آموزش به زبان مادری یا آموزش زبان مادری؟

آموزش به زبان مادری یا آموزش زبان مادری؟

محمد حبیبی

 فعال صنفی معلمان 

هم در آموزش به زبان مادری و هم در آموزش زبان مادری، هر دو می‌پذیرند که زبان میانجی یعنی فارسی به عنوان زبانی برای ارتباط میان اقوام ایرانی باید آموزش داده شود، در این مسئله اختلافی نیست. هیچ کدام از این دو به معنی حمایت از تجزیه‌طلبی یا عدم حمایت از همگرایی قومی در این سرزمین نیست، آنگونه که فاشیست‌ها سعی در القاء آن دارند.

اما دو تفاوت عمده میان این دو هست:

یک: آموزش زبان مادری به صورت بالقوه زبان فارسی را زبان برتر می‌داند. در نتیجه زبان‌های دیگر اقوام ایرانی را به سطحی پایین‌تر فرو می‌کاهد و ارزش‌های فرهنگی آن‌ها را در سطحی برابر با زبان فارسی نمی‌پذیرد. در صورتیکه آموزش به زبان مادری می‌پذیرد که همه زبان‌های اقوام ایرانی واجد ارزش فرهنگی برابر هستند.

دو: آموزش زبان مادری، حمایت از زبان مادری را به اصل ۱۵ قانون اساسی فرو می‌کاهد. می‌دانیم که در طول ۴۲ سال گذشته هیچ تلاشی در جهت اجرای چنین اصلی نشده است، در حالیکه آموزش به زبان مادری از موضع حقوق بشری و آزادیخواهی از زبان مادری به عنوان یک حق بنیادین بشری دفاع می‌کند.

همه آن‌ها که دل در گرو توسعه و پیشرفت این سرزمین و همدلی و همگرایی قومیت‌های مختلف آن دارند، لازم است که از این حق بنیادین دفاع کنند، چرا که این اتحاد فقط از رهگذر چنین به رسمیت شناختنی بدست می‌آید. فراموش نکنیم که حکومت‌های استبدادی تلاش کرده‌اند با حذف ارزش‌های فرهنگی دیگر اقوام ایرانی زمینه اختلاف و عدم اتحاد در راه آزادی را تثبیت کنند.