راز فراموش نشدن عادل فردوسی پور
خیالتان راحت عادل حذف شدنی است! منتها کار دست آدم نابلد افتاده؛ توفان‌های توییتری و هشتگ‌های اینستاگرامی و کمپین‌ها و... هیچ کدام جواب نخواهد داد اگر حداقل این یک کار را درست انجام بدهند! مگر حذف یک نفر آن هم با این همه حمایت و بودجه و بریز و بپاش چقدر سخت است که از پسش برنمی‌آیند؟!
به جرأت می‌توان گفت این اواخر خود برنامه نود انقدر جریان ساز نبود که حالا نبودش مدام خبرساز می‌شود. درست همان وقت که فتاحی اصرار می‌کرد و میثاقی سرخ می‌شد و انکار، می‌شد حدس زد که قرار است فردوسی‌پور من‌بعد خیلی نباشد. حتی در حد یک اسم یا یک گزارش قدیمی!
حالا هر دوشنبه اینستاگرام پر می‌شود از ویدئو‌هایی با بک گراند فردوسی‌پور و میثاقی که با فونت درشت و زرد و قرمز «B nazanin» از حاشیه‌های برنامه فوتبال برتر می‌نویسند. انگار دوشنبه‌ها بازار لایک و ویو حسابی داغ است. یک بار مهمان سوتی می‌دهد، یک بار مجری طعنه می‌زند و... نوعش مهم نیست بالاخره عادل دوشنبه‌ها می‌آید؛ شاید پررنگ‌تر از گذشته. انگار نه انگار که قرار چه بوده!
شاید راز فراموش نشدن عادل و یا هر کسی که برایمان مهم است در این چند جمله پنهان شده باشد. استیو تولتز در «جزء از کل» می‌نویسد: «وقتى این همه تلاش مى کنى تا یک نفر را فراموش کنى، خود این تلاش تبدیل به خاطره مى شود؛ بعد باید فراموش کردن را فراموش کنى و خود این هم در خاطر مى‌ماند!»
به همین سادگی! حالا با این تعریف می‌شود راه درست به فراموشی سپردن کسی را پیدا کرد و آن هم این است اگر می‌خواهید مردم کسی را فراموش کنند از خودتان شروع کنید. البته ناگفته نماند این کار سخت نیست، بلکه غیر ممکن است!
ارسال نظر