فرخ نگهدار: سه سخن در باب انتخابات

فرخ نگهدار 

سخن اول: با مردم آگاه و دردمند کشورم

در شرایطی در آستانه چهاردهمین دور انتخابات ریاست جمهوری قرار گرفته‌ایم که هم زخم‌های ناشی از خشونت و بیدادگری  در جنبش مهسا و در خیزش‌های 96 و 98 هنوز بر چهره میهن خون‌چکان است و هم فشار تحریم‌ها، ناکارآمدی و رخنه فساد در تار و پود حکومت، فقر و تنگدستی زحمتکشان را فراگیر کرده است. 

شکست محنت‌بار دولت رئیسی، و درس‌گیری حکومت از انتخابات ۱۴۰۰ و جنبش مهسا، از یک سو و بر هم خوردن توازن قوا در منطقه و جهان و تمایل آمریکا به تغییر رفتار از سوی دیگر باعث شده که انتخابات جاری به صحنه رقابتی بدل شود بین حامیان دولت‌های هاشمی و خاتمی با حامیان دولت رئیسی و پایداری‌چی‌ها. 

و سوال همه شما این است آیا خواهند گذاشت حامیان خاتمی و هاشمی دولت تشکیل دهند؟ در ثانی اگر پزشکیان دولت تشکیل دهد چیزی تغییر خواهد کرد؟

تجارب ما نشان می‌دهد اگر سطح مشارکت خیلی پائین باشد شانس جلیلی و قالیباف بسیار بالاست. اما هرچه حامیان خط هاشمی و خاتمی بیشتر مشارکت کنند دولت آینده دست پزشکیان و حامیان اصلاح طلب او خواهد بود. 

و باز ما بنا به تجربه دیده‌ایم که، علیرغم اختیارات محدود دولت، از نظر منافع ملی، از نظر دانایی‌ها و توانمندی‌ها، به ویژه در سیاست خارجی، و به لحاظ رفتار با منتقدان و معترضان، بین دولت‌های همسو با خاتمی و هاشمی، با دولت‌های احمدی نژاد و رئیسی، تمایز معین وجود داشته و خواهد داشت. شخصا، علیرغم تمام ستم‌ها و تبعیض‌ها و سرکوب‌ها که در این نظام کشیده‌ایم، آرزو دارم، تلاش می‌کنم، و به سود کشور می‌دانم، که نامزد منتخب جبهه اصلاحات دولت تشکیل دهد. 

و دو امید دارم:

اول این که می‌دانیم در شرایط تازه آمریکا آماده گفتگوی جدی و تعامل با ایران است و بسیار تفاوت می‌کند که در این شرایط تازه کسی همفکر آقای ظریف مجری سیاست خارجی باشد یا کسی مثل جلیلی و باقری کنی. 

دوم این که بسیار محتمل است ایران در دوران دولت چهاردهم با مسأله جانشینی مواجه شود. و از آنجا که در سرنگونی طلبان در این ۴۵ ساله هیچ نتوانسته‌اند یک سازمان قدرتمند درست کنند، این که در آن روزهای تاریخ ساز سکان امور اجرایی کشور در دست کدام جناح باشد اهمیتی و تمایزی تاریخی در پی خواهد داشت. 

با این همه از آنجا که می‌بینم زخم‌های تن و جان بی‌شماری از این ملت شریف همچنان خون‌چکان است، از آنجا که می‌دانیم اختیارات دولت‌ها در جمهوری اسلامی محدود است، و با این که باور کرده‌ام آقای پزشکیان از فساد اخلاقی و مالی بَری است و با مردم داغدیده کردستان هم مهربان است، در روز جمعه 8 تیر من تنها مسئولیت رأی خود را بر عهده خواهم گرفت و به خود اجازه نخواهم داد که از خارج کشور هم‌میهنان را دعوت کنم به توانمندی این یا آن نامزد در اجرای مواعید خود را باور کنند، و یا مصلحت ملی یا «روزنه گشایی» را بر خشم درونی غلبه دهند. در هر شرایط مشارکت یا عدم مشارکت را حق هر شهروند می‌شناسم و با تمام وجود به آن احترام خواهم گذاشت. 

سخن دوم: با [...]

[رسانه مستقل آنلاین از انتشار سخن دوم جناب نگهدار معذور است]

سخن سوم: با یاران فدائی، به مبارزان چپِ آزادی خواه 

در آستانه انتخابات جاری به عهده خود می‌دانم در سه مورد مهم نظر خود را با شما همراهان عزیز در میان بگذارم:

یکم: در طیف همه محافل فدائی و توده‌ای، چپ یا جمهوری خواه، در میان مجموعه نیروهای مخالف نظام (جمهوری اسلامی)، از درون زندان‌ها گرفته تا دانشگاه‌ها، فعالین رسانه‌ای، در داخل و خارج کشور در صفوف احزاب و تشکل‌های سیاسی نظرات کاملا متفاوتی درباره چگونگی مواجهه با انتخابات 8 تیر ابراز می‌شود. 

