انفجار مرکز راه شیری

به گفته محققان ۳.۵ میلیون سال قبل پس از انفجار بزرگ یک شعله انرژی بسیار عظیم در مرکز کهکشان راه شیری به وجود آمده است. به عبارت دیگر انفجار مذکور حدود ۶۳ میلیون سال پس از برخورد یک شهاب سنگ با زمین و انقراض دایناسورها اتفاق افتاده است.

 در نتیجه این انفجار دو شعله هسته ای مخروطی شکل در دو جهت مختلف کهکشان راه شیری به وجود آمدند و به مدت ۲۰۰هزار سال نوری روی اعماق فضا تاثیرگذار بودند. آنها حتی روی دنباله گازی شکل کهکشان راه شیری به نام «جریان های ماژلانی» ( یا نوار ماژلانی) نیز تاثیرگذار بودند.

به گفته دانشمندان چنین انفجار عظیمی احتمالا فقط در نتیجه فعالیت های هسته ای مربوط به سیاهچاله Sagittarius A به وجود آمده است. این سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد و ۴.۲ میلیون بار از خورشید بزرگتر است.

این کشف نشان می دهد مرکز کهکشان راه شیری بسیار دینامیک تر از چیزی است که قبلا تصور می شده است.

ماگما گوگلیلمو از دانشگاه سیدنی و یکی از مولفان این پژوهش می گوید: این نتایج درک انسان از کهکشان راه شیری را دگرگون می کند. ما همیشه تصور می کردیم راه شیری یک کهکشان غیرفعال است که مرکز آن نیز چندان درخششی ندارد. 

پژوهش مذکور توسط گروهی از محققان استرالیایی به رهبری «جاس بلند هاوتورن» انجام شده است. این پژوهشگران با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده توسط تلسکوپ هابل زمان این انفجار عظیم و پر انرژی را تخمین زدند.

یافته های این پژوهش در نشریه  Astrophysical Journal منتشر می شود