مطالبات واقعی در کلاس‌های مجازی
مستقل‌آنلاین، رضا قاسم‌پور فعال حوزه آموزش/
پیرو بخشنامه دادستان محترم مبنی بر عدم استفاده از پیام‌رسان‌های خارجی و موظف کردن حراست‌ها مبنی بر کنترل دستگاه‌های ذی‌ربط خود، بخشنامه‌ای به امضای وزیر محترم آموزش و پرورش صادر شده و از مدیران مدارس خواسته شده که در نیم روز کاری یکشنبه ۲۵ اسفند مشخصات و شماره‌های دانش آموزان و اولیای آن‌ها را در یکی از پیام‌رسان‌های مناسب داخلی وارد کرده و آموزش مجازی را از این طریق ادامه دهند. با یک نظرسنجی آزاد و ساده که کمتر از یک ساعت در انظار عمومی قرار گرفت، به راحتی می‌توان فاصله بین درخواست مسئولین با عملکرد مردم را به وضوح دریافت. شکاف حاصله را می‌توان از چند زاویه بررسی نمود:
۱. مهم‌ترین مسئله شاید عدم اعتماد مردم به پیام‌رسان‌های داخلی باشد، به طوری که علی‌رغم صرف هزینه‌های گزاف برای راه‌اندازی و همچنین تشویق، ترغیب، تحدید و تهدید کاربران، در عمل مردم چراغ خاموش از کنار این پیام رسان‌ها گذشتند. به طوری که الان شاهد ورشکستگی و حراج پیام‌رسان سروش به دلیل زیان‌دهی و ناکارآمدی آن هستیم.
۲. مسئله بعدی نازل و دست دوم بودن امکانات تعبیه شده در این پیام‌رسان‌های داخلی است. به طور مثال تلگرام در هر به روز رسانی امکانات و دسترسی‌های قابل توجهی را به کاربران ارائه می‌نماید، در صورتی که روزآمدی پیام رسان‌های داخلی لاک‌پشتی بوده و فضای عمومی آن‌ها شبیه قبرستان‌های متروکه می‌باشد.
۳. مسئله دیگر سرعت پیام‌رسان‌هاست. علی‌رغم فیلتر بودن تلگرام، فیلم آموزشی که در تلگرام در پنج دقیقه لود می‌شود در پیام‌رسانی مانند سروش نیم ساعت زمان لازم دارد و این خود دانش‌آموز گریزپای را از پیام‌رسان داخلی دلزده و خسته می‌کند.
۴. و نهایتاً اینکه: پیام‌رسان‌های داخلی در گوشی‌هایی مانند اپل قابل نصب نیست و همچنین همه ۱۴ میلیون دانش‌آموز ایرانی دارای گوشی‌های اندروید نیستند. پس بهتر است به جای فشار آوردن بر مدیران و تحمیل نظر برخی از مسئولین بر مردم، روی کیفیت‌بخشی برنامه‌های آموزشی شبکه‌های تلویزیونی مانند آموزش و مهم‌تر از آن ایجاد شبکه اختصاصی برای آموزش و پرورش مانور داده و از پرداختن به امور مقطعی و صدور بخش‌نامه‌هایی که قابلیت اجرایی چندانی ندارند بپرهیزیم.
ارسال نظر