اظهار پشیمانی عقیلی از حضوردر تیم جوانان

هادی عقیلی در مورد دلایل جدایی اش از تیم ملی جوانان و شرایط کنونی فوتبال ایران صحبت های زیر را مطرح کرد:

 چه شد که تصمیم گرفتید از تیم های پایه مربیگری را آغاز کنید؟

من وقتی می خواستم وارد عرصه مربیگری شوم دنبال تیم خاصی نبودم اما به توصیه اکثر دوستان فوتبالی ام چه در داخل و چه خارج از ایران تصمیم گرفتم با تیم های پایه مربیگری را آغاز کنم. دوستانم معتقد بودن کار با پایه به آینده مربیگری من خیلی کمک می کند. به خاطر همین وقتی پیشنهاد فدراسیون فوتبال به من بابت حضور در تیم جوانان رسید قبول کردم اما این پیشنهاد را هم وقتی با برخی از دوستانم مطرح کردم با قبول آن مخالفت کردند و وقتی وارد تیم جوانان شدم متوجه شدم چرا این دوستانم مخالف این بودند که من وارد این تیم شوم. 

مگر چه شرایطی در تیم بود که به این نتیجه رسیدید؟

من برای کاری که می کنم زحمت می کشم. با وجودی که دوره های مربیگری را در ایران گذرانده بودم اما برای اینکه اطلاعاتم کامل تر باشد راهی خارج از کشور شدم و دوره های مربیگری روز دنیا را در آمریکا گذارندم. دوره هایی مربیگری در AFC در کل آسیا به یک شکل هست و متد آن فرقی نمی کند اما در خارج از ایران متدها فرق می کند. البته منظورم این نیست که در خارج از آسیا متدها بهتر است بلکه منظورم این است که متدها متفاوت از آسیا هست. من این کلاس ها را با وجودی که سختی هایی هم برایم داشت اما گذارندم و علاقه داشتم که نکات مهم را یاد بگیرم. بنابراین وقتی وارد تیم ملی جوانان شدم متوجه شدم که فضای مناسبی برای کار کردن در اختیارم نیست و آمدنم به این تیم اشتباه بوده است. نمی خواهم وارد خیلی از مسائل شوم. 

 یعنی از کمیته فنی و یا فدراسیون کسی تماسی با شما نداشت که دلیل این جدایی را بپرسد؟

کمیته فنی که نه. البته برخی از اعضای کمیته فنی گزارش های لازم را در اختیار فدراسیون قرار داده اند اما از طرف فدراسیون آقای ساکت با من تماس گرفت و در جلسه ای که با او داشتم همه توضیحات خودم را دادم و او اغلب صحبت های من را پذیرفت و حتی به آنها آگاهی داشت. آقای ساکت به من حق داد اما گفت دوست ندارد که من از تیم جدا شوم اما من تصمیم خودم را گرفته بودم. گاهی برای خودم این سوال پیش می آید که در تصمیمات کمیته فنی چرا در مورد برخی افراد بحث تجربه داشتن ملاک نبوده اما برای برخی دیگر مهم می شود؟

بیشتر در مورد این موضوع صحبت می کنید؟

نمی خواهم وارد مسائل شوم. ولی من فکر می کنم بازیکنانی مثل من به دلیل اینکه در تیم های پرسپولیس و استقلال بازی نکرده ایم برای انتخاب تیم شرایط سخت تری خواهیم داشت تا افرادی که در این دو تیم بازی کرده اند و می خواهند به مربیگری روی بیاورند. به نظر بازی در این دو تیم برای داشتن آیتم تجربه کافی است.

مدتی که در تیم جوانان بودید شرایط و امکانات را برای این رده چطور دیدید؟

اصلا امکانات خوب نیست. من متوجه بازی جوانان در زمین های خاکی بودم که سلامت بازیکنان را به خطر می اندازد. مسئله بعدی این است که من فکر می کنم در رده های پایه مسابقاتی که برگزار می شود استاندارد نیست و فقط مسابقات برگزار می شود که بگویند کاری انجام داده اند. هدف از برگزاری بازی های مشخص نیست. مشکلات رده پایه زیاد است و من نمی دانم همه مسابقاتی که در رده های پایه در حال انجام است کدامش به بخش کمیته جوانان مربوط می شود اما همیشه این سوال برایم مطرح بوده خروجی این مسابقات کجاست؟

