نتانیاهو در راه زندان

ترجمه و تلخیص: امیرحسین نظری/ اسرائیل حملات نظامی خود را از فلسطین به سمت لبنان و سوریه گسترش داده بود، و ماه گذشته، دامنه این حملات به عراق کشیده شد.

ظاهرا اسرائیل عملیات نظامی متعددی علیه متحدان ایران ترتیب داده است.

برخلاف همیشه، دولت اسرائیل به این حملات افتخار می‌کند و با احساس مصونیتِ کامل، تهدید کرده که حملات مشابه بیشتری را در هر زمان و هر نقطه‌ای از منطقه انجام خواهد داد.

با توجه به زمان‌بندی، ابعاد و ریتم حملات و گزافه‌گویی رژیم اسرائیل در خصوص این عملیات، می‌توان گفت که این اقدامات بیشتر از اینکه ناشی از ملاحظات امنیتی باشند، به دلیل ترس (ناشی از حمله) بوده و پیشدستی به نظر می‌رسد. در آستانه انتخابات اسرائیل، نتانیاهو می‌خواسته پیامی برای ساکنان [سرزمین اشغالی] و همچنین ایران و آمریکا ارسال کند.

این حملات گسترده به سراسر منطقه، آن هم تنها سه هفته پیش از انتخابات اسرائیل، نشان می‌دهد نتانیاهو محاسبات دقیقی داشته که برای تضمین آزادیش و بقا در سمت نخست وزیری این حملات را انجام داده است.

انتخابات پیش رو، هم برای آینده اسرائیل مهم است و هم سرنوشت خود نتانیاهو را رقم می‌زند. انتظار می‌رود نتانیاهو در این انتخابات شکست بخورد و اگر این اتفاق بیافتد، مانند ایهود اولمرت، سَلَفِ خود، به اتهام فساد به زندان خواهد رفت.

نتانیاهو برای نشان دادن منشِ راست‌گرایانه خود وعده داده است شهرک‌های کرانه باختری را ضمیمه خاک اسرائیل می‌کند. اما رقبای او از سوابق نظامی نیز برخوردارند. بنابراین بدون اینکه اسرائیل به جنگ دیگری کشیده شود، نتانیاهو باید توانایی نظامی خود را نیز ثابت کند.

به این منظور، نتانیاهو طی ریسکی برنامه‌ریزی  شده، متحدان ایران را مورد هدف قرار داد. از آنجا که ایران به دنبال نجات توافق هسته‌ای به کمک اروپا است، در این زمان، احتمالا علاقه‌ای به یک جنگ بزرگ ندارد. نتانیاهو همچنین پیش‌بینی کرده که وقتی زمان موعود برسد، هر برخوردی با حزب‌الله با محدودیت مواجه می‌شود.

هفته گذشته، اختلافات پیش از آغاز به پایان رسیدند، چرا که طرفین سریعا به سوی تنش‌زدایی حرکت کردند. به طور متناقضی، اقدامات حزب الله و اسرائیل در دشمنی با یکدیگر، نسبت به مشارکتشان با متحدان خود، بسیار قابل پیش‌بینی‌تر است.

از گسترش حملات نظامی اسرائیل علیه متحدان ایران -تا داخل عراق- تنها یک پیام مخابره می‌شود و این است که، اسرائیل بیش از پیش از قدرت خود استفاده می‌کند تا ایران از یافتن متحدی در نزدیکی مرزهای [رژیم اشغالگر] دست بردارد.

طی دو سال گذشته، اسرائیل ادعا کرده صدها حمله علیه اهداف ایرانی در سوریه ترتیب داده است. اما در این مدت، تهران و دمشق، به محکومیت این حملات و تهدید به تلافی بسنده کرده‌اند. سابقاً، اسرائیل در اقدامی مشابه، به مواضع حزب‌الله در سوریه و لبنان، حمله کرده بود و پیام‌هایی مشابه از آن حملات صادر می‌‌کرد. حملات اسرائیل در آن زمان، بحرانی بزرگ تلقی می‌شد و توافقات پیشین –پس از جنگ سی و سه روزه- را نقض می‌کرد.

تشکیلات امنیتی اسرائیل، دیگر حزب‌الله را جنبش مقاومت لبنان نمی‌خواند. این عنوانی بود که حزب‌الله پس از تجاوز اسرائیل به لبنان و اشغال این کشور کسب کرده بود. سیدحسن نصرالله تهدید کرده است که در صورت حمله به ایران، جنگ منطقه‌ای به راه می‌افتد. همچنین، حزب‌الله به ایران کمک کرده است که در منطقه – خصوصا در سوریه، یمن و عراق- قدرت خود را افزایش دهد. با توجه به این مسائل، حزب‌الله متحد اساسی و حتی نماینده ایران در لبنان شناخته می‌شود.

