رضا درمیشیان و مرگ مادرش

به گزارش مستقل آنلاین، رضا درمیشیان نوشت:

«جانم» را، «مادر» را به آغوش «پدر» سپردیم... ولی همچنان ناباورانه به دنبال «مادر»یم...

این مادر نبود که به آرامگاه ابدی رسید، تمام وجود، هویت ، کودکی، نوجوانی، جوانی و همه من بود که آرمید...

مادر که می‌رود جهانت را با خود می برد، دنیا عوض می‌شود، نگاهت به خودت، آدم‌ها،جهان، زندگی... صدای مادر هست، اما خودش نیست، او آن‌قدر نورانی شده که دیگر نمی شود دیدش...

قدردان مهر و لطف تک تک تان هستم برای همدلی و همدردی و همراهی در این داغ بزرگ و غم بی انتها...

عذرم را بپذیرید که نتوانستم تک به تک پاسخگوی مهرتان باشم.

تلخ‌ترین و بدترین روزهای زندگی‌ام است...