وضعیت وخیم استرالیا بعد از آتش سوزی

اکنون کافی است به این آمار و ارقام، کشته شدن ۲۳ تن بر اثر این حریق هولناک و همچنین از دست رفتن حدود ۶ میلیون هکتار جنگل را اضافه کنیم تا ابعاد فاجعه بیشتر برایمان مشخص شود؛ فاجعه‌ای که تنها مساحتی حدود وسعت کشور بلژیک یا گرجستان را از جنگل‌های کره خاکی حذف کرده است.

به این فهرست، رقم خوردن حریق در یکی از مناطق گرم و خشک کره خاکی را باید افزود که حالا نقش تشدید کننده بحران را ایفا می‌کند، چون حریق موجب شده دمای هوا در مناطق جنوبی استرالیا به شدت بالا رفته و به مرز ۴۸.۵ درجه هم برسد و هم اطفای حریق به شدت دشوارتر شود و هم استعداد بیشتری برای تداوم حریق و از بین رفتن گیاهان فراهم آید.

به این صورت که هوای گرم امکان سوختن گیاهان زنده را فراهم می‌کند و بعد حریق کارشان را یکسره می‌کند و مقابله با آن هم به دلیل شعله‌های سوزان و دشواری کار برای انسان در این گرمای تابستانی، به شدت دشوار می‌شود و چاره‌ای نمی‌ماند جز تخلیه مناطقی که آتش در حال سرایت به آنهاست.

البته قصه استرالیا و حریق هولناکی که به جانش افتاده محدود به این نکات نیست و می‌توان نکاتی مانند رایج بودن ساخت منزل با چوب در این خطه را هم مورد اشاره قرار داد یا حتی پا را فراتر از این کشور گذاشت و به آلودگی‌هایی که به کشور‌ها و جزیره‌های همسایه استرالیا رسیده و تنفس را برای مردم دشوار کرده هم اشاره نمود.

این نکته آنقدر مهم است که می‌شود به تصاویر گرفته شده از فضا اشاره کرد و یادآور شدریال دودی که ساکنان ایستگاه فضایی بر فراز قسمت‌های جنوبی استرالیا می‌بینند، به زودی روانه نقاط مختلف جهان خواهد شد و آثار سویی -ولو اندک- به دنبال خواهد داشت؛ بلایی که شاید در قیاس با حذف چندین میلیون هکتار جنگل از کره خاکی قابل اغماض باشد.

البته همه این موارد تنها یک روی ماجرایی است که در کشور کوآلا‌ها و کانگورو‌ها در حال وقوع است و روی دیگر آن، بسیج همگانی و فراگیری است که برای مقابله با حریق گسترده صورت گرفته و می‌کوشد اگر اطفای حریق ممکن نیست، سرعت رشد آن را کند کرده و آسیب‌های ناشی از آن را کاهش دهد و در این مسیر از هیچ تلاشی فروگذاری نمی‌کند.

از به کارگیری تکنولوژی‌های مختلف گرفته تا گسیل ارتش و نیروی انسانی به کانون‌های بحران و تلاش برای جلب توجه جامعه بین المللی به ماجرا و دریافت هرگونه کمک از ایشان برای پایان دادن به این فاجعه، از ساعات ابتدایی شکل گیری فاجعه، تکاپویی در استرالیا به راه افتاده که مرز‌های این کشور را در نوردیده و موجب شده مهار حریق این کشور به دغدغه‌ای جهانی بدل شود.

نکته‌ای که در نگارش این مطلب نیز متبلور شده، با این یادآوری که هدف از بازخوانی وضعیت این روز‌های استرالیا، یادآوری بلایی است که در کمین جنگل‌های کشورمان نشسته و هرساله برش‌های بزرگی از آن را می‌بلعد و نابود می‌کند، در حالی که تلاش مسئولان برای مهارش در بهترین حالت به توزیع بیل میان دلسوزانی که برای اطفا حریق پا پیش گذاشته اند محدود می‌شود!

قیاسی که دردناک‌تر می‌شود اگر به یادآوریم گونه‌های حیات وحش کشورمان به دلایلی ساده‌تر از چنین حریق‌هایی در حال نابودی و انقراض هستند؛ از شیوع یک ویروس تا هوس معاون رئیس جمهور برای تغییر قوانین و فروش پروانه شکار در مقیاس انبوه، آن هم بعد از چندین سال ممنوعیت شکار که برای رهاندن گونه‌ها از انقراض تصویب و اعلام شده بود!

تصمیمات عجیب و غریبی که موجب نمی‌شود هیچ مسئولی مورد بازخواست قرار گیرد، حتی اگر درباره عبور خط لوله عظیم از دل جنگل‌های ثبت جهانی و چندهزار ساله باشد و یا ساخت سدی که بخشی از این میراث کهن را غرق خواهد کرد یا فراتر از آنها، انتقال آب دریا به کویر و هر پروژه عجیب و غریب دیگری. پروژه‌هایی که برای رقم زدنشان اعداد و ارقام هنگفتی هزینه می‌شود، اما سهم جنگل‌ها از آن‌ها در مواقع حریق هم بیش از چند بیل نیست!

اتفاقاتی که رقم زننده آن‌ها مسئولانی هستند که بی شک در آینده بار‌ها و بار‌ها از وضعیت این روز‌های استرالیا برایمان خواهند گفت و تاکید خواهند کرد که اگر فلان گونه جانوری یا گیاهی منقرض شد، آب بهمان رود با چند دخل و تصرف شور شد، جنگل‌های وسیعی سوخت و یا غرق شد و یا به هر دلیل دیگر از بین رفت، آلودگی هوا اوج گرفت و جان شمار زیادی را ربود و...، همه ناگزیر بوده و حتی استرالیا هم نتوانسته مقابلشان بایستد و مانع از رقم خوردنشان شود!

مدیرانی که برایشان اهمیت ندارد آلودگی هوا از کجا نشات می‌گیرد یا منشا دیگر آسیب‌ها کجاست و این را بار‌ها و بار‌ها به اشکال مختلف ثابت کرده اند و با کمال تاسف قرار است در آینده از استرالیا برایمان سخن بگویند و یادآور شوند که قهر طبیعت بسیار جدی و قدرتمند است و بشر یارای مقابله با آن را ندارد؛ پس ما مردم باید مراقب باشیم گلی از باغچه نچینیم و خوب باشیم