تکثیر نفرت در بازی بحرین - ایران
«سه اتفاق اخیر نشان داد که فوتبال از یک بازی که برای لذت آفریده شده به سمت یک کارزار در حرکت است. چیزی که جز خشم، تعصب، پرخاشگری و توهین و تحقیر هیچ خروجی دیگری ندارد. رفتار بحرینی‌ها تحت هیچ عنوانی پذیرفتنی نیست و امیدوارم جوان‌هایی که به خشم آمده‌اند در پی تلافی نباشند، حتی وقتی غم شکست و اندوه این رفتار نابخردانه آزارمان می‌دهد نباید فراموش کنیم که حق نداریم خودمان را تا این اندازه حقیر و کوچک کنیم.»
احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «شکست در فوتبال همیشه تلخ است، مقابل بحرین شرنگ. از آن مزه‌هایی که هیچوقت نمی‌شود به آن عادت کرد. با آن که بارها بحرین را شکست داده‌ایم اما زخم آن مسابقه مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ در منامه هنوز تازه است. ۳-۱ باختیم و آنها که هیچ شانسی نداشتند با پرچم عربستان رقصیدند.
سه‌شنبه‌شب هم ۱-۰ مغلوب شدیم. بحرین خوب و سازمان‌یافته بازی کرد و ما نتوانستیم از فرصت‌هایمان استفاده کنیم. سردار آزمون و مهدی طارمی دو مهاجمی که در لیگ قهرمانان اروپا و لیگ پرتغال خوب گل می‌زنند، شب آرام و کسالت باری را سپری کردند. در این میان خشم و عصبانیت کنترل نشده احسان حاج‌صفی باز هم بازی را به تنش کشید و خطاهای غیر ضروری زمینه ساز پنالتی شد.
کاپیتان تیم ملی وارد حاشیه‌هایی شد که هیچوقت از آن سود نبرده‌ایم. آخرین آن هم اعتراض خانمان‌برانداز به داور بازی ایران-ژاپن در جام ملت‌ها بود که خود احسان در متن آن قرار داشت. ما از اشتباهاتمان عبرت می‌گیریم؟ بعید می‌دانم!
بعد از این شکست خیلی‌ها یاد کارلوس کی‌روش افتادند و دریغا دریغ آغاز شد. سال‌ها بود با کی‌روش به تیم‌های عربی نباخته بودیم اما نباید فراموش کنیم که با او هم در ابتدا به لبنان باختیم و فشار آوردن به ویلموتس تنها بعد از چند ماه حضور به سود فوتبال ما نیست. صرف انرژی برای جنگیدن با هم فقط باعث می‌شود بحرین و عراق دو رقیب جدی‌مان در این گروه عمیقاً خوشحال شوند.
فارغ از آن چه در زمین رخ داد، رفتار هواداران بحرین هنگام پخش سرود ملی ایران بود که سخت دل‌ها را آزرد. آنها سوت زدن و بازیکنان را هو کردند تا فضای ورزش را با رفتاری بسیار زشت آلوده کنند. در هفته گذشته این سومین رفتار غیر ورزشی در حاشیه مسابقات فوتبال است.
بازیکنان تیم ملی ترکیه در دو مسابقه با سلام نظامی به سربازان اردوغان که با کُردها می‌جنگدند ادای احترام و همراهی کردند. اقدامی که از سوی بسیاری از فعالان اجتماعی مورد نکوهش قرار گرفت. دو شب پیش نیز در دیدار بلغارستان و انگلیس، هواداران بلغار با صدای میمون به استقبال رحیم استرلینگ، بازیکن سیاه‌پوست انگلستان رفتند و بعد با سلام هیتلری، نژادپرستی را به حد اعلی رساندند.
این سه اتفاق نشان داد که فوتبال از یک بازی که برای لذت آفریده شده به سمت یک کارزار در حرکت است. چیزی که جز خشم، تعصب، پرخاشگری و توهین و تحقیر هیچ خروجی دیگری ندارد. رفتار بحرینی‌ها تحت هیچ عنوانی پذیرفتنی نیست و امیدوارم جوان‌هایی که به خشم آمده‌اند در پی تلافی نباشند، حتی وقتی غم شکست و اندوه این رفتار نابخردانه آزارمان می‌دهد نباید فراموش کنیم که حق نداریم خودمان را تا این اندازه حقیر و کوچک کنیم.»
ارسال نظر