درمان زخم های قدیمی با ژلی از جنس خون!

به تازگی ژلی از خون ساخته شده که فرایند درمان زخم های قدیمی را سرعت می بخشد.

درمان زخم پا با این ژل که از خون بیمار تهیه شده، احتمالا موثرتر از درمان های سنتی است.

زخم های قدیمی که به سختی درمان می شوند معمولا به چنددلیل از جمله «نوروپاتی محیطی» (peripheral neuropathy ) به وجود می آیند. نوروپاتی محیطی شرایطی است که قند خون در مدت زمانی طولانی بالا است و به اعصاب خسارت می زند در نتیجه حس لامسه در پا کاهش می یابد.

این بدان معنا است که بیمار درد کمی را حس می کند و بنابراین فرد متوجه زخم های پای خود نمی شود. حتی ممکن است زخم قبل از رصد عفونی شود. از سوی دیگر دیابت به رگ های خونی آسیب می زند بنابراین سلول های حاوی اکسیژن بالا و سلول های ایمنی که برای ترمیم پوست الزامی هستند به محل زخم نمی روند.

تحقیقات پیشین نشان داده بود  ۴۰ درصد  زخم های ناشی از دیابت حداقل بعد از ۳ ماه التیام می یابند. در ۱۴ درصد موارد نیز زخم ها پس از یک سال همچنان باقی هستند. 

در ژل جدید از فناوری نوینی به نام پلاسمای غنی از پلاکت استفاده می شود. از این روش برای درمان جراحت های تاندون استفاده شده و همچنین از آن به عنوان روشی برای کمک به کاهش درد و حرکت زانو در بیماران مبتلا به آرتروز استفاده می شود.

 برای تهیه ژل، حدود ۲۰ میلی لیتر از خون انسان (حدود یک قاشق و نیم قاشق غذا خوری) از بیمار گرفته و به مدت یک دقیقه در سانتریفوژ می چرخد.

در این فرایند پلاسما از اجزای دیگر خون جدا و به سرمی شفاف تبدیل می شود.  پلاسما مملو از پلاکت است و این ماده نقش مهمی در  بسته شدن زخم دارد. علاوه برآن حاوی پروتئینی است که به درمان کمک می کند.

در مرحله بعد پلاسما با ترکیبات دیگری به ژل تبدیل می شود. کل این فرایند ۳۰ ثانیه طول می کشد. سپس ژل مذکور روی زخم قرار می گیرد و پانسمان می شود.

در یک آزمایش جدید در هفته اول بیمار دو بار و در هفته های بعدی یک بار با این ژل درمان شد. حدود ۱۳۰ بیمار مبتلا به دیابت با زخم های شدید در این آزمایش شرکت کردند . نتایج نشان داد ۴۸ درصد زخم ها با ژل جدید درمان شد.