اندکی تامل!
یدالله اسلامی
دبیرکل مجمع نمایندگان ادوار
نفتالی بنت شتابان به روسیه رفته است تا نقش میانجی‌گری بین روسیه و اوکراین را در جنگ خونین جاری بازی کرده و احتمالا درخواست‌های برجامی خود را نیز با توجه به شرایط کنونی روسیه مطرح کرده و از لابی پرنفوذ خود به عنوان سرمایه اجتماعی بهره‌گیری کند.
لاوروف درخواست تضمین نوشتاری از آمریکا کرده تا بتواند با توجه به تحریم‌های روسیه توسط اروپا و آمریکا به فعالیت‌های اقتصادی و نظامی و سرمایه‌گذاری در ایران پرداخته و از نعمت برجام بهره‌مند بماند.
ریاست سازمان انرژی اتمی ایران و مدیرکل آژانس به توافقی زمان‌بندی شده برای حل و فصل مشکلات جاری دست پیدا کرده‌اند.
تورقوز آباد از خنده‌های اقای عراقچی و ادعای دست انداختن نتانیاهو به موضوعی برای بررسی بین ایران و آژانس تبدیل شده است.
احتمال توافق برجام و بازگشت ایران و آمریکا به توافق سال ۲۰۱۵ بیشتر از هر زمان دیگری است.
در چنین شرایط اندیشیدن و درست عمل کردن شرط موفقیت و تامین منافع ملی است.
در ادامه سخن چند نکته دیگر را هم یادآوری می‌کنم:
۱- اسرائیل مخالف بازگشت ایران به جامعه جهانی و توافق برجام است.
۲- روسیه از همان آغاز هم میلی به حل مشکل ایران و آمریکا نداشته و کارشکنی‌های آقای لاوروف در مرحله پیشین هم نکته‌ای است که در سخنان آقای ظریف آشکارا بیان شده است.
۳- تلاش ایران برای دسترسی به توافقی است که امکان آن در دولت گذشته هم کاملا فراهم شده بود.
۴-چرایی انجام نشدن توافق در دولت روحانی نکته‌ای است که از دید کسی پنهان نیست.
۵- آیا روسیه به دلیل برنامه‌ریزی‌هایی که داشته است نقشی در این تاخیر زمانی بر عهده گرفته یا نه، هنوز به خوبی واکاوی نشده است ولی نمی‌توان رفتار و برنامه‌های روسیه را کم‌اثر دانست.
۶- اینکه روسیه در مرحله کنونی آشکارا به میدان آمده و پنهان‌کاری و یا اقدامات در میدان دیپلماسی را به میدان عمومی آورده است، حاوی پیامی بسیار روشن و متاسفانه نامناسب است.
۷- اینکه روسیه در جهت تامین منافع خود گام برداشته و با کارت ایران بازی کند مدیریت روسیه را می‌رساند. ولی اینکه ایران این چنین از خود سلب اختیار کرده و میدان را به دیگران واگذار کند اسباب تاسف و نگرانی است.
۸- هماهنگی بین اسرائیل و کشورهای غربی و روسیه هم چیزی پنهانی نیست. نمونه‌ای از این دسته همکاری‌ها در حملات نظامی اسرائیل به مقرهای نظامی وابسته و نزدیک به ایران دیده و گزارش شده است.
۹- افکار عمومی بهره‌گیری کشور از فرصت پیش آمده را در راستای منافع ملی ارزیابی کرده و خواستار گفتگوی رو در رو با آمریکا است. مقام رهبری هم پیشتر گفتگو برای حل مشکل را مورد تاکید قرار داده ولی دست اندرکاران اجرایی برای آن سازوکار لازم را تدارک ندیده‌اند.
آیا وقت آن نرسیده است که مسئولان کشور سیاست خارجی را امری ملی و فراتر از جهت‌گیری‌های سیاسی داخلی دانسته و از همه توان ملی و کارشناسی برای استفاده بهتر از فرصت وحل مشکلات بین ایران و آمریکا بهره بگیرند و با اقدامی مناسب از آسیب بیشتر به بنیان‌های اقتصادی و فروپاشی اجتماعی جلوگیری کنند؟
زمان به گذشته باز نمی‌گردد ولی تصمیم درست امروز می‌تواند فردای بهتری را برای کشور رقم بزند.
ارسال نظر