نحوه خوابیدن ادیسون چگونه بود؟

یک مطالعه نشان داد که بیدار شدن از حالت مه آلود درست قبل از اینکه به خواب عمیق بروید، می‌تواند به شما در حل برخی از سخت‌ترین مشکلات کمک کند.

توماس ادیسون در ۱۹ ژوئیه ۱۹۲۱ زیر درختی در ایالت مریلند چرت می‌زد. در پس زمینه، رئیس جمهور ایالات متحده، وارن جی. هاردینگ، روزنامه‌ای را روی صندلی کمپینگ در کنار صنعتگر هاروی فایرستون می‌خواند.

توماس ادیسون با رفتار ضد خواب خود مشهور بود. در مصاحبه‌ای با ساینتیفیک امریکن در سال ۱۸۸۹، مخترع سخت کوشی که لامپ را به ما هدیه دادگفت که در شبانه روز بیش از چهار ساعت نمی‌خوابد و دلیل آن این بود که خواب را هدر زمان می‌دید.

اما شواهد نشان می‌دهد که ادیسون احتمالاً خواب‌آلودگی را به عنوان راهی برای تحریک خلاقیت خود در نظر گرفته بود، گفته می‌شود که این مخترع با یک توپ در هر دست خود می‌خوابید، با این فرض که وقتی به خواب می‌رود توپ‌ها روی زمین می‌افتند و او را بیدار می‌کنند؛ بنابراین می‌توانیم افکاری را که در لحظه ورود به خواب عمیق داشتیم، به یاد بیاوریم، که اغلب آن‌ها را فراموش می‌کنیم.

اکنون محققان خواب معتقدند که تکنیک ادیسون چیز‌های زیادی را فاش کرده است. مطالعه جدیدی که اخیراً در Science Advances منتشر شده است نشان می‌دهد که ما با گذر از حالت نیمه بیداری که قبل از خوابیدن رخ می‌دهد، دوره کوتاهی از خلاقیت و بینش را تجربه می‌کنیم، مرحله به اصطلاح خواب N ۱ یا مرحله ۱ که در طی آن چشم با سرعت به هم نمی‌خورد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که این حالت تاری بین خواب و بیداری که به عنوان توهمات هیپنوتیزمی شناخته می‌شود، ممکن است به ما کمک کند ایده‌های خلاقانه خود را راحت‌تر احضار کنیم.

دلفین اودت و همکارانش در مؤسسه مطالعات مغز پاریس آزمایشی را با الهام از ادیسون انجام دادند که در آن به ۱۰۳ شرکت‌کننده در آزمایش مسائل ریاضی را ارائه کردند که به یک قانون پنهان بستگی دارد که به حل سریع آن‌ها کمک می‌کند. پس از این ۱۶ نفری که توانستند به سرعت مسئله را حل کنند، کنار گذاشته شدند و به باقی شرکت کنندگان اجازه داده شد تا استراحتی ۲۰ دقیقه‌ای داشته باشند وطی آن از آن‌ها خواسته شد تا در حالت درازکشی در حالی که یک شی را در دست راست خود نگه داشته اند، استراحت کنند.

در طول استراحت، به شرکت کنندگان در مطالعه پلی سومنوگرافی داده شد، تکنیکی که برای ردیابی فعالیت مغز، چشم و عضله به منظور ارزیابی وضعیت هوشیاری افراد استفاده می‌شود؛ که مرحله بعدی و کمی عمیق‌تر خواب است.

پس از پایان وقفه، مسائل ریاضی دوباره به شرکت کنندگان در مطالعه ارائه و مشخص شد کسانی که به مرحله N ۱ خواب رسیده بودند، در مقایسه با کسانی که در تمام مدت بیدار مانده بودند، حدود سه برابر بیشتر قادر به یافتن راه حل بودند.

در مورد تکنیک ادیسون، یعنی نگه داشتن توپ ها، این مطالعه جدید نشان داد که به اندازه کافی قانع کننده نبود، بنابراین شرکت کنندگان در این مطالعه به جای توپ ها، فنجان‌های شیشه‌ای کوچک را گرفتند. این مطالعه نشان داد که ۶۳ شرکت کننده زمانی که به خواب رفتند، فنجان را رها کردند. از این تعداد ۲۶ نفر حین مرحله N ۱ فنجان را رها کردند و ۲۶ نفر پس از گذراندن مرحله N ۱ این کار را انجام دادند، با این حال نتایج نشان می‌دهد که ما یک دوره خلاقانه کوتاه را درست قبل از خواب تجربه می‌کنیم.

اودت می‌گوید که تجربه شخصی خودش از خواب، مانند تجربه ادیسون، پشت این مطالعه بوده است: "من توهمات هیپنوتیزمی زیادی داشته ام و همیشه مجذوب این لحظات رویایی بوده ام... این برای من تعجب آور بود. او می‌گوید که در دو دهه گذشته هیچ مطالعه‌ای در مورد این مراحل خواب انجام نشده است.