تقابل دو خواننده در ستایش

میان خوانندگان موسیقی پاپ بر سرِ خواندنِ تیتراژ سریال‌های تلویزیونی، همیشه جنگی نابرابر بوده و هست و خواهد بود. خواندنِ تیتراژِ فلان سریال معروف یعنی رهِ صد ساله را یک شبه طی کردن.

سریال‌ها در تلویزیون ایران از پُربیننده‌ترینِ برنامه‌ها هستند. فرقی هم نمی‌کند کیفیت سریال چیست و چقدر فیلمنامه‌ای آبکی دارد یا چقدر ساختارش پُر از ضعف است. همین که فلانی به عنوان خواننده‌ای تازه‌کار بتواند تیتراژ یک سریال را بخواند به معنی رسیدن به سکوی پرتاب است و خوانندگان تازه‌کار و البته شرکت‌های موسیقی برای معروف شدن خوانندگان‌شان به هر قیمتی حاضرند این اتفاق را رقم بزنند.

شاید از این روست که خواندن تیتراژ در سریال‌های تلویزیونی مافیایی پنهان دارد و هر کسی نمی‌تواند تیتراژ بخواند.

در سال‌های گذشته کیفیتِ پایین تیتراژ سریال‌های تلویزیونی اثبات می‌کند که انتخاب خوانندگان برای خواندن تیتراژها براساس توانایی و کیفیت‌شان نبوده است.

در این میان اما گاه‌گاهی خواندنِ برخی از تیتراژها به خوانندگانی سپرده می‌شوند که از هر نظر توانایی لازم برای این کار را دارند. نمونه‌اش همین سریال «ستایش ۳» و تیتراژ ابتدایی آن است. اثری که اشکان کمانگری خوانده و فرید سعادتمند آهنگش را ساخته است. کمانگری نه از اهالی موسیقی پاپ که از خوانندگان توانمند موسیقی ایرانی است. در کارنامه‌ کمانگری آلبوم‌ها و آثار درخشانی قرار دارد که بررسی این آثار نشان می‌دهد که کمانگری تا کنون به جایگاه واقعی هنری که شایسته‌اش هست، نرسیده است.

کمانگری پیش‌تر هم با فرید سعادتمند همکاری کرده بود و قطعه‌ «ره سلامت» با شعری از مولانا یکی از این همکاری‌هاست.

این خواننده در کارنامه‌ هنری‌اش آلبومی مانند «باداباد» را دارد که در نوع خودش اثری درخشان است. همچنین سال گذشته خبر رسید که قرار است آلبومی را بخواند که آهنگسازش محمدجواد ضرابیان است؛ هرچند تا کنون خبری از انتشار این آلبوم نشده و بسیاری از علاقه‌مندان منتظر شنیدنش هستند.

به هر روی پس از مدت‌ها شاهد هستیم که تیتراژ یکی از سریال‌های تلویزیون به خواننده‌ای جوان از اهالی موسیقی ایرانی سپرده شده است. این اتفاق باعث می‌شود که گوش مخاطبان این سریال کمی با آوازِ ایرانی هم آشنا شود.

برکسی پوشیده نیست که در سال‌های گذشته مخاطبان تلویزیون آنقدر صداهای پاپ و البته کم‌کیفیت شنیده‌اند که گوش‌شان به شنیدن موسیقی و آوازهای با کیفیتِ بالا چندان عادت ندارد.

به هر روی شنیدن صدای اشکان کمانگری با تکنیک‌های آواز ایرانی، در تیتراژ ابتدای «ستایش ۳» می‌تواند اتفاقی نو در صدا و سیما تلقی شود. شاید زمان آن فرا رسیده که رسانه ملی بیشتر از گذشته به موسیقی و آواز ایرانی و اصیل توجه کند.

موسیقی پاپ فضاهای بسیاری برای تبلیغ و دیده شدن دارد. سرمایه‌گذاران بسیاری پشت موسیقی پاپ هستند و می‌خواهند از این موسیقی کسب درآمد کنند؛ اما موسیقی ایرانی حامیان چندانی ندارد. اگر تلویزیون هم از این موسیقی اصیل حمایت نکند، همان اتفاقی رخ می‌دهد که در سال‌های گذشته رخ داده است؛ یعنی موسیقی پاپ در اولویت شنیداری مردم قرار می‌گیرد و موسیقی ایرانی و اصیل به حاشیه رانده می‌شود.

سریال «ستایش ۳» علاوه بر تیتراژ ابتدایی، تیتراژ پایانی هم دارد که با صدای شهاب مظفری اجرا شده است. شاید تهیه‌کنندگان سریال «ستایش ۳» خواسته‌اند تا هم موسیقی ایرانی را داشته باشند و هم موسیقی پاپ را، تا در نهایت نه سیخ بسوزد نه کباب. البته اینگونه استفاده کردن از موسیقی ایرانی و موسیقی پاپ می‌تواند باعث نوعی تقابل میان این دو ژانر از موسیقی هم بشود. تقابلی که در نهایت به سردرگمی مخاطب می‌انجامد.