استقلال ایتالیایی شده؟! ایتالیای آبی یا آبی ایتالیایی

اگر فقط نتایج و جایگاه جدولی را در نظر بگیریم استقلال امتیاز بازی‌های ابتدای فصل خود در مقابل رقبای ساده‌تر را از دست داده و از سویی شهرآورد را مقابل رقیب سنتی شکست خورده است. شاید چنین عملکردی هر مربی را در استقلال در آستانه اخراج قرار می‌داد اما استراماچونی در یک ماه اخیر نشان داده است در حال ساختن یک سبک و شیوه بازی جدید برای استقلال است که اگر زمان و نیروی انسانی مناسب در اختیارش قرار گیرد می‌تواند استقلال را دوباره به ریل موفقیت برگرداند.

سرعت انتقال بالا

سبک فوتبال مورد علاقه استراماچونی بر پایه سرعت انتقال بنا شده است. بازیکنان در ترکیب استقلال به مرور از ساخت بازی درک بهتری پیدا کرده‌اند و در طول مسابقه وظیفه‌شناس‌تر و متمرکزتر بازی می‌کنند. آمار فردی بازیکنان ترکیب اصلی هر هفته پیشرفت می‌کند و نتایج تیمی آبی‌پوشان نیز سیر صعودی داشته است.

بازی‌سازی از عقب زمین

در چیدمان ۳-۵-۲ مورد علاقه استراماچونی بازی‌سازی (buildup) از زمین خودی اهمیت زیادی دارد و دروازه‌بان، مدافعان و هافبک دفاعی می‌بایست با تمرکز بالا تیم را از پرس خارج کنند و در ضمن سرعت انجام این کار نیز اهمیت زیادی دارد. در فوتبال ایران دروازه‌بان و مدافعانی که بتوانند با پاس‌های عقب زمین بازیکنان میانی و هجومی تیم را آزاد کنند زیاد نیستند و مربی ایتالیایی برای جا انداختن عملیات خروج از یارگیری حریف یا dismark کردن، تمرینات منظم و هدفمندی را طراحی کرده است تا به مرور اعتماد به نفس و تسلط بازیکنان عقب زمین رشد کند و ترس پاس دادن زیر پرس حریف در تیم کمتر شود.

در خط میانی به جز وینگ بک‌ها در کناره‌ها، سه هافبک با توانایی‌های متفاوت نیاز است که توازن سیستم مورد نظر استراماچونی برقرار شود. هافبک دفاعی به عنوان بازی‌ساز عقب زمین باید توانایی ارسال پاس‌های دقیق در طول و عرض زمین را دارا باشد و برخلاف هافبک دفاعی‌های کلاسیک از توانایی تکنیکی و هوش بالایی نیز برخوردار باشد. در واقع بخش مهمی از وظایف دفاعی و تخریبی در چیدمان ۳-۵-۲ مدرن، به عهده مدافع مرکزی گذاشته می‌شود و هافبک دفاعی آزادی عمل بیشتری در زمین مسابقه دارد.

دو هافبک میانی دیگر هر کدام با ویژگی‌های متفاوت ولی مکمل، ایفای نقش می‌کنند. یکی از هافبک‌ها جنگجو، محافظ و تخریب‌گر و دیگری فانتزی و آزادتر. استراماچونی برای خط میانی روی علی کریمی به عنوان هافبک دفاعی و فرشید باقری و داریوش شجاعیان در نقش هافبک باکس تو باکس حساب ویژه‌ای باز کرده بود که برای اجرای استراتژی مورد نظرش انتخاب‌های معقولی به نظر می‌رسند. ولی بدشانسی بزرگ استقلال از دست دادن شجاعیان به علت پارگی رباط، و مصدومیت کهنه فرشید باقری از سوی دیگر است.

نقش شجاعیان در ترکیب آبی‌ها احتمالا به فرشید اسماعیلی سپرده خواهد شد. ولی در پست فرشید باقری پیدا کردن جایگزین در اسکواد فعلی استقلال کار مشکلی به نظر می‌رسد. رضاوند و ریگی در این نقش امتحان شده‌اند ولی با توجه به تجربه کم بازی در این پست همچنان توازن خط میانی برقرار نمی‌شود.

استراماچونی با توجه به همین نقطه ضعف در یکی از مصاحبه‌های اخیر خود اعلام کرد اگر بازیکن جدیدی جذب نکنیم مجبور به تغییر سیستم هستیم.

آرامش در خط تهاجمی استقلال

در بخش هجومی با برگشتن احتمالی دیاباته و پیشرفت بازی قائدی که در این هفته‌ها شاهدش هستیم بحران فروکش کرده است و آرامش برقرار شده. اگر به شکل ایجاد موقعیت و گل زدن استقلال در فصل اخیر نگاه کنیم متوجه شباهت‌های زیادی می‌شویم. پس از مدت‌ها استقلال صاحب سبک مشخصی در فاز حمله شده است و اصرار بر اجرای این فرم از بازی در بیشتر دقایق مسابقه، بدون توجه به نتیجه، ادامه دارد.

پیشرفت دانشگر و غلامی در خط دفاع

در فاز دفاعی نیز پیشرفت فنی دانشگر و غلامی غیر قابل کتمان است. دانشگر که مدافعی سر زن و فیزیکی به حساب می‌آمد تبدیل به یکی از ارکان بازی‌سازی استقلال در خط دفاعی شده است. روزبه چشمی که در سال‌های گذشته همواره درگیر تغییر پست بین خط میانی و دفاعی بود در فصل جدید فقط در پست مدافع میانی بازی کرده است و این ثبات باعث شده است روزبه متمرکزتر و کم اشتباه‌تر از گذشته به عنوان رهبر خط دفاعی ایفای نقش کند.

استقلال از این هفته آزمون‌های جدی خود در فصل جدید را پیش رو خواهد داشت و پس از بازی‌های ۵ هفته بعدی احتمالا تکلیف جدول مسابقات و مدعیان امسال روشن‌تر خواهد شد. ولی از همین حالا ورای هر نتیجه‌ای در آینده می‌توان با اطمینان گفت: استقلال از نظر فنی در مسیر درستی قرار گرفته است و این فرم صحیح بازی امسال استقلال، امضای آبی ایتالیایی دارد.