ما عفو میکنیم!
در کدامین قله خباثت باید ایستاده باشی که همزمان گلوله باران زنانی که حاضر به پوشیدن برقع نشدهاند بگویی حقوق زنان را حفظ میکنیم؟!
آتوسا راوش
روزنامهنگار
در کدامین قله وقاحت باید ایستاده باشی تا بتوانی در چشمان میلیونها انسان زجر کشیده از جنایتهای بیشمارت خیره شوی و بگویی ما عفو میکنیم.
در کدامین قله از حماقت باید ایستاده باشی تا درچشم مادری که در کمتر از همین چند ماه پیش جسد دختر دانشجو و دانش آموز و خبرنگارش را که از بمبها و مسلسلهای تو در خون تنیده بود را تحویل گرفته است خیره شوی و بگویی ما عفو میکنیم؟!
در کدامین قله از رذالت و شرارت باید ایستاده باشی که همزمان به رگبار بستن مردم وحشت زده در تقلای یافتن راه گریزی برای نجات جان خود و خانوادهشان بگویی ما عفو میکنیم؟
در کدامین قله خباثت باید ایستاده باشی که همزمان گلوله باران زنانی که حاضر به پوشیدن برقع نشدهاند بگویی حقوق زنان را حفظ میکنیم؟!
در کدامین قله از جنایت باید ایستاده باشی که همزمان مثله و اعدام زنان و مردان به جرم اندیشیدن و زیست به گونه دیگر از آنچه تو در حیات تنگ خود آموختهای بگویی ما عفو میکنیم؟!
در کدامین قله دروغ و فریب باید ایستاده باشی که دم از صلح و آشتی بزنی در حالیکه در سرتاسر زیست شومت هیچ نشانهای از صلح و آشتی در رفتار و منشات دیده و شنیده نشده است.
درکجای وقاحت تاریخ باید ایستاده باشی که ۲۵ سال با خشنترین روایتها از یک دین زن و مرد و کودک بیگناه را باکمربندهای انتحاری به شوق وصال حوریان بهشتی که مبلغان دروغینت بشارتاش را داده بودند به خاک و خون بکشی و امروزه زمان در چشمان هراسان مردمان بنگری و بگویی عفو میکنیم؟
ما را چه شده؟! کجای زیست بیهویت خود ایستادهایم که تو در چشمان مات و مبهوتمان مینگری و میخواهی باور کنیمات که اهل صلح و سازش و عفو هستی؟!
در کدامین بیدادگاه متوهمانهات میخواهی ملتی را عفو کنی؟ به کدامین جرم؟!
شتاب نکن! بایست! کمی به عقب بنگر. تاریخ زیست توحش گونهات را مروری کن! تو را از دخمههای تنگ و تاریکت بیرون کشیدند تا پادووار سلاحهای سنگینشان را بر دوش بکشی و تو در بلاهت خویش خود را چه پنداشتی؟! که میخواهی ملتی را عفو کنی؟!
شما را تاریک اندیش و تاریکدلتر از آن میپندارم که بدانی آنکه باید عفو کند تو نیستی! آن که باید عفو کند نه یک ملت بلکه بشریتی است که در تاریخ آن لکه ننگی به اسم طالبان نقش بسته است.
ارسال نظر