قبیله آدم خوار ها + عکس

غذای مردم این قبیله خوردن انسان ها است +عکس 

درمورد قبیله آدم خوارها زیاد شنیده ایم ودر فیلم ها بسیار دیده ایم اما جالب است بدانید که در حقیقت نیز این قبیله ها وجود دارند. باورتان می‌شود که قبیله آدمخوارها هنوز هم وجود داشته باشد, قبایلی که درمانش هنوز با شکار انسان های دیگر روزگار می گذرانند, آدم هایی که هنوز نمی‌دانند

در چه قرنی زندگی میکنند و جهان چه میزان تغییر کرده است. اگر باورتان نمیشود بد نیست که بدانیدن مردمان قبیله “کرووای” که در نقاط دور از معرض جنگل های پاپوآ در اندونزی زندگی میکنند, هنوز هم مثل انسان های اولیه, آدمخوار هستند.قبیله کرووای «Korowai» که به اسم “کولوفو” نیز شناخته میشود,

متشکل از حدودا 3000 نفر است که در جنوب شرق پاپوآ در گینه نو اندونزی زندگی میکنند. افراد این قبیله در منطقه ای زندگی میکنند که در سراسر تاریخ کمتر انسانی به آنجا معاشرت کرده است و بهمین علت آن ها تا سال 1970 از این که در نزدیکی آن ها شهرهایی وجود دارند که در آن ها نیز انسان هایی ساکن هستند, خبری نداشتند

با شرایط ناب این منطقه, میتوان گفت که محل زندگی این قبیله قلمروی مجزا از دنیای امروز است, انها ماهرترین شکارچیان تاریخ هستندکه کمتر انسان یا حیوانی توانسته است از دستشان جان سالم به در ببرد.

انها در ماهیگیری نیز تبحر خاصی دارند. ادعا می‌شود که کرووای تنها قبیله آدمخوار بازمانده از قرون گذشته است که مردمانش همان‌ گونه به عرف پیشنیان خود به زندگی ادامه می‌دهند, انها هنوز هم در جنگ ها و برای دفاع از خود از تیر و کمان استفاده می‌کنند. در حالیکه حتی در شهر های نزدیک به محل زندگی این قبیله, از سال 1964 تا حالا دیگر از تیر و کمان, تنها بعنوان یک وسیله ورزشی استفاده شده است.

اولین آشنایی با دنیای خارج

اولین تماس مردمان این قبیله با انسان هایی غیر از اعضای قبیله خودشان, در اوایل سال های 1970 صورت گرفت.یک محقق هلندی به اسم “جوانز ولدویزن” که به جنگل های ناشناخته سفر میکرد تا با قبایلی که هنوز مثل انسان های اولیه زندگی می‌کنند, دیدار کند به محل زندگی اعضای این قبیله رفت و ازآن دوران به بعد, مردمان این قبیله کمابیش از دنیایی غیر از دنیای خود مطلع شدند.

درسال 2006 زمانی که خبرنگاران برنامه 60 دقیقه, برای تهیه گزارش از این قبیله آدمخوار به این منطقه رفته بودند, ادعا کردند که با چشم خود آدمخوار بودن انها را دیده اند.نحوه زندگی افراد قبیله کرووای بطور کلی عجیب و غیرعادی است, منزل های آن ها بر فراز درختان در ارتفاعی حدودا 30 تا 35 متری از سطح زمین قرار دارد,

البته طبق تحقیقات صورت گرفته, مشخص شده است که چون میزان بارندگی دراین منطقه بسیار زیاد است و هر لحظه امکان وقوع سیل وجود دارد, انها منزل های خودرا بر بالای درختان بنا می‌کنند تا بتوانند از سیل و همینطور گزیدگی حشرات کشنده و حمله قبایل دیگر در امان بمانند.

البته منزل های امروزی انها در ارتفاع کمتر ودر حدود 8 تا 12 متر بالاتر از سطح زمین ساخته میشوند. این منزل ها آن قدر مقاوم ساخته میشوند که گنجایش و تحمل وزن بیشتر از 12 نفر را هم دارند, زیرا افراد این قبیله بیشتر خانواده های پرجمعیت هستند.

انها بیشتر اوقات, تنه درختان را تراشیده و از انها بعنوان پلکان استفاده میکنند. این منزل ها برای اولین بار درسال 2003 و توسط یکی از خبرنگاران بی بی سی کشف شد اما آن ها از طریق هوایی از این منطقه فیلم برداری کرده و هرگز جرأت نکردهاند به این منطقه نزدیک شوند. آدمخواری تا اوایل قرن 19 بطور کلی از بین رفته

و حالا کرووای تنها قبیله در دنیاست که هنوز هم آدمخوار هستند. آن ها اعتقاد زیادی به شیاطین و ارواح دارند, بهمین خاطر اگر خانواده ای توسط خانواده ای دیگر ازار ببیند, میتوانند طبق آداب و رسوم قبیله, افراد خانواده مهاجم را کشته و حتی آن ها را بخورند.

