قرص شب امتحان چیست؟+عوارض

رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر از عوارض مصرف ریتالین معروف به قرص شب امتحان خبر داد و گفت: تعدادی از شهروندان بر این باورند که اعتیاد تنها به سوء مصرف مواد مخدر محدود است و سایر داروهای موجود در داروخانه اعتیاد، ندارند.

سرهنگ "عبدالوهاب حسنوند" با اشاره به اینکه آموزش یک کار مقطعی و گذرا نیست، گفت: آشنایی شهروندان به ویژه والدین با انواع مواد مخدر پر ابتلا که سلامتی جسم و روان مردم جامعه مخصوصا جوانان را تهدید می کند، امری است لازم و پلیس می بایست در کنار اقدامات سلبی تا آنجا که می تواند موضوع آموزش به شهروندان را نیز کار سازی و اجرا کند.

وی در خصوص ماده اعتیاد آور ریتالین که به قرص شب امتحان نیز معروف است گفت: ریتالین با نام تجارتی متیل فنیدیت است و یک محرک سیستم عصبی مرکزی می باشد. ریتالین تمرکز را بهبود می بخشد و اشتها را کم می کند، خلق را بالا می برد و می تواند در خواب اختلال ایجاد کند.

این مقام انتظامی عنوان کرد: ریتالین از نظر وزارت بهداشت یک داروی طبقه بندی شده است و برای بچه های بیش فعال دارای نقص در تمرکز تجویز می شود. ریتالین وقتی از سوی کسی که برای او این دارو تجویز نشده، مصرف شود یا بیش از دوز تجویز شده مصرف شود، سوء مصرف محسوب می شود و مصرف ریتالین می تواند موجب تپش قلب، افزایش فشار خون، درد سینه، درد مفصل، حرکات غیر قابل کنترل بدن، گیجی، هذیان، شخصیت زدایی( احساس اینکه خود یا محیط واقعی نیستند) و توهم ها ( دیداری،شنیداری یا لمسی) شود.

رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر پایتخت با اشاره به اینکه مصرف طولانی این قرض باعث اعتیاد می شود، به شهروندان تذکر داد: باید در مصرف داروها احتیاط بیشتری به خرج داده و به هیچ عنوان به صورت سرخود و بدور از نظر پزشک متخصص به اینگونه مواد را مصرف نکنند.

البته تذکر داد برخی از دانشجویان در نوک پیکان خطر استفاده از ریتالین قرار دارند و این دسته از دانشجویان به منظور شب بیداری و افزایش تمرکز، اقدام به مصرف مستمر ریتالین می کنند.

وی گفت: بسیاری از خانواده ها و جوانان بر این باورند که اعتیاد تنها به سوء مصرف مواد مخدر محدود است و سایر داروهای موجود در داروخانه اعتیاد، ندارند.ولی واقعیت این است که اصلاح این باور ضروری است و باید بدانیم که برخی داروها نیز خطر اعتیادآوری بالایی دارند.

بنابراین لازم است این داروها را بشناسیم تا بتوانیم از وابستگی احتمالی به آنها پیشگیری کنیم.

وی در ادامه گفت: در این خصوص می توان به داروی «بنزودیازپین ها» اشاره کرد: داروهایی که اکثرشان به «زپام» ختم می شوند، به این دسته دارویی تعلق دارند، مانند: دیازپام، کلونازپام، فلورازپام، اکسازپام، لورازپام و ....متاسفانه، برخی افراد برای کنترل و درمان خواب یا اضطراب و بی قراری خود، به طور خودسرانه این داروها را مصرف می کنند و این رفتار نه تنها منجر به بهبود اختلال های آنان نمی شود، بلکه موجب وابستگی به این داروها و درنهایت اعتیاد به آن می شود.

قرص «کلردیازپوکساید» و «زاناکس یا آلپرازولام» نیز جزء داروهای اعتیاد آور محسوب می شوند، وگاهی در مرکز درمانی مشاهده می شود جوانانی مراجعه می کنند که حتی روزانه ، 150 عدد قرص «کلونازپام» 2 میلی گرم مصرف می کنند.

مصرف خودسرانه این داروها در هر سن و سالی دیده می شود اما هوشیاری کم این افراد و بدن پر از سم آنان اجازه یک زندگی با نشاط و سالم را به آنان نخواهد دارد؛ قطعا کسی که ماهانه 4500 عدد قرص کلونازپام می خورد، به طور قطع از نظر جسمی ، روحی و خانوادگی سالم نیست.

وی در پایان به این نکته اشاره کرد: بهترین سن برای آغاز گفت و گو با فرزندان در مورد خطرهای داروها، دوران ابتدایی است. والدین باید الگوی مناسبی برای فرزندانشان باشند و با کوچک ترین شکایت به داروی مسکن و آرام بخش، پناه نبرند.