اثر "تکرار می‌کنم" به ۵۷ درصد رسید، بعید می‌نماید که در این دوره و با توجه به شرایط حوزه‌های اخذ رای تنها ۷ درصد از آمار سال ۹۴ کم شده باشد و درصد کاهش یافته به‌نظر مقداری بیشتر از این‌ها است. ضمن اینکه باید به جناب سخنگو یادآوری کرد که با یک جست‌وجوی ساده در اینترنت می‌توان دریافت که میزان مشارکت مردم فرانسه در آخرین انتخابات این کشور ۷۷/۷۷ در صد بوده است. لازم به یادآوری نیست که مردم ایران در تمام تنگناهای تاریخی در صحنه حضور داشتند و وظیفه خود را به‌عنوان یک شهروند ایرانی به بهترین شکل ممکن انجام داده‌اند. آنچه اشکالات پرشمار امروز را به‌وجود آورده حاصل عملکرد آنانی است که در ظاهر خود را خدمت‌گذار مردم معرفی می‌کنند و در شعارهایشان می‌گویند باید مردم را محرم بدانیم اما این پنهان‌کاری‌ها نشان می‌دهد که نه‌تنها مردم محرم نیستند بلکه بخش‌هایی از حاکمیت، مردم را خدمت‌گذار خود می‌دانند. متاسفانه باید گفت در نزد برخی از مسئولان این نگاه "ارباب رعیتی" دیده می‌شود اما کسانی که امروز خود را ارباب می‌پندارند، درنیافته‌اند که داشتن این نگاه و رویه در بلند مدت به زیان اربابان است زیرا تاریخ ثابت کرده هرگاه این دو در مقابل هم ایستاده‌اند، پیروزی از آن مردم بوده است!