مذاکره با ایران شوی تبلیغاتی است

وکس نیوز تاکید دارد که خروج بولتون از تیم ترامپ نشان داد که نهایتا یک حرف در دولت آمریکا وجود دارد و آن حرف شخص ترامپ است. با این حال، نباید گمان کرد که سیاست انزواگرایانه ترامپ او را به سمت مذاکره با ایران پیش می‌برد. مذاکره با ایران سختی‌هایی دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. همانطور که نیویورک تایمز می‌گوید: " در راه دیدار مقامات ارشد ایران و آمریکا مشکلی وجود دارد. آمریکا تاکید دارد لغو تحریم‌های نفتی و حمایت مالی از برجام و ایران باید بعد از دیدار مقامات و رسیدن به یک توافق صورت بگیرد اما ایران تاکید دارد که قبل از ملاقات و هر گونه توافقی آمریکا باید به برجام بازگردد." به جز این، همانطور که فیل گوردون( مقام ارشد سابق کاخ سفید و مشاور اوباما) به رویترز می‌گوید ترامپ علاقه دارد در مرکز همه چیز باشد و اگر مذاکراتی با ایران صورت بگیرد این اتفاق را به شویی تبلیغاتی برای انتخابات خود می‌کند. مشخص است که ایران به هیچ وجه در این شو قرار نمی‌گیرد و بعید است به دام این تله بیفتد. ترامپ دچار یک تناقض در سیاست خارجی است: از طرفی علاقه به تنش زدایی و بازگشت به آمریکا دارد از طرف دیگر، می‌خواهد در مقابل اوباما خودی نشان دهد. ایران گلوگاه این دوراهی است. ترامپ هم می‌خواهد در آستانه انتخابات خیالش از خاورمیانه و ایران راحت شود و هم نمی‌خواهد به توافقی که اوباما منعقد کرده بازگردد. این ابهام باعث می‌شود او همچنان در سیاست خارجی خود سردرگم باشد و بعید نیست بعد از انتخابات یا قبل از آن، به یک چهره تندرو دیگر شبیه بولتون یا از نوع جمهوری خواه کلاسیک مثل مایک پنس روبیاورد.