نهضت صلح در مقابل جنگ‌طلبان
سیف‌الرضا شهابی
تحلیلگر و فعال سیاسی
بعد از دو جنگ اول و دوم جهانی و فجایع دردناکی که در جهان و خصوصا اروپا رخ داد اولین و مهمترین انتظار از سیاستمداران و نظامیان و دولتمردان کشورهای جهان خصوصا کشورهای قدرتمند در عرصه بین المللی این بود: از تجاوزات آلمان نازی درس بگیرند و متوجه باشند جنگ هیچ نتیجه‌ای ندارد و پایان آن ناخوش است و از تجاوز سرزمینی به سایر کشورها خودداری کنند تا جهان برای دگر بار شاهد وقوع جنگ و کشتار و تخریب و آوارگی انسان‌های بیگناه نباشد.
متاسفانه این نشد و چند سال بعد از پایان جنگ دوم جهانی، با درگیری‌های کره در شرق آسیا، قبح جنگ و ترس از آن فرو ریخت و از آن زمان تا کنون در هر گوشه‌ای از جهان به بهانه‌ای جنگی شروع می‌شود و از چند روز تا چند سال ادامه پیدا می‌کند و هزاران نفر را به کام مرگ می‌کشاند و چند برابر آن مجروح و بی‌خانمان بر جای می‌گذارد و پایان هر جنگ برای حمله کننده و کشوری که مورد حمله و تجاوز قرار گرفته حاصل جمع صفر است.
آمریکا به ویتنام حمله کرد و چند سال جنگ کرد و اکنون آمریکا با ویتنام روابط بازرگانی و تجاری و دیپلماتیک برقرار کرده است. عراق به ایران حمله کرد و مناطقی از کشورمان را به اشغال در آورد و بعد از پایان جنگ هشت ساله اکنون دو کشور روابط حسنه بر قرار کردند. همینطور پایان حمله و اشغال کویت توسط عراق و هر جنگی دیگر مثال زده شود پایانش حاصل جمع صفر می‌باشد.
چند روزی است روسیه فدراتیو به کشور همسایه‌اش اوکراین حمله کرده و آنجا را به اشغال در آورده و مشخص نیست این جنگ چند روز یا چند سال به طول خواهد کشید ولی نتیجه آن همانند سایر جنگ‌ها می‌باشد. دیر یا زود مسکو و کیف با هم روابط حسنه بر قرار خواهند کرد و برای روسای جمهور یکدیگر فرش قرمز پهن می‌کنند و حیف از انسان‌هایی که برای هیچ و پوچ جان خود را از دست دادند و خانواده‌هایی که به خاطر از دست دادن عزیزانشان به غم خواهند نشست.
همه رهبران جهان از سیاستمداران و نظامیان و دولتمردان از برقراری صلحی پایدار صحبت می‌کنند! و مدعی‌اند برای آن تلاش می‌کنند! ولیکن در عمل حاضر نیستند اندکی از منافعشان کوتاه بیایند و راه جنگ را برنگزینند.
نگاه به صحنه‌های دلخراش هر جنگ و اکنون جنگ اوکراین برای هر انسانی که اندکی به انسانیت و کرامت و حق حیات انسان‌ها اعتقاد داشته باشد دردناک و دلخراش است. مشخص نیست چرا رهبران جهان از مشاهده این صحنه‌ها متاثر نمی‌شوند و شاید هم لذت می‌برند و شیپور جنگ را بلندتر به صدا می‌آورند. تا چه زمان، مردم دنیا باید اسیر امیال صاحبان قدرت‌های سیاسی و نظامی و اقتصادی باشند و در حسرت صلحی جهانی و پایدار بسر ببرند؟
وقت آن رسیده که نهضت ضد پیمان‌های نظامی از جمله "ناتو" در سراسر جهان راه بیفتد و مردم جهان به صورت یکپارچه برای مخالفت با توسعه جنگ‌افزارهای نظامی بپاخیزند.
این مهم را باید موسسات صلح‌طلب و با حمایت رسانه‌های مستقل در سراسر جهان شروع کنند و بطور مستمر در هر هفته تکرار شود.
ارسال نظر