آیا چین به کمک پوتین خواهد آمد؟

سیدقائم موسوی
تحلیلگر سیاسی

گزارشی در روزنامه وال استریت ژورنال منتشر شده که شواهد نشان می‌دهد از اینکه چین در حال برآورد کمک تسلیحاتی به روسیه است. چین علیرغم تشدید رقابت با آمریکا و همنوایی استراتژیک با روسیه از اعلام مواضع آشکار پرهیز کرده است.

مادامیکه توازن جنگ روسیه با اوکراین که نمود بیرونی تنازع روسیه و غرب است به شدت به سود اوکراین و غربی‌ها بر هم نخورد، چین ترجیح می‌دهد تا جای ممکن همچنان خود را از هزینه‌های این جنگ دور نگه دارد و صرفاً برای پوتین آرزوی موفقیت بکند. [پیام امروز شی جین پینگ برای پوتین]

این چالش اگر به زودی تمام نشود که قرائنی هم از آن دیده نمی‌شود، ظرفیت ایجاد جبهه‌بندی جدیدی با معادله غرب علیه شرق با ائتلاف  آمریکا- اروپا علیه ائتلاف تحمیلی روسیه- چین- ایران [سازمان شانگهای] را دارد.

در این رویداد احتمالی،پهپهادهای ایران همان نقشی را بازی می‌کند که جاسوسان آلمانی برای اشغال ایران در جنگ جهانی دوم ایفا کردند.

شرایط چین اما متفاوت است، آن‌ها شاید ناگزیر به حمایت از روسیه بشوند تا دو هدفشان برآورد شود. یکی اینکه روسیه باید شکست نخورد تا بتواند انرژی و روان غرب و بویژه آمریکایی‌ها را فرسوده کند و در رقابت با چین، حداقل بهره‌ای از تمرکز و منابع آن‌ها به کار گرفته نشود. [دقیقاً به همان عللی که روسیه نباید پیروز شود تا سرمشقی برای چین نشود، به خصوص در مورد تایوان]

دیگری اینکه فردای شکست روسیه در زمین اوکراین، نوبت به پروژهٔ چین خواهد رسید. تایوان، برای فرسایش قدرت رو به تزاید چین، دقیقاً جای اوکراین برای روسیه را می‌گیرد. از این منظر هر چه جنگ روسیه با اوکراین فرسایشیِ بدونِ برنده شود برای چین مطلوب خواهد بود.

اینگونه چینی‌ها با این چالش دو هدف را دنبال می‌کنند: روسیه را به خود وابسته نگاه می‌دارند و غرب را مشغول چالش اوکراین تا نتوانند تایوان را مسئله‌ای بین‌المللی کنند.

این اهداف مستلزم مدیریت جنگ در ابعاد محدود و کنترل شده از سوی آمریکا و چین است. به عبارتی چین بایستی بتواند با ظرافت بنیهٔ تسلیحاتی روسیه را برای ادامه جنگ تقویت کند، به صورتی که خود به گسترش کمی آن نینجامد. از سویی دیگر فشار آمریکا برای پیشبرد شکستِ محقرانهٔ روسیه نباید موجب اتخاذ سیاست‌های افراطی از سوی روسیه شود؛ چیزی که در صحبت‌های اخیر مدودوف آمده است.