یک قدم تا پیش‌بینی زمان دقیق مرگ

پژوهشگران با سنجش ۱۴ ماده که به‌ «عناصر سرنوشت‌ساز» ملقب هستند، مرگ را پیش‌بینی کردند. این پیش‌بینی در آزمایش‌های پژوهشگران در ۸۳ درصد از موارد رخ داده‌ است.

اگر می‌توان مرگ را با فال پیش‌بینی کرد، پس این کار باید به‌کمک علم و با بررسی خونی که در رگ‌ها جریان دارد هم ممکن باشد. دانشمندان با سنجش ۱۴ نوع ماده‌ی حاصل از واکنش‌های متابولیک که در خون جریان دارند، به‌طور دقیق نشان می‌دهند که چقدر احتمال دارد طی ۵ الی ۱۰ سال آینده، مرگ گریبان‌گیر یک فرد شود. نتایج این مطالعه، هفته‌ی گذشته در نشریه‌ی Nature Communications منتشر شد.

تیمی از پژوهشگران به سرپرستی متخصصان علم داده در هلند، مطالعات خود روی ۱۴ ماده‌ی سرنوشت‌ساز را در ۴۴،۱۸۶ نفر در بازه‌ی سنی ۱۸ تا ۱۰۹ سال آغاز کردند. نتایج به‌دست‌آمده شامل اطلاعاتی بود که عبارت‌اند از: میزان ۲۶۶ ماده‌ی متفاوت در خون و همچنین تعداد موارد وقوع مرگ. طی ۱۷ سال که مطالعه و مراحل بعدی آن شامل پیگیری وضعیت حیات ۴۴،۱۸۶ شرکت‌کننده می‌شد، ۵،۵۱۲ نفر فوت کردند.

پس از گذشت مدت یادشده، زمان آن فرا رسید تا پژوهشگران به بررسی نظریه‌ی خود درباره‌ی ۱۴ ماده‌ی سرنوشت‌ساز بپردازند. آن‌ها در سال ۱۹۹۷، تصمیم گرفتند تا به بررسی وضعیت حیات ۷۶۰۳ نفر از شرکت‌کنندگان فنلاندی بپردازند. از این میان، ۱۲۱۳ نفر فوت کرده بودند. بررسی‌های پژوهشگران روی ۱۴ ماده‌ی خون این شرکت‌کنندگان برای پیش‌بینی مرگ آن‌ها طی ۵ الی ۱۰ سال آینده، ۸۳ درصد بود. البته، دقت این پیش‌بینی برای افراد بالای ۶۰ سال کمتر بود و به حدود ۷۲ درصد می‌رسید. نویسندگان مطالعه می‌گویند:

چندان جای تعجب ندارد اگر با بررسی عناصری که نقش مهمی در آینده‌ی وضعیت حیات یک فرد بازی می‌کنند، به پیش‌بینی مرگ یک فرد پرداخت. بعضی از این عناصر نشان‌دهنده‌ی شرایط مرگبار و خطرناکی از قبیل بیماری‌های قلبی، سرطان و دیابت هستند که همگی از علل اصلی مرگ در اروپا و آمریکا به‌شمار می‌آیند. عناصری که در این بیماری‌ها نقش عمده را بازی می‌کنند، عبارت‌اند از: قند خون، فاکتورهای مربوط به کلسترول بد خون شامل گلیکوپروتئین استیل‌ها و اسیدهای چرب اشباع نشده، که از وجود التهاب خبر می‌دهند، آلبومین که می‌تواند نشانی از مشکلات کلیه و کبد باشد. هنوز برخی دیگر از عناصر مانند استواستات، به‌طور مشخصی با مرگ‌ومیر مرتبط نیستند و به پژوهش‌های بیشتری نیاز دارند.

همچنین نویسندگان پژوهش در نتیجه‌گیری خود بیان داشتند:

با این حال، این عناصر می‌توانند احتمال خطر مرگ طی ۵ الی ۱۰ سال آینده‌ی زندگی فرد را در مقایسه با روش‌ها و معیارهای مرسومی که در تمام رده‌های سنی استفاده می‌شود، بسیار دقیق‌تر پیش‌بینی کنند. در نتیجه، تشکیل پرونده‌ای برای بیماران شامل سنجش میزان عناصر نشان‌دهنده‌ی وضعیت سلامتی می‌تواند نقش مهمی در برنامه‌ریزی برای تأمین مراقبت‌های لازم از بیماران ایفا کند. البته، این امر مستلزم آن است که مطالعات بعدی هم به تأیید آزمایش موردبحث بپردازند.

آگاهی از اینکه فردی در آینده‌ی نزدیک از دنیا خواهد رفت یا نه، از جهاتی مفید است. مثلا، می‌توان در مورد انجام دادن یا ندادن یک عمل جراحی دشوار روی بیمار تصمیم‌گیری کرد. از طرفی، ممکن است بیماران با آگاهی از این خبر، دست به تلاش برای تغییر سبک زندگی خود بزنند و تصمیم بگیرند با زندگی سالم‌تر مرگ خود را به تعویق بیاندازند. علاوه‌بر این موارد، پیش‌بینی مرگ ممکن است روزی به علم مدرن پزشکی در یافتن داروها یا روش‌های جدید برای دور زدن مرگ کمک کند.

البته باید گفت در حال حاضر پژوهشگران برای رسیدن به این مرحله، راهی طولانی‌ در پیش دارند. همه‌ی این مطالعات باید به‌لحاظ بالینی مورد تأیید قرار بگیرند و داشتن اطلاعات از یک جامعه‌ی آماری وسیع کافی نیست. ضمن اینکه جامعه‌ی آماری مورد بررسی در این مطالعه فقط از نسل اروپایی‌ها بوده‌ است؛ بنابراین، احتمالا تعمیم این نظریه به کل انسان‌ها امکان‌پذیر نخواهد بود.

نظر شما چیست؟ پیش‌بینی مرگ برای انسان‌ها چه امتیازاتی را به‌همرا خواهد داشت؟