داستان بی‌پایان فردوسی‌پور و صدا و سیما

به گزارش مستقل آنلاین به نقل از آخرین خبر، مدیران تلویزیون به ویژه فروغی جوان فکر می‌کرد «از دل برود، هر آنکه از دیده برفت.» اما داستان «نود» فرق می‌کرد. عادل تبدیل به معشوقی شده بود که فراموشی آن ممکن نبود و با بهانه و بی‌بهانه نام او توسط افراد مختلف به میان می‌آمد. حتی برخی برای کنایه زدن به مجری برنامه فوتبال برتر، از نام فردوسی‌پور استفاده می‌کردند.  

در عصر تازه صداوسیما؛ جبلی رئیس این سازمان عریض و طویل می‌گوید که «بازگشت فردوسی پور به تلویزیون منعی ندارد.» البته منظور آقای رئیس بازگشت عادل به برنامه نود بود و گرنه که فردوسی‌پور تهیه کننده برنامه فوتبال 120 است.
 
حالا که بازگشت این مجری باسابقه به تلویزیون منعی ندارد، پس بهتر است تا قبل از آغاز لیگ برتر فوتبال، برنامه نود وارد جدول پخش شبکه سه شود. بازگشت عادل که برجام نیست که احتیاج به مذاکره و بالا و پایین کردن‌‎های دیپلماتیک داشته باشد. با کلمه «به زودی» هم نمی‌شود در این داستان چندان بازی کرد. اگر او می‌تواند به شبکه سه برگردد، این اتفاق با گزارش یک بازی فوتبال باید کلید بخورد.

فکر می‌کنم تا الان فهمیده‌اید که مردم چقدر عادل فردوسی‌پور را دوست دارند. او یک ستاره درخشان در عرصه فوتبال ایران است. واقعا هر مجری دیگری جای او بود، قطعا به فراموش‌خانه می‌رفت اما بخشی از مردم هر هفته دوشنبه‌ها با خود مرور می‌کنند که این هفته هم نود نداریم.

نکته جالب در مورد عادل این است که او برخلاف خیلی‌ها با دیدن بی‌مهری، قهر نکرد و با وجود داشتن پیشنهادی مالی خوب از آن سوی آب، در کشور ماند و به کارش ادامه داد. یادمان نرفته که عده‌ای با شنیدن یک بالای چشمت ابروست راهی فرنگ شدند.

پیش از این هم نوشتم که نود تنها برنامه‌ای بود که همه سلایق مختلف سیاسی و فرهنگی را در یک ساعت مشخص پای تلویزیون ایران می‌نشاند و جریانی با بی‌سلیقگی تمام این فرصت استثنایی را گرفتند و کاری کردند که نود به تعطیلی کشیده شود. برنامه جایگزین آنهم با تمام تلاش‌هایی که کرد، با تمام نمک‌‌هایی که ریخت نتوانست نظر مثبت مردم را جلب کند. قطعا اگر برنامه میثاقی موفق بود، شاهد نظرسنجی‌های پیامکی فوتبال برتر بودیم. آمار معمولا دروغ نمی‌گوید به جز مواردی که دست‌هایی آن را تغییر می‌دهد.

امیدوارم بازگشت فردوسی‌پور هرچه زودتر اتفاق بیفتد تا بعد از مدت‌ها یک خبر خوب بشنویم و لبخندی به لب بیاوریم.