«چادر خوابی» در قلب پایتخت

«تمرکزگرایی پایتخت بر امکانات» و «گستردگی مشاغل در تهران " به یکی از معضلات جدی حاشیه نشینان مبدل شده است.به طوریکه برخی از ساکنان حومه تهران با توجه به نوع شغل خود در برخی مواقع مجبورند در سکونتگاه‌های غیررسمی داخل تهران اقامت کنند.

«تمرکزگرایی پایتخت بر امکانات» و «گستردگی مشاغل در تهران " به یکی از معضلات جدی حاشیه نشینان مبدل شده است.به طوریکه برخی از ساکنان حومه تهران با توجه به نوع شغل خود در برخی مواقع مجبورند در سکونتگاه‌های غیررسمی داخل تهران اقامت کنند.

این بخاطر «نوع شغل ساکنان حومه در مرکز» و از آن مهمتر، «هزینه سنگین رفت و آمد بین مرکز و حومه» است.

اگرچه جمعیت شناور تهران را حومه نشینان تشکیل می‌دهند اما گروهی از این جمعیت شناور ( هرچند اندک و انگشت ‌شمار) به دو دلیل " نوع شغل " و "هزینه رفت و آمد از محل سکونت تا تهران "، مجبورند شب‌ها خارج ازمحل زندگی خود سکنی گزینند.

گفتگو با یکی از کارگران حفاری و لوله کشی چاه فاضلاب شهری، نشان می‌دهد؛ مهمترین عامل " اقامت موقت" او به عنوان "کارگران حاشیه نشین" در خیابان‌های تهران " عدم تطابق دستمزد با هزینه‌های روزانه و رفت و آمد ‌" است که سبب شده در طول روز به تهران بیاید و فقط برخی شب‌ها به خانه برگردد.

این کارگر فنی که شب‌ها به عنوان نگهبان تجهیزات مربوط به فاضلاب شهری فعالیت می‌کند به خبرنگار ما گفت : عده‌ای از کارگران حاشیه‌نشین با توجه به نوع شغل خود در تهران عملا امکان رفت و آمد هر روز بین محل کار و محل زندگی خود را ندارند.

او روزی ۳۰۰ هزار تومان دستمزد دریافت می‌کند و به صورت روزانه ۵۰ هزار تومان ( حدود ۱۶ درصد از درآمد روزانه ) هم باید برای رفت و آمد پرداخت کند. از اینرو ترجیح می‌دهد برخی از شب‌ها در این چادر و در کنار محل نگهبانی اقامت کند.

این کارگر ۶۲ ساله می‌گوید؛ در جوانی نیز کارگری کرده و حالا که پا به سن گذاشته در حالی که در شهرری با زن و سه فرزندش اجاره نشین است؛ مجبور است شبها دور از خانه بماند.

او گفت : « هزینه رفت و آمد برای کارگران به قدری بالاست که نمی ارزد بعد از اتمام کار به خانه‌ام برگردم. معمولا هر پروژه شهری حداکثر ۱۰ روز طول می‌کشد و در مابقی روزهای ماه نیز یا بیکار هستم یا باید دور برخی از میادین شهر تهران بنشینم تا برای کار فنی و ساختمانی به شکل ساعتی یا روزمزد، مشغول شویم.»

«در خانه‌ای ۶۰ متری در شهرری زندگی می‌کنم که بابت همین خانه‌ کلنگی، ۳۰۰ میلیون تومان ودیعه و ۵ میلیون تومان اجاره ماهانه پرداخت می‌کنم». «البته سال قبل برای اجاره همین خانه در حدود ۲۰۰میلیون ودیعه و ۲.۵ میلیون تومان اجاره پرداخت کردم که امسال صاحب خانه‌ آن را دو برابر کرده است."

منبع: دنیای اقتصاد