خواجه عبدالله انصاری در برابر مجلس یازدهم!

  مستقل‌آنلاین، مهدی نورمحمدزاده/

خواجه عبدالله انصاری، با مناجات‌های عاشقانه و عارفانه‌اش در تاریخ ادب و عرفان ما شناخته شده است، اما جالب است که همین فقیه اهل شعر و عرفان، شیخی سختگیر و متعصب هم بوده و دشمنی عجیبی با اهل کلام و فلسفه داشته است. حتی یک بار مردم هرات را آنچنان بر علیه واعظی که کلامش بوی فلسفه می‌داد، شورانده بود که مردم نه تنها خانه واعظ را آتش زدند بلکه او را از شهر هم بیرون انداختند! سوال مهمی است که صاحب چنان روحیه لطیف و شاعرانه و مطلع از عوالم عرفان و معرفت، چگونه می‌تواند تا به این حد ستیزه‌جو و سختگیر در برابر دگراندیشان باشد و به هیچ وجه افکار مخالف خودش را تحمل نکند؟! به نظرم بخش مهمی از پاسخ این سوال را باید در تعریف «نسبت میان خود و حقیقت» در منظومه فکری خواجه جستجو کرد.انکار مطلق عقاید دیگران، حاصل مطلق اندیشی است و مطلق اندیشی معلول اندیشه «اتصال دایم و کامل به حقیقت»! هر کس خودش را متصل به حقیقت مطلق ببیند، از جایگاه علم مطلق به عالم و انسان می‌نگرد و خیلی راحت دچار قضاوت‌های صفر و یکی می‌شود. اندیشه اتصال به حقیقت گاهی واقعی است مانند آنچه از رفتار خضر در قرآن آمده است، و در بسیاری موارد خیالی و حاصل توهمات علمی و عرفانی مانند آنچه غالب مدعیان تاریخ، شعارش را داده‌اند! قصد قیاس ندارم، اما برخی اتفاقات حذفی و سخت گیرانه در حوزه سیاست جامعه امروزمان را نمی‌توان صرفا در چارچوب اختلافات سیاسی معمول و رقابت‌های جناحی مرسوم توجیه و تفسیر کرد. واضح‌تر بگویم، حذف گسترده و عدم احراز صلاحیت برخی کاندیداهای شاخص مجلس یازدهم با عناوین مبهم اقتصادی و اعتقادی که چندان هم مقبول افکار عمومی جامعه قرار نگرفته است، امری فراسیاسی و فراجناحی به نظر می‌رسد. نشانه این ادعا هم اعتراض برخی اهالی منصف عالم سیاست از طیف اصولگرایان مانند دکتر احمد توکلی و مهندس ضرغامی به نتایج نگران کننده این رویه می‌باشد. هرچند منکر این هم نباید بود که برخی از رد صلاحیت‌ها، کاملا منطقی و عقلانی بوده و مستندات قانونی هم برای آن وجود دارد، اما به نظر می‌رسد برخی از موارد عدم احراز صلاحیت مخصوصا در برخی چهره‌های شاخص مجلس دهم، ناشی از مواضع و بیانات انتقادی آن‌ها در موضوعات مختلف جامعه است که این موضوع، شبهه عدم تحمل نظرات و تفکرات انتقادی در نظام مردمی ما را ایجاد می‌کند. باید امیدوار بود که با رفتار صحیح و دقیق مجریان قانون، اجازه طرح چنین شبهاتی در متن جامعه داده نشود. خدا کند در فرصت باقیمانده چنین اتفاقی بیفتد والا این نوع حذف کاندیداهای منتقد، همانند دوران خواجه عبدالله انصاری، معلول اندیشه «اتصال به حقیقت» تفسیر خواهد شد و بی‌شک مورد قضاوت آیندگان قرار خواهد گرفت!