برخی از رای دادن به آقای پزشکیان و حمایت و همکاری با جبهه اصلاحات دفاع می‌کنند؛ 

برخی از همراهان ما اعلام کرده‌اند که گرچه در این انتخابات قطعا رای نمی‌دهند، اما نه رای دهندگان را سرزنش می‌کنند و نه تحریم کنندگان را. 

عده‌ای از همراهان ما از تحریم فعال انتخابات دفاع می‌کنند و هدف خود را کاهش سطح مشارکت اعلام کرده‌اند. اما از حمله به اصلاح طلبان و مشارکت کنندگان اجتناب می‌کنند؛

عده ای از همراهان ما راه کاهش سطح مشارکت را حمله به اصلاح طلبان و دیگر نیروهای مشارکت کننده می‌دانند. 

با این که این 4 گزینه کاملا با هم متفاوتند، اما راست این است که ارزش‌های پایه‌ای و اصول و آرمان‌ها و آرزوهای حامیان هر چهار گزینه به نحو غریبی در هم تنیده و هم پوشاننده است. این وجوه مشترک پایدار همه ما را فرامی‌خواند که اجازه ندهیم از انتخاباتی که ما بازیگر اصلی آن نیستیم، میدانی ساخته شود برای رو در روئی ما، و بهره گیری اقتدارگرایان حاکم و اپوزیسیون دست راستی. 

دوم: در انتخابات جاری سه طیف 

اقتدارگرایان بنیادگرا

اقتدارگرایان عملگرا

اصلاح طلبان میانی

با هم رقابت دارند. تجربه ما نشان می‌دهد که رفتار این سه طیف با ما فعالین سیاسی و مدنی دگر اندیش، غیر مذهبی، و تحول خواه، متفاوت است. تقویت تشکل‌های اصلاح طلب تهدیدی علیه ما نیست. این تشکل‌ها فضاهایی علنی و قانونیست برای همگامی و همکاری در راه اهداف مشترک، به ویژه برای منزوی کردن گرایش‌های اقتدارگرا.

تنها بر بستر این نوع همگامی و همکاری در فضاهای علنی و قانونی است که راه گذار کشور به دموکراسی گشوده می‌شود. ما هرگز نپنداشته‌ایم ابتدا ساختار حکومت دموکراتیزه می‌شود و بعدا احزاب دموکراتیک ساخته می‌شوند. چه اصلاح طلبان پیروز شوند و چه نشوند، در چشم اندازهای پیش روی حضور و فعالیت ما در تشکل‌ها و گروه‌های حقیقی و مجازی اصلاح طلب برای ساختن خشت خشت جامعه‌ای دموکراتیک حائز اهمیت راهبردی است. 

سوم: ما فعالین فدایی، برخلاف اپوزیسیون دست راستی، نه باور داریم که قدرت‌های خارجی برای گذار ایران به دموکراسی یک تکیه گاه مهم‌اند، و نه اعتقاد داشته و داریم که ما در کشاکش و رقابت میان شرق و غرب یکی را تکیه مبارزه علیه دیگری تلقی کنیم. 

در روندهای پیش روی، از آنجا که به احتمال قوی مذاکراتی جدی و تاریخ ساز بین ایران و غرب رخ خواهد داد، یقینی است که کشاکش‌ها در حکومت، و در شرق و غرب، له و علیه این مذاکرات نیز بالا گیرد و ترکش‌های آن به ما فعالین جنبش چپ، دموکراتیک و عدالت خواه کشور نیز اصابت کند. حائز اهمیت تاریخی است که ما فدائیان خلق، و مجموعه نیروهای میهن دوست و ایران شناس کشور، در کشاکش میان شرق و غرب جانب نگیریم و به همان سنت ملی مصدقی، به اصل توازن و تعادل در مناسبات میان شرق و غرب وفادار بمانیم. 

یاران گرامی!

و هرگز از یاد نبریم که ما فعالین سیاسی و مدنیِ دگر اندیش، غیر مذهبی، دموکرات و عدالت خواه ایران، علیرغم همه اختلاف نظرها، درآمیخته‌ترین و پر پیوندترین نیروها با یک دیگر هستیم. در هیچ شرایطی دست یکدیگر را رها نکنیم.   

با دلی سرشار از آزروهای بزرگ

شنبه دوم تیرماه ۱۴۰۳ - آتن