کشورهایی که پایین‌ترین درآمد سرانه را دارند

چگونه می‌فهمیم که کشوری درآمد پایینی دارد؟ بانک جهانی کشورهایی را که درآمد ناخالص داخلی آنها کمتر از 1026 دلار باشد کشورهای کم‌درآمد می‌نامد.

بانک جهانی همه کشورها را به دسته‌های مختلف تقسیم‌بندی کرده است: کشورهای پردرآمد، کشورهایی با درآمد متوسط، کشورهای کم‌درآمد. کشورهای پردرآمد بالاترین درآمد را دارند که شاخص تولید ناخالص داخلی آنها دست‌کم 12 هزار و 476 دلار است. کشورهایی که بیشتر از حد متوسط درآمد دارند شاخصی بین چهار هزار و 38 تا 12 هزار و 475 دلار و آن دسته‌ای که درآمدشان کمتر از متوسط است بین هزار و 26 تا چهار هزار و 35 دلار درآمد دارند و در آخر کشورهای کم‌درآمد شاخص تولید ناخالص ملی‌شان کمتر از هزار و 25 دلار است.

کشورهای کم‌درآمد معمولاً کشورهای توسعه‌نیافته، در حال توسعه، بازارهای نوپا یا کشورهایی هستند که به تازگی  صنعتی شده‌اند. این کشورها از سوی دولت یا موسسات متعلق به بقیه کشورها برای ارتقا و حمایت از توسعه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و محیطزیستی کمک‌های مالی دریافت می‌کنند. کمک‌های دوجانبه مستقیماً از کشورهای اعطاکننده کمک به سایر کشورها و کمک‌های چندجانبه نیز به موسسه‌های بین‌المللی اهدا می‌شود و آنها آن را به کشورهای در حال توسعه می‌رسانند.

کشورهای فقیر

موسسه‌هایی مثل بانک جهانی و سازمان ملل و یونیسف از جمله موسسه‌هایی هستند که به کشورها کمک می‌کنند. کشورهای کم‌درآمد با مشکلاتی از قبیل اقتصاد ضعیف دست‌وپنجه نرم می‌کنند. اوضاع اقتصادی نامناسب شرایطی مثل امید به زندگی پایین، میزان بالای مرگ و میر نوزادان، وضعیت تحصیلی ضعیف، زیرساخت‌های متزلزل، وضعیت محیط‌زیستی و درمانی نامناسب را در بر دارد. کشورهای کم‌درآمد به خاطر نبود آب سالم، سیستم تخلیه فاضلاب نامناسب، سوءتغذیه و در دسترس نبودن خدمات درمانی درگیر بیماری‌ها و عفونت‌های زیادی هستند.

امروزه 32 کشور در دسته کشورهای کم‌درآمد قرار گرفته‌اند و سومالی با شاخص درآمد ناخالص داخلی 130 دلار در پایین‌ترین رتبه ایستاده است. کشورهای کم‌درآمد عبارت‌اند از:

افغانستان، بنین، بورکینافاسو، جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، اتیوپی، گامبیا، گینه، گینه بیسائو، هائیتی، لیبریا، ماداگاسکار، مالی، موزامبیک، نپال، روآندا، سیرالئون، تاجیکستان، تانزانیا، توگو و اوگاندا.