علت رانندگی انگلیسی ها از سمت چپ چیست؟

انگلیسی‌ها در دنیای خودرو با چند مشخصه شناخته می‌شوند و یکی از آن‌ها راندن آن‌ها از سمت چپ است. به بیان دیگر فرمان خودرو‌ها در انگلستان سمت راست خودرو قرار دارد و به همین دلیل خودرو‌ها از سمت چپ جاده حرکت می‌کنند.

اما انگلیسی‌ها در این ویژگی تنها نیستند، چرا که ۵۵ کشور دیگر نیز از فرهنگ انگلیسی در زمینه رانندگی پیروی می‌کنند. اما این رسم و سنت از کجا آمده است؟

به گفته مورخان، ارتش امپراتوری روم در سمت چپ جاده‌ها و جاده‌ها حرکت می‌کردند، زیرا از دست راست برای نگه داشتن سلاح استفاده می‌کردند. به این ترتیب که هنگام عبور از شخصی، سلاح همیشه در سمتی قرار می‌گرفت که دشمن احتمالی از آن طرف نزدیک می‌شد.

این رسم برای اسب سواران نیز به همان اندازه مفید بود، زیرا نیزه یا شمشیر با بازوی راست نگه داشته می‌شد و دست دیگر افسار را کنترل می‌کرد و بنابراین، سمتی بود که از آن به دشمن حمله می‌شد.

با ورود کالسکه‌ها، کالسکه ران‌ها باید با دست چپ افسار و با دست راست شلاق را کنترل می‌کردند، بنابراین توصیه می‌شد در سمت چپ رانندگی کنند تا به عابران پیاده‌ای که در کنار جاده راه می‌روند آسیب نرسانند.

همچنین مطابق یک رسم، اشراف در سمت چپ و بقیه در سمت راست جاده حرکت می‌کردند. هنگامی که انقلاب فرانسه رخ داد، سنت‌های اشرافی اروپا دگرگون شد و قانون سفر به حرکت از سمت راست تغییر یافت. بعد‌ها ناپلئون بناپارت امپراتور فرانسه این روند را به سایر کشور‌های اروپایی گسترش داد.

اکثر نقاط دنیا از رسم فرانسوی‌ها برای حرکت از سمت راست پیروی کردند، با این حال بریتانیا و کشور‌های مستعمره از رسم سابق پیروی کردند.

برخی کشور‌ها نیز که تحت تاثیر فرهنگ انگلیسی قرار داشتند، قانون حرکت از سمت چپ را ادامه دادند. کشور‌هایی مانند هند، ژاپن، تایلند یا هنگ کنگ در آسیا. استرالیا و نیوزلند در اقیانوسیه؛ کنیا، آفریقای جنوبی یا موزامبیک در آفریقا؛ و ایرلند، قبرس یا مالت در اروپا و جامائیکا، باهاما، باربادوس، ترینیداد و توباگو و آنتیگوا و باربودا در قاره آمریکا از قانون راندن در سمت چپ پیروی می‌کنند.

سوئد یکی از کشور‌هایی بود که تصمیم گرفت تا جهت حرکت خودرو را از سمت چپ به سمت راست تغییر دهد. پس از آن نیز در سال ۱۹۶۷، بریتانیا تصمیم گرفت تا رویه خود را با سایر جهان یکسان کند و خودرو‌ها از سمت راست حرکت کنند، اما هزینه بالای عملیات در نهایت منجر به لغو آن شد.

هزینه این کار در آن زمان ۲۶۴ میلیون پوند تخمین زده شد که با معیار‌های امروزی برابر ۴.۷ میلیارد یورو است.