نامه سرگشاده جمعی از اهالی منطقه پارک لویزان به مسئولان مردم مدار شهرداری
مردم و مردم
مردم و مردم
وقتی جناب شهردار منطقه ۴ به پارک جنگلی لویزان تشریف آوردند و به طرفه‌العینی دستور دادند مسیری که مدت‌ها با خون دل اهالی برای راهپیمایی سلامت تعیین شده بود و ورود موتور و ماشین به آن ممنوع بود را بازگشایی نمایند و بنر مسیر سلامت را هم به آشغال‌دانی افکندند معنای نظر مردم در نزد حضرات برایمان مشخص شد.
ما مردم و اهالی منطقه لویزان با جمع آوری صدها امضا و بنرهای مختلف، آمد و رفت و خون جگر از شهردار کل تا شهردار منطقه ۴ شهردار ناحیه از شورای شهر تا شورای محله از مسئولان پارک تا مسئولان فضای سبز همه و همه درخواست نمودیم درب‌های این پارک زیبا را بر روی وسایل نقلیه ببندند زیرا که اغلب روندگان در پارک پیادگان یا دوچرخه سوارانی هستند که برای سلامتی در این پارک حضور یافته و حضور وسایل نقلیه‌ای که اغلب با سرعت بسیار و سروصدا ناشی از موتور یا ضبط ماشین محیط زیبای طبیعت پارک را آلوده و باعث فراری دادن پرندگان و حیوانات ساکن در منطقه می‌شود و ضمن افزایش آلودگی پارک امنیت پیاده‌روها، دوچرخه‌سواران و ورزشکاران را به خطر می‌اندازند را نه شنیدند و نه دیدند. (بنرها و درخواست‌ها و امضاها در شهرداری و شورای شهر موجود است)
چرا؟! زیرا که چندی قبل شهردار اسبق جناب قالیباف زحمت کشیده و در این پارک جنگلی مبادرت به ساخت قهوه خانه سنتی و رستوران نمودند تا برای پیمانکاران نورچشمی نان و نوایی دست وپا کنند و حالا نمی‌شود برای چارتا امضا و چارتا ورزشکار نان رفقا را آجر کرد.
فریاد بر آوردیم حضرات حداقل مسیرهای خاکی پارک را ببندید تا ماشین‌ها و موتورها بدانجا نرفته تا دور از چشم مزاحمی به گشودن آتش برای مصارف . . . بپردازند و یا با انجام هزاران منکر دیگر که شما متولی نهی از آن‌ها هستند چهره طبیعت را بیالایند، به گوششان نرفت که نرفت. درخواست نمودیم حداقل ممنوعیت ورود ماشین و وسایل نقلیه را تا ۱۲ ظهر تمدید نمایید تا ورزشکاران و دوچرخه سواران با آرامش بیشتری از فضای طبیعی لذت ببرند. نپذیرفتند گفتیم جای جای این شهر شلوغ و پر هیاهو انباشته از رستوران و قهوه خانه سنتی و کافی شاپ و چه و چه هست این یک محیط را بگذارید برای تهرانی‌ها بماند تا درآن نفس بکشند، نپذیرفتند. برای پیمانکار نور چشم نمی‌صرفد.
گفتیم والله و بالله و تالله گشودن پارک به روی وسایل نقلیه خود عامل هزاران هزار منکر است که علنا درون ماشین یا بیرون آن در مکان‌های خلوت و گوشه و کنارهای خاکی اتفاق می‌افتاد مگر نه اینکه سینه چاکان نهی از منکر هستید خوب منکر از این آشکارتر؟ صدای ما به جایی نرسید.
حالا آمده‌اید وسط شهر پارک‌هایی که ده‌ها چشم به آن‌ها ناظر است را دیوار کشیدید که منکری صورت نگیرد؟! می‌گویید مردم خواستند؟!
راستی آن همه درخواست ها، کاغذها و بنرهای امضا شده را چه کردید؟!؟
دوستداران طبیعت پارک جنگلی لویزان
ارسال نظر