به طور متناقضی، هرچه حزب‌الله به فعالیت‌های بیشتری در منطقه مشغول شده، انرژی و زمان کمتری برای مقابله با اسرائیل برایش باقی مانده است.

اینکه سه حمله اخیر اسرائیل با اجلاس دوروزه G7 در بیاریتز هماهنگ شده بود، تصادفی نیست. نتانیاهو از دعوت ظریف به اجلاس عصبانی شده بود. همچنین، اقدام مکرون برای میانجی‌گری میان تهران و واشنگتن و برنامه ریزی برای دیدار روحانی و ترامپ، نتانیاهو را ناراحت کرده بود.

نتانیاهو متوجه علاقه ترامپ به جنجال و تبلیغات شده است. ترامپ علاقه دارد که به طور ناگهانی با دشمنان ایالات متحده، مانند کیم جونگ اون، دیدار کند. پس این نکته، باعث می‌شود که میانجی‌گری مکرون موثر واقع شود و امکان ملاقات ترامپ با مسئولان ایرانی وجود داشته باشد.

به همین دلیل، نتانیاهو چندمرتبه تلاش کرد با ترامپ تماس بگیرد تا او را از دیدار با ظریف منصرف کند. او همچنین می‌خواست به ترامپ پیامی دهد تا او به پیشنهاد فرانسه مبنی بر لغو تحریم‌های ثانوی بر ایران تن ندهد. ظاهرا ترامپ آن زمان خیلی سرگرم بود، یا شاید صرفا نمی‌خواست با نتانیاهو صحبت کند. ترامپ تاثیرپذیر است، اما احتمالا دوست ندارد کسی، چیزی به او دیکته کند.

به هرحال نتانیاهو می‌داند که بمب‌ها بلندتر از کلمات سخن می‌گویند. پس اگر نتانیاهو نتواند پای تلفن با ترامپ صحبت کند، پیام حملاتش به عراق، لبنان و سوریه، به وضوح در بیاریتز شنیده می‌شود.

خب، G7 اقدامات اسرائیل را نادیده گرفت، نه آن‌ها را محکوم کرد، نه توجیهی در کار بود. قابل پیش بینی بود که دولت ترامپ، از «حق دفاعی» اسرائیل صحبت کند. اما شخص ترامپ از ایده ملاقات رودررو با ایرانی‌ها استقبال می‌کند، همچنین او هنوز بر خروج نیروهای آمریکا از نقاط حساس منطقه اصرار دارد.

به علاوه، ترامپ ظاهرا علاقه دارد مشاور امنیت ملی خود (بولتون) را به حاشیه براند. بولتون مدت‌ها است که از پرتاب موشک به سوی ایران حمایت می‌کند.

در همین حال، رهبران اسرائیل و متحدانشان، در حال تبدیل منطقه به صحنه نبرد هستند. اگر متوقف نشوند، با رفتار جنون آمیز خود تمام منطقه را به آتش می‌کشند. این مسئله، بزرگترین تهدید پیش روی آینده منطقه است.

حمایت سایر قدرت‌ها از یکی از طرفین، باعث پیروزی یا جلوگیری از جنگ نمی‌شود. تنها زمینه را برای یک نبرد تمام عیار آماده و قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی را در جنگ دخیل می‌کند.

طی چهار دهه گذشته، ایران و اسرائیل، سعی کرده‌اند از تقابل مستقیم پرهیز کنند و با جنگ نیابتی، در این زمینه موفق بوده‌اند. اما حملات متعدد اسرائیل و تحریم‌های سخت علیه ایران، راه را برای تقابلی جدید، با نتایج غیرقابل پیش بینی، باز می‌کند.

تنها دلیل اینکه حزب الله و اسرائیل، پس از جنگ سی و سه روزه، درگیری دیگری نداشته‌اند، این بوده که نمی‌توانسته‌اند با کمترین هزینه و بیشترین احتمال در جنگِ پیش رو پیروز شوند.

به همین خاطر اسرائیل، سقف آهنین و سامانه ضد موشکی خود را تقویت کرده است.

در نتیجه فرانسه و سایر شرکای اروپاییشان، باید به دنبال راهی دیپلماتیک میان ایران و آمریکا باشند که امنیت منطقه‌ای را، برای مدتی طولانی تضمین کند.