روایتی دیگر از پروژه کشته‌سازی اعتراضات آبان/معترضان مواد مصرف کرده بودند!
رازهایی که اعترافات آبان آن را برملا می‌کند.
در اوج بحران آبان ماه به جای اطلاع رسانی درست، شورای عالی امنیت کشور راه حلی معکوس را با شدت بیشتری اعمال کرد. آنها به طور کامل فضای مجازی را تعطیل کردند تا به این وسیله جلوی انتشار اطلاعات گرفته شود. شاید در مرحله اول این اقدام درست به نظر برسد. شاید به این طریق توانستیم اعتراض را از کف خیابان جمع کنیم، اما مسیر اطلاع رسانی به جاده‌ای فرعی افتاد که دیگر سر باز ایستادن ندارد.
از همان آغاز اطلاعات در مورد کشته شدگان آبان ماه هم محرمانه بود و هم ناقص. هیچ رسانه متعهدی حاضر نبود آمار را از هر دو طرف منتشر کند. نه آنها که از کشته شدن هزاران نفر می‌گفتند نه طرف دیگری که رقم آن را اندک و در حد نیروهای پلیس اعلام می‌کرد که در حین دفاع از مردم جان خود را از دست دادند.
این میان نقوی حسینی یک بار اعلام کرد که 7 هزار نفر در این اعتراضات باز داشتند. عفو بین الملل رقم کشته شدگان را بیش از 300 نفر اعلام کرد و در طرف دیگر محمدجواد اردشیر لاریجانی که دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه است، مدعی شد 85 درصد کشته شدگان از نیروهای امنیتی بود و یا کسانی در حال دفاع از خانه و محل کار خود بودند. علی ربیعی اما در مورد این ادعا تشکیک کرد و گفت که «نمی‌داند لاریجانی این آمار را از کجا آورده است». نقطه نهایی را نیز دادستان کل کشور گذاشت و اعلام کرد: این آمار محرمانه است.
نه نمایندگان مجلس خبردارند که آمار کشته شدگان چقدر است و نه رسانه ها توان دستیابی به آن را دارند. در این بستر آماده و بکر که هیچ آماری از داخل تایید نمی‌شود رویترز در گزارشی ادعای کشته شدن 1500 نفر را به نقل از منابع آگاه خود منتشر می‌کند. بلافاصله نیز رسانه‌های خارج از ایران موضوع را پررنگ کرده و برایان هوک از وزارتخارجه آمریکا نیز بر آن مهر تایید می‌زند.
چرا اینگونه شد و چرا از این به بعد هیچ کس هیچ حرفی را باور نمی‌کند؟ به جای آنکه از همان ابتدا با چشمانی باز از حقیقت آمارها از طریق رسانه‌های رسمی و داخلی منتشر می‌شد، به سراغ محرمانگی رفتیم تا شاید به دست فراموشی سپرده شود. غافل از اینکه این تازه اول راهی بود که دیگر در آن فرمان انتشار اخبار، دست مقامات نیست. از امروز به بعد هر نوع اظهارنظری نمی‌تواند مردم را قانع کند، مگر آنکه توسط یک کمیته حقیقت‌یاب و کاملا بی‌طرف انجام شود.
کمیته‌‌ای که در آن نه فقط از مسئولان دولتی و حکومتی و نمایندگان مجلس، بلکه نمایندگانی از فعالان اجتماعی، رسانه‌ای و حتی خانواده‌های داغدار نیز در آن حضور داشته باشند.
باور کنید که با محرمانه کردن آمار نمی‌توان آن را کاهش داد، بلکه تنها بستری باز می‌شود بر روی شایعات و اخباری که هرگز نمی‌توان دیگر آن را جمع کرد. رویترز برهمین بستر سوار شد و آماری که تاکنون همه باور کرده بودند را 5 برابر بیشتر اعلام کرد. حالا نیز بدترین کار ممکن این است که سراسیمه برای رفع موضوع آماری اعلام شود. مسئولان تا قبل از تشکیل کمیته حقیقت‌یاب که حداقل‌هایی از اعتمادعمومی را جلب کند، لطفا به همان قاعده محرمانگی پایبند باشید تا اعتماد مردم بیشتر تخریب نشده است./امتداد
ارسال نظر