بخشی از فضا که باران طلا بر سر فضانوردان می‌بارد

همه ما در زندگی اطراف خود با مکان‌هایی آشنا می‌شویم که گاهی درک آن و رفتن به آن مکان‌ها دشوار است، اما دستیابی به برخی اطلاعات برای آگاهی بیشتر کمک کننده است.

رفتن به فضا برای خیلی از افراد رویایی بیش نیست، اما حال که نمی‌شود به آن مکان‌ها به راحتی سفر کرد، اطلاعاتی از زندگی و زیست‌بوم سیارات مختلف جالب توجه است؛ در این گزارش قصد داریم به بررسی جالب‌ترین مسائل حوزه نجوم و فضا بپردازیم.

ردپای ماندگار در ماه

جالب است بدانید که فضانوردانی که به ماه سفر می کند ردپایشان برای همیشه در سطح ماه می ماند ،گفته شده به دلیل  اینکه در سطح ماه هیچ بادی نمی‌وزد، رد پا‌هایی که از فضانوردان بر جای مانده است هیچ وقت از بین نمی‌روند.

باران طلا در ناحیه ای از فضا 

 محققان با قایسه ترکیبات سنگ‌های آسمانی با شبیه‌سازی‌های عددی کهکشان راه شیری دریافتند که میان دو ستاره نوترونی حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش از شکل‌گیری زمین احتمال داشته  یک برخورد رخ داده باشد. این برخورد که منجر به بارانی از عناصر فلزی سنگین نظیر طلا و اورانیوم شده در همین نزدیکی منظومه شمسی رخ داده است.

سابولکس مارکا از دانشگاه کلمبیا و امره بارتوش از دانشگاه فلوریدا دو اخترفیزیکدان هستند که یک برخورد سهمگین میان دو ستاره نوترونی متعلق به ۴.۶ میلیارد سال پیش را مورد شناسایی قرار دادند. به نظر می‌رسد این برخورد یکی از منابع احتمالی مواد تشکیل دهنده سیاره خاکی ما باشد.این واقعه کیهانی در نزدیکی منظومه شمسی ما رخ داده و حدود ۰.۳ درصد از عناصر سنگین زمین مانند طلا، پلاتینیوم و اورانیوم از دل این برخورد شکل گرفته‌ است.

سیاره ای با بیشترین قمر

مشتری سیاره‌ای با بیشترین ماه در منظومه شمسی است و79 قمر به دور آن می چرخد. این سیاره همچنین بزرگترین ماه را در منظومه شمسی نیز دارد. این ماه گانی مید نامگذاری شده است  و ۵، ۲۶۲ کیلومتر قطر دارد. این ماه از سیاره عطارد بزرگتر است و با یک تلسکوپ ساده  نیز قابل مشاهده است.

کهکشان های مارپیچی چگونه تشکیل می شوند؟

کهکشان‌ های مارپیچی زمانی شکل می‌گیرند که درون کهکشان ِ اولیه ستاره‌ها با فواصل زمانی مختلف به وجود آیند. طی این اتفاق گاز بین ستارگان در حال گسترش به رمبش خود ادامه می‌دهد و در نتیجه اختلاف گرانش ستاره‌ها، گرد و غبار و گاز درون کهکشان، کار را کمی دشوار می‌کند؛ این جنب و جوش همه چیز را به حرکت دیسک وار وادار می کند و اختلاف‌های اضافی گرانش باعث به وجود آمدن بازو‌های مارپیچی می‌شود.

تغییرات اضافی هم با برخورد و ادغام کهکشان‌ها به وقوع می‌پیوندد. ستاره شناسان بر این باورند که ترکیب دو کهکشان همیشه یک کهکشان بیضوی شکل به وجود می‌آورد. به گفته‌ی محققان احتمالا کهکشان راه شیری تاکنون با کهکشان بزرگ دیگری ترکیب نشده است در حالی که کهکشان‌هایی مشاهده شده اند که در مرکز خوشه‌های کهکشانی به احتمال زیاد نتیجه نوعی ترکیب و ادغام کیهانی هستند.