ازمایش سیستم فوق العاده مارس ۲۰۲۰

مهندسان ناسا آزمایش جداسازی موفقیت آمیز مریخ نورد "مارس ۲۰۲۰" را که این کاوشگر را به سطح سیاره سرخ تحویل می‌دهد، انجام دادند.

این آزمایش در آزمایشگاه پیشران جت ناسا(JPL) در پاسادنا کالیفرنیا انجام گرفت که شامل جدایی انفجاری مریخ نورد از جدا کننده‌ای بود که توسط جرثقیل بلند شده بود.

هنگامی که مأموریت "مارس ۲۰۲۰" در تاریخ ۵ اوت ۲۰۱۲ وارد جو مریخ شود، آخرین لحظات قبل از فرود مجموعه‌ای از رویدادهای پیچیده را شامل می‌شود و از نسخه پیشرفته‌تری از فناوری فرود مریخ نورد "کنجکاوی"(Curiosity) در سال ۲۰۱۲ بهره می‌برد.

این کاوشگر هنگامی که با سرعت مافوق صوت به جو مریخ برخورد می‌کند توسط یک محافظ حرارتی آیرودینامیکی و یک محافظ پشتی محافظت می‌شود که نه تنها باعث کاهش گرمای ورودی به قطعات کاوشگر می‌شود، بلکه به آن قدرت مانور می‌دهد و در سرعت مافوق صوت، باز شدن چندین چتر نجات آن را کند می‌کنند تا آماده جدا شدن از جدا کننده و نشستن بر سطح مریخ شود.

در هنگام جابجایی کاوشگر از محافظ و سپر حرارتی خود در ارتفاع ۱.۶ کیلومتری، فرودگر به سرعت ۲۷۴ کیلومتر در ساعت می‌رسد.

اندکی پس از آن، هشت موتور فرودگر روشن می‌شوند تا نه تنها باعث کاهش سرعت کاوشگر شود بلکه یک فرود ایمن را فراهم کند. این اولین باری است که از این فناوری برای فرود یک مریخ نورد استفاده می‌شود.

وقتی این فضاپیما در ارتفاع ۲۰ متری سطح مریخ قرار بگیرد، به سرعت ۲.۷ کیلومتر در ساعت رسیده است. این زمانی است که مانور فرود شروع می‌شود. پیچ‌های انفجاری منفجر می‌شوند و مریخ نورد را جدا می‌کنند که نکته کلیدی مورد آزمایش ناسا در JPL بود.

پس از جداسازی، چهار موتور خاموش می‌شوند و در حالی که چرخ‌های فرودگر در حال باز شدن است، کاوشگر از یک طناب ۷.۵ متری پایین می‌آید. سپس هنگامی که چرخ‌ها سطح مریخ را لمس می‌کنند، طناب بریده می‌شود و جداکننده به پرواز درمی‌آید تا حداقل در فاصله ۱۵۰ متری از محل فرود سقوط کند.

طبق گفته ناسا، پس از اتمام آزمایشات سخت افزاری و رایانه‌ای از جمله تست حرارتی برای شبیه سازی دما و فشار مریخ، فرود مریخ نورد و مرحله نزول، "مارس ۲۰۲۰" به پایگاه هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا ارسال می‌شود تا روی موشک "اطلس V"(Atlas V) متعلق به اتحادیه پرتاب فضایی آمریکا سوار شود و انتظار پرتاب در ژوئیه سال ۲۰۲۰ را بکشد.