جادوگران قبیله به کسانی که به خاطر کمبود امکانات و سختی زندگی در جنگل, دچار بیماری های ناعلاج شده اند, “خاخوا” می‌گویند و افراد قبیله معتقدند که آن ها بر اثر جادوی سیاه به این روز افتاده اند و باید کشته شوند, حتی اگر آن افراد از خانواده, دوستان یا بستگانشان باشند.

علت اصلی این که این افراد خاخوا نامیده می‌شوند, کم خونی بیش از حد افراد قبیله کرووای است. این کم خونی باعث می‌شود که حتی یک بیماری ساده, باعث تغییر رنگ پوست و تغییر چهره انها شود. این موضوع باعث می‌شود تا افراد قبیله خیال کنند که آن ها به خاطر جادو به این صورت درآمده اند. طبق افسانه های قبیله, گفته می‌شود که خاخواها کسانی هستند که وقتی افراد قبیله در خواب هستند, حمله کرده و آن ها را می‌کشند.

کشتن بیماران یا همان “خاخوا”ها, آداب و رسوم خاصی دارد و افراد قبیله بر این عقیده اند که برای از بین بردن روح شیطانی, تنها باید به قلب این افراد تیراندازی کرد.قبیله کرووای حتی از اجساد دشمنانشان نیز نگذشته و پیکر افرادی راکه در جنگ کشته میشوند, بعنوان غذا با خود به منزل هایشان می‌برند.

خبرنگار دلیر در بین آدمخوارها

“پل رافائل” خبرنگار پر دل و جرأتی بود که مدتی پیش تصمیم گرفت با آخرین قبیله بازمانده از آدمخوارها دیدار کند. چندین روز طول کشید تا پل توانست از میان جنگل های بارانی پاپوآ بگذرد. آخرین مرحله از سفر او, عبور از رودخانه بود, بهمین خاطر قایقی فراهم کرده و با کمک قایقرانی بومی که دوران مردم این قبیله را می‌دانست از رودخانه “اندیرم کابور” نیز گذشت.

رهنمونی که پل را همراهی می‌کرد, “کورنلیس کمبارن” اسم داشت که 13 سال پیش به این منطقه سفر کرده بود اما هرگز تا این مرحله پیشروی نکرده بود, زیرا کیلومترها آنطرف تر افراد قبیله به او حمله کرده و کورنلیس هم ناچار به فرار شده بود.

گفته می‌شود افراد قبیله کرووای هرگز هیچ سفیدپوستی را زنده نگذاشته اند, زیرا انها را پلید دانسته و نامشان را روح شیطان گذاشته اند. پل می‌گوید: “برای من خیلی عجیب بود که پس از گذر از یانیروما, دیگر هیچ کدام از پلیس های محلی از ما برگه و مجوز عبور نمیخواستند چون می‌دانستند که ما دیگر برنخواهیم گشت, نزدیکترین پایگاه پلیس, چندین روز با محل زندگی قبیله کرووای فاصله داشت.”

به غیر از آدمخوارها, پل و همراهانش باید مراقب عنکبوت های غول پیکر, مارهای قاتل و حتی میکروب های سمی و کشنده هم بودند.

فریادی در جنگل

خبرنگار دلیر درمورد لحظات مرگبار و وحشتناکی که در جنگل گذرانده است خاطرات زیادی دارد که نیت دارد انها را منتشر کند. او درمورد اولین ملاقاتش با مردمان قبیله میگوید: “در حالی‌که در جنگل های انبوه به جلو می رفتیم ناگهان صدای فریاد بسیار بلندی در جنگل پیچید و پس ازآن مردی را دیدیم که تیر و کمان خود رابه سوی ما نشانه رفته بود.

این مرد از ما میخواست تا از قایق پیاده شده و وی را همراهی کنیم, هیچ راه فراری وجود نداشت و باید از این فرمان پیروی می‌کردیم, همانگونه که همراه مرد بومی به سوی قبیله می رفتیم, کورنلیس مدام تکرار می‌کرد ما نیت آسیب زدن بشما را نداریم, ما برای صلح آمده ایم.”

چند لحظه بعد انها در بین اعضای قبیله بودند که البته با تیر و کمان از انها استقبال شد. پل می‌گوید همان طور که به ما نزدیک می‌شدند, متوجه شدم, که آن ها خیلی خشمگین بودند و تیر و کمان هایشان راکه خاردار بودند به سوی ما نشانه رفته بودند.

