نیم‌فصل پرتلاطم پرسپولیس در سه پرده

روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «عصر جمعه پرسپولیس با یک بازیکن کمتر، پیروزی دشواری را برابر نساجی قائم‌شهر به دست آورد؛ یک برد خفیف که اگر چه در مسیر تثبیت آن نفس هواداران به شماره افتاد اما به هر حال رقم خورد و گابریل کالدرون را به رکورد شگفت‌انگیز هفت پیروزی پیاپی رسمی رساند. در مورد آن چه در این نیم‌فصل پر از تلاطم بر پرسپولیس گذشت، نکات و مباحث زیادی وجود دارد اما در این مطلب سه پرده از حقایق این تیم را به‌طور اجمالی مرور می‌کنیم.

اول؛ استقامت

برگردیم به جدول رده‌بندی لیگ برتر در پایان هفته ششم؛ جایی که پرسپولیس سه مسابقه از شش بازی‌اش را برده و سه تای دیگر را باخته است. سه شکست برابر سه تیم مدعی تراکتورسازی، سپاهان و شهرخودرو. تیم کالدرون با ۹ امتیاز روی پله هفتم ایستاده و ۵ امتیاز با صدر جدول فاصله دارد. مربی آرژانتینی با جلال حسینی به مشکل خورده بود و منتقدان به خونش تشنه بودند. همه جا حرف از بر باد رفتن میراث برانکو بود. این تیم بعد از سال‌ها برای نخستین بار به تراکتور باخته و در ورزشگاه آزادی مقابل سپاهان شکست خورده بود. وضع از این خراب‌تر قابل تصور نبود. این تیم اما ایستاد و امروز مزد ایستادگی‌اش را گرفته است. حالا پرسپولیس به اندازه صدرنشینی امتیاز گرفته و رکوردهای منفی ابتدای فصل را با حد نصاب‌های مثبت جبران کرده است. این تیم بعد از ۹ سال ذوب‌ آهن را در اصفهان برده و برای اولین بار از دو سال پیش، با پیروزی خوزستان را ترک کرده است. همچنین کالدرون در حالی به هفت پیروزی پیاپی دست یافته که حداکثر بردهای متوالی در دوره برانکو، شش مسابقه بود. مربی آرژانتینی همچنین در اولین فصل حضورش توانست به نیمه‌ نهایی جام حذفی برسد؛ نقطه‌ای که برانکو برای رسیدن به آن سه فصل زمان می‌خواست. او همچنین در فاز مبارزه با بازیکن‌سالاری هم موفق عمل کرده است؛ از پرونده‌های مختومه با جلال حسینی و شجاع خلیل‌زاده که به تثبیت استفاده از سیستم چرخشی انجامید تا تنبیه علیرضا بیرانوند و داستان امید عالیشاه که احتمالا در زمستان باشگاه را ترک می‌کند. مجموعه این موارد یک بار دیگر یک درس مهم برای فوتبال ایران داشت؛ این که به جای قضاوت‌های شتاب‌زده، بهتر است به مربیان تازه‌وارد فرصت بدهیم تا اگر چیزی در چنته دارند، آن را ارائه بدهند. کالدرون این فرصت را به سختی به دست آورد و فعلا از آن خوب استفاده کرده است.

دوم؛ عطش

امسال حتی اگر برانکو هم می‌ماند، بزرگ‌ترین مشکلش اشباع‌شدگی رختکن تیم بود. پرسپولیسی‌ها بعد از سه قهرمانی متوالی لیگ و البته کسب برخی افتخارات دیگر به سختی حاضر می‌شدند دوباره قبای رقابت به تن کنند. تشنه کردن این تیم، بسیار کار سختی بود؛ مخصوصا که مربی هم تغییر کرد و کالدرون با یک پروژه محال مواجه شد. او اما استراتژی خودش را داشت و سعی کرد انگیزه بازیکنانش را به‌ صورت فرد به فرد بالا ببرد. مربی آرژانتینی با استفاده از سیستم چرخشی، ترتیبی داد که بازیکنان صرفا بر اساس شایستگی‌های فنی‌شان به ترکیب برسند. به این ترتیب جلال حسینی بعد از بالا بردن هفت جام در سه فصل، یاد گرفت که دوباره باید خودش را به مربی ثابت کند. قصه شجاع خلیل‌زاده هم همین‌طور بود و البته سایرین نیز. بزرگ‌ترین پروژه کالدرون در این مورد اما علیرضا بیرانوند است؛ کسی که با مهار پنالتی کریس رونالدو و ضربه سر شگفت‌انگیز ژاوی، به اوج قله رسیده بود. کالدرون به موقع متوجه آغاز حرکت نزولی بیرو شد و در اقدامی شجاعانه او را نیمکت‌نشین کرد. خود مربی امیدوار است بیرانوند متوجه این تلنگر بشود و بعد از تعطیلات با فرم عالی چند ماه پیش به میادین برگردد. به علاوه پرسپولیس دوباره برای قهرمانی یک عطش تیمی به دست آورده؛ ببینید که آنها این هفت پیروزی را چطور با چنگ و دندان به دست آوردند و مقابل نساجی، نیم‌ساعت با یک بازیکن کمتر به آب و آتش زدند. با این روحیه، پوکر قهرمانی دور از دسترس نیست.

سوم؛ تردید

با این همه اما یک جای کار پرسپولیس بدجوری می‌لنگد؛ آنجا که اختلافات شدید و غیر قابل انکار بین مدیرعامل و هیات‌مدیره باعث سردرگمی گابریل کالدرون شده است. نشست خبری متشنج مربی آرژانتینی، هیچ شباهتی به کنفرانس یک مربی برنده و صدرنشین نداشت. او از دست برخی اتفاقات و اصطکاک‌های درون باشگاه به ستوه آمده و هر روز بیش از قبل خشمش را بروز می‌دهد. کالدرون دیروز برای گذراندن تعطیلات سال نوی میلادی راهی آرژانتین شد. این که او برمی‌گردد یا نه، روشن نیست، اما حتی اگر برگردد هم با این دوپارگی و شکاف مدیریتی در بدنه باشگاه، کار بسیار سختی برای کسب موفقیت دارد. کجایید آقای وزیر؟»