 این روزها ویلموتس در تیم های مختلف ملی حضور پیدا می کند. فکر می کنید می توان به این نظارت ها امید داشت؟

این یک اتفاق خوب است که ویلموتس نظاره گر سایر تیم های ملی است اما نمی دانم نحوه تعامل با او قرار است چطور باشد. اینکه فقط تماشاگر باشد یا ناظر فرق می کند. به نظر من باید تیم بزرگسالان الگوی سایر تیم ها شود و همه تیم ها بر اساس تیم بزرگسالان تمرینات و برنامه ریزی خود را جلو ببرند. امیدواریم که حضور ویلموتس در تمرینات تیم های مختلف فرمالیته نباشد.

 بعد از اینکه از تیم جوانان جدا شدید پیشنهادی نداشتید؟

همان موقع که تیم جوانان بودم تیم نود ارومیه به من پیشنهاد داد که به دلیل شرایطی که بود نتوانستن صحبت جدی تری با این تیم داشته باشم. بعد از جدایی ام از تیم جوانان هم همین دو هفته پیش باز هم از تیم نود ارومیه پیشنهاد داشتم اما دیگر خبری نشد. 

در مورد تاخیر در شروع لیگ چه نظری دارید؟

این خبر خوبی برای فوتبال ما نیست. مربیان به دلیل نامشخص بودن زمان بازی ها اذیت می شوند و در روند آماده سازی تیم ها اشکال ایجاد می شود. این اتفاق خوبی برای فوتبال و لیگ ما نیست که مربیان ندادند برچه اساسی تمرینات تیم را تنظیم کنند.

در بین تیم‌های لیگ کدام تیم را در نقل و انتقالات موفق می بینید؟

من فکر می‌کنم پرسپولیس با توجه به اینکه خروجی زیادی نداشته شرایط بهتری از سایر تیم ها دارد. جذب وحید امیری به این تیم کمک خواهد کرد. پرسپولیس شاکله اصلی خود را حفظ کرده است. جدا شده های این تیم هم قابل حدس بودند. مثلا جدایی سروش رفیعی را می شد پیش بینی کرد و شایان مصلح هم بازیکن ثابتی برای پرسپولیس نبود. بعد از پرسپولیس من سپاهان را هم تیم خوبی می بینم. آنها هم تغییر چندانی نداشتند و در نقل و انتقالات هم هوشمندانه مهره گرفتند اما استقلال تغییرات خیلی داشته است از مدیریت گرفته تا بازیکنان این تیم دچار تغییر شده است و یک تیم تازه است. من فکر می کنم به استقلال باید خیلی زمان داد و البته امیدوارم که بتوانند نتایج خوبی بگیرند. 

در مورد استقلال بحثی که وجود دارد این است که این تیم بازیکن ستاره و بزرگ ندارد.

این مسئله هم می تواند خوب باشد هم بد. اگر در تیم استقلال به خاطر نداشتن بازیکن بزرگ و ستاره مراقبت صورت نگیرد همین می تواند به مربی ضربه بزند اما این موضوع به هنر مربی برمی گردد که توازن را در تیمش حفظ کند. به نظر من استراماچونی می تواند این موضوع را کنترل کند چون خودش از کشوری می آید که فوتبالش از این حاشیه ها داشته و با این چیزها آشنایی دارد. 

در مورد تراکتور چطور؟

در مورد این تیم نمی دانم چه بگویم. این تیم سال گذشته هم خیلی پرشور وارد لیگ شد و به خاطر یک بازی خودش را از رقابت دور کرد. من یادم است چند سال پیش هم سر حامد لک همین اتفاق در تراکتور افتاد و رسول خطیبی این بازیکن را از بازی بیرون کشید و همان تصمیم باعث شد تا هم خود سوال دچار مشکل شود هم تیم به حاشیه برود. اگر تراکتور فصل قبل در مورد دروازه بانش موضوع را کنترل کرده بود به نظر من میتوانست تا روز آخر در کورس قهرمانی باشد، در هر صورت تراکتور به خصوص با دنیزلی می تواند همیشه یک رقیب باشد.