مردی که گردنبند و گوشواره هایی از دندان حیوانات و چوب داشت و بایلوم نامیده می شد, جلو آمده و از مرد دیگر به اسم “کیلی کیلی” خواست تا ما را بکشند, آن ها ما را شیطان دانسته و میخواستند ما رابا تیر و کمان نشانه بگیرند. در آن دوران احساس کردم که خون رد تمام رگ هایم منجمد شده است. مرد بومی که به پافشاری من, بعنوان راهنما و قایقران با ما آمده بود با خواهش بسیار توانست انها را از کشتن ما پشیمان کند.”

سلاخی یک خاخوا

افراد قبیله در حالی دست از کشتن مردان غریبه برداشتند که درست در برابر چشم آن ها یکی از کسانی راکه خاخوا می‌دانستند, کشتند. آن ها نیت داشتند تا خاخوا را بخورند. از نظر آن ها تمام قسمت های بدن یک انسان به غیر از استخوان هایش قابل خوردن است.

با دیدن این صحنه ترسناک و تهوع آور, ترس تمام وجود آن ها را فرا گرفته بود اما دیگر هوا آن قدر تاریک شده بود که به هرحال وادار بودند شب را درکنار این آدمخوارها به صبح برسانند, در آن روز 8 خاخوا کشته شده بودند. پل نمیخواست بخوابد, یعنی نمی توانست بخوابد چرا که فکر می‌کرد اعضای قبیله نیت دارند انها را در خواب بکشند.

او میگوید: “تا جاییکه می توانستم بیدار ماندم, دیگر آن قدر خسته بودم که متوجه نشدم چه زمانی به خواب رفتم. صبح روزبعد با صدای پسربچه ای حدودا 6 ساله به اسم “واوا” از خواب بیدار شدم,. مادر او بر اثر بیماری از جهان رفته و پدرش بعنوان یک خاخوا کشته شده بود.

او نیز به خاطر بیماری و ضعف بسیار شدید نزدیک بود سرنوشتی شبیه پدرش داشته باشد اما زنان قبیله مانع اینکار شده بودند اما این محافظت تا زمانی می‌تواند ادامه داشته باشد که او 14 یا 15 ساله شود, چون واوا, خاخوا نامیده شده, به هرحال کشته خواهد شد.”

رهنمونی در قبیله

بایلوم برخلاف میلش, با مرد سفیدپوست ناشناس و راهنمایش بر سر یک سفره نشسته و برای آن ها ماهی آماده کرد. پس ازآن, غریبه ها رابا دیگر افراد مهم قبیله, صنایع و وسایل شکار آشنا کرد.

به گفته پل, مردم قبیله هرگز از سیمان و فلز برای تولید منزل های خود استفاده نمی‌کنند چرا که کرووای ها اعتقاد دارند اینکار باعث از بین رفتن پاکی جنگل و رودخانه خواهد شد. بهمین خاطر تمام منزل های خودرا با چوب ساخته و با استفاده از برگ درختان ساگو پوشش میدهند.

واحد پول قبیله کرووای خوک ها هستند, طبق ارزیابی پل هر خوک 350 هزار روپیه یعنی یعنی درحدود 40 دلار قیمت دارد که آن ها برای معاملات خود بجای پول از خوک ها استفاده میکنند زیرا پول هیچ کاربردی دراین منطقه ندارد. برای ازدواج نیز مردان کرووای دختر مورد نظر خودرا از خانواده اش خریداری کرده و بجای آن چندین خوک به خانواده دختر پرداخت می‌کنند.

دو روز در قبیله آدمخوارها

انها دو روز را درکنار آدمخوارها گذراندند اما دیگر دوران رفتن فرا رسیده بود. پل تنها خبرنگاری بود که پیروز شد تا این حد به افراد قبیله کرووای نزدیک شده و از دست انها جان سالم به در ببرد.او توانست گزارش کاملی از زندگی افراد این قبیله تهیه کند که شبکه های بسیاری برای خرید آن تقاضای داده اند.

پل میگوید: “با این که از همان ابتدا, سفر خودرا با وحشت زیادی شروع کردم ولی سرانجام خاطره ای خوش برای من باقی ماند. شاید هم شانس با من یار بود که توانستم به سلامت به منزل بازگردم و توسط این قبیله خورده نشدم.”

درسال 1961 مایکل راکفلر, پسر نلسون راکفلر که برای گرد آوری اطلاعات از زندگی بومی قبایل مختلف راهی این منطقه شده بود, برای همیشه ناپدید شد. حتی پیکر او هرگز یافت نشد. گفته میشود مایکل نیز به دست افراد همین قبیله کشته و خورده شده است.