کوخ‌های زندگی مستمندان ۱۲ ساله!

 مستقل آنلاین، خداداد ابراهیمی روزنامه نگار/

همه مصائب ۱۲ سالگی‌اش را در لفافه درد پیچید و در بقچه‌ی لباس‌های مندرس خود پنهان کرد تا بیش از این چهره‌ی کریه فقر را ملاقات نکند.

به ذهنش رسید بهتراست لباس‌های نیمدار و رنگ ورفته و عروسک‌های چوبین و دست‌بندهای بَدَلی و عطر هزارتومانی بازار "شاهزاده محمد" همه را یکجا به آتش بکشد تا حتی بعد از مرگش غرور نوجوانی‌اش جریحه‌دار نشود و چشم کسی به تار و پود لباس‌های فرسوده‌اش نیفتد!

مرگش چنان آسان نبود، چندان معمولی نبود، آنگونه هولناک بود که نمی‌شد آن را پنهان نگاه داشت.

این اولین بار بود که مرگ یک فقیر، صدا پیدا می‌کرد.

رسانه‌های استانی دست به کار شدند و مرگ ناباور این نوجوان را اطلاع‌رسانی کردند. تا آنجا که بررسی و تحلیل این اتفاق ناگوار، در دستور کار رسانه‌های کشوری نیز قرار گرفت.

بی‌گمان در استان ایلام، سال‌هاست که آسیب‌های اجتماعی؛ خودسوزی، دگرکشی و خودکشی، نگاه صاحب‌نظران و روانشناسان را به خود معطوف کرده است.

اغلب هنرمندان، نویسندگان، رسانه‌نگاران و فیلمسازان این مهم را در تولیدات فرهنگی خود پیش‌بینی کرده‌اند.

اما پس از سه دهه این معضل اجتماعی همچنان لاینحل باقی مانده است. به نظر می‌رسد بازدیدها، سمینارها، سخنرانی‌ها، ژست‌های تبلیغاتی بیش نبوده و بیت‌المال و امکانات دولتی در کجراهه‌ی تصمیمات مسئولان هزینه شده و نهادهای حمایتی هر روز وسعت بیشتری یافته تا کاخ‌های اداری سَر به فلک بکشند و کوخ‌های زندگی مستمندان ۱۲ ساله، همچنان بی‌سقف بماند.

به نظر می‌رسد این بار موضوع از هر زمانی عمیق‌تر و جدی‌تر رصد می‌شود.

بی‌گمان مرگ تاثر برانگیز این نوجوان ایلامی، پای مسئولان کشوری را به ایلام باز خواهد کرد چرا که پرونده رسانه‌ای این اتفاق نادر همچنان مفتوح خواهد بود. لذا روانشناسان و متولیان آسیب‌های اجتماعی کشور باید به این پرسش مهم پاسخ دهند هرچند که اغلب کشورهای جهان با آسیب اجتماعی خودکشی روبرو هستند و در کشور ما نیز این پدیده دردناک در استان‌های مختلف افزایش و کاهش داشته است اما "چرا استان ایلام همچنان در صدر جدول خودکشی قرار گرفته است؟"

ازسوی دیگر باید روان شناسان به این پرسش دردناک پاسخی جامع‌الاطراف و قانع کننده ارائه نمایند باتوجه به خودکشی نوجوان ۱۲ ساله ایلامی که حتی ممکن است املای درست کلمه خودکشی را هم نداند برای پیشگیری از اتفاقات مشابه آن چه راهکارهایی را فراروی جامعه ما قرار می‌دهند؟