ضرورت امروز؛ پیمان متعهدها 

احمد قویدل 

 فعال مدنی

وقتی به فرآیند شکل‌گیری جنبش غیرمتعهدها فکر می‌کنیم می‌توانیم درک کنیم که این پیمان در آشوب ناتو و ورشو به داد کشورهای در حال توسعه رسید و فصل جدیدی در مناسبات بین المللی باز شد. غیرمتعهدها که در واقع به دو پیمان ورشو و ناتو تعهد نداشتند کشورهای خود را با پیوستن به این جنبش از ترکش‌های منازعات جنگ سرد مصون نگه داشته و توسعه کشورهایشان را با همکاری کشورهای همسو هدف قرار دادند.

رفتارهای ترامپ‌ و از آن مهم‌تر "جنبش آقایی آمریکای مسلح"، مواضع کشورهای اروپایی و کارکردهای نانویی مسئولان این کشورها، رفتار اخیر پوتین در حمله نظامی به اوکراین، رفتار نظار‌ه‌گرانه چین‌ که گوشه چشم موافقی دارد، همه خبر از ناکارآمدی مناسبات بین‌المللی در سطح جهان دارد. 

دبیر کل سازمان ملل متحد که قاعدتا باید در قرن بیست و یکم بزرگترین بازیگر صلح در جهان باشد نه تنها خودش "آچمز" شده، تشکیلات تحت مسئولیتش هم نظاره‌گر تلاش برای تغییر جغرافیای سیاسی جهان است. 

به نظر می‌رسد سازمان ملل متحد با هدایت دبیر کلش باید پایه‌گذار جنبش کشورهای متعهد باشد. عبور بسیاری از قدرت‌های بزرگ جهان از مناسبات بین‌المللی عملا صلح جهانی را به مخاطره افکنده است.‌

سازمان ملل متعهد باید کنفرانس متعهدها به قوانین این سازمان را تشکیل دهد. باید جنبشی از متعهدین به موازین بین‌المللی شکل بگیرد که از فروپاشی فلسفه وجودی سازمان ملل متحد جلوگیری شود. 

این فروپاشی فلسفه وجودی سازمان ملل متحد، یک بازگشت به عقب جدی در حوزه توسعه جوامع بشری و به مخاطره انداختن صلح جهانی است. وقایع اوکراین و تحمیل جنگ به یک عضو سازمان ملل متحد و مرگ زنان و کودکان و غیرنظامیان یک پیام جدی برای سازمان ملل متحد است. باید جنبش متعهدها به مناسبات بین المللی پایه‌گذاری شود.‌