انتقاد هاشمی مقدم از عملکرد ویلموتس در تیم ملی

امیر هاشمی‌مقدم در خصوص عملکرد تیم ملی فوتبال مقابل هنگ‌کنگ و ارزیابی‌اش از شرایط فنی تیم ملی گفت: عجیب‌ترین اتفاق در بازی با هنگ‌کنگ این بود که ما شکست بخوریم، چون بردن مقابل آنها به نوعی وظیفه ما بود. از نظر روحی هم مربیان و بازیکنان ما شرایط پیروزی مقابل هنگ‌کنگ را داشتند.

وی افزود: تیم حریف دو خط دفاعی پنج نفره را در زمین خودش قرار داده بود و به اصطلاح دفاع اتوبوسی می‌کرد و ما این مسئله را از قبل می‌دانستیم. با علم به اینکه شکل بازی حریف به شدت دفاعی خواهد بود، وارد زمین شدیم. برای همین باید از قبل صددرصد قرارها بین بازیکنان مشخص می‌شد که مقابل تیمی که بسته است و البته سرعتی، به چه شکل بازی کنند. در چنین شرایطی استفاده از فضاها بسیار اهمیت دارد. اینکه بازیکنان بتوانند از فضای پشت مدافعان حریف بهره ببرند و حرکت بدون توپ انجام دهند.

این مربی فوتبال با اشاره به گل دوم ایران که توسط کریم انصاری‌فرد و روی پاس علیرضا جهانبخش به ثمر رسید، یادآور شد: مسئله مهمی که ما باید رعایت می‌کردیم، خسته کردن حریف و دادن پاس‌هایی بود که بازیکنان ما به پشت مدافعان فرار کنند. روی گل دوم، پاس خوب سردار به علیرضا رسید و او هم پاس گل بسیار خوبی به کریم انصاری‌فرد داد تا گل دوم ما رقم بخورد. با این حال فکر می‌کنم تیم در بازی با هنگ‌کنگ باید بیشتر از این چنین حرکاتی را انجام می‌داد.

هاشمی‌مقدم تصریح کرد: موضوع اذیت کننده برای من در بازی ایران، مربوط به نیمه اول می‌شد. اینکه 75 درصد حرکات هجومی ما از سمت راست زمین بود و شاید فقط دو سه موقعیت از سمت چپ داشتیم. البته که حملات از سمت راست، بی‌دلیل هم نبود و به نظر من یکی از دلایل نداشتن احساس مناسب میان مهدی ترابی و میلاد محمدی بود. اینکه مثلاً ترابی چه زمانی توپ را می‌گیرد، میلاد محمدی چه زمانی اورلب می‌کند و زمان ارسال توپ از سمت چپ چه زمانی است. این احساس در سمت راست زمین بیشتر بود و به همین دلیل تمام بازیکنان ما هم به سمت راست جهت پیدا کرده بودند. حتی هافبک دفاعی سمت چپ ما که احسان حاج‌صفی بود، بیشتر پاس‌های خود را به سمت راست ارسال می‌کرد.

وی در خصوص ضعف تیم ملی برای حرکت از سمت چپ و نمود این ضعف در خط دفاعی، گفت: مسئله تعجب‌آور دیگر اینکه ما دو دفاع میانی راست پا داشتیم که معمولاً جهت پاس بازیکنان راست پا، به سمت چپ است، اما بازهم بازیکنان خط دفاعی ما به سمت راست پاس می‌دادند. ضعف ما برای حمله در سمت چپ باعث شده بود که گردش توپ کمتری در زمین داشته باشیم، چون حرکات توپ در عرض کمتر شده بود و البته همین مسئله حرکت در عمق خط دفاعی تیم حریف را هم پایین می‌آورد. با این حال خوبی ماجرا این بود که با همین روش هم ما دو سه موقعیت خوب داشتیم و در نیمه اول هم توانستیم به گل برسیم.

مدرس ایرانی فدراسیون فوتبال هلند درباره سیستمی که تیم ملی مقابل هنگ‌کنگ به اجرا گذاشته بود، اظهار داشت: در نیمه دوم، سردار آزمون نسبت به نیمه اول عقب‌تر بازی می‌کرد و تبدیل به هافبک هجومی شده بود. درست است که در طول بازی کریم انصاری‌فرد مهاجم اول ما بود، اما شرایط سردار آزمون در دو نیمه تفاوت داشت. او در نیمه اول مهاجم دوم تیم ما یا هافبک شماره 10 بود، اما در نیمه دوم سردار را به عنوان هافبک شماره 8 در زمین مشاهده کردیم که گاهی حتی در زمین خودمان دیده می‌شد که توپ‌گیری می‌کند. وقتی تیم حریف بازی بسته می‌کند و به اصطلاح دفاع اتوبوسی دارد، احتیاجی نیست که هافبک هجومی شما به زمین خودی برگردد و توپ‌گیری کند. به همین دلیل گاهی اوقات وظایف سردار و حاج‌صفی تفاوتی نداشت و هر دو یک کار را انجام می‌داند.

هاشمی‌مقدم با اشاره به سبک بازی سردار آزمون در دیدار مقابل هنگ‌کنگ و تفاوت به کارگیری این بازیکن در ترکیب نسبت به بازی‌های سابق او در تیم ملی به تسنیم گفت: اگر سردار آزمون در دیدار مقابل هنگ‌کنگ عمقی‌تر فوتبال بازی می‌کرد، بازیکنان عقب‌تر از او هم این شانس را داشتند که به دروازه حریف نزدیک‌تر شوند تا آزمون به عنوان یک مهاجم نوک دیگر به خط حمله اضافه شود تا دو مهاجم نوک داشته باشیم. به این صورت حتی بازیکنان گوش چپ و راست هم می‌توانستند بیشتر از فضا استفاده کنند تا ما یک بازی ترکیبی داشته باشیم. این مسئله یک مقدار در تیم ما به هم ریخته بود.

«تیم ملی تغییر سبک داده و اکنون هجومی‌تر بازی می‌کند، اما شاید هنوز برخی بازیکنان نتوانسته‌اند تغییر ذهنیت بدهند. آیا میل بازگشت به عقب از سوی سردار آزمون مربوط به ذهنیت گذشته در تیم ملی است یا کادرفنی فعلی از او چنین درخواستی داشته؟» وی در پاسخ به این پرسش تصریح کرد: فکر می‌کنم این مسئله بیشتر به ذهنیت بازیکنان بازمی‌گردد. وقتی مارک ویلموتس از سردار آزمون به عنوان هافبک پشت مهاجم استفاده می‌کند، یک دلیل دارد که او بتواند به موقع در محوطه جریمه حریف اضافه شود. درست مثل 35 دقیقه ابتدایی بازی که این کار به خوبی صورت می‌گرفت، اما لازمه بازی در این پست صبر زیاد است. سردار آزمون به عنوان بازیکنی که پشت مهاجم بازی می‌کند، باید صبر بیشتری داشته باشد تا بتواند به مهاجم نوک ما اضافه شده و از موقعیت‌ها بهره ببرد. بازگشت به عقب تفکرات خود بازیکن و ذهنیتی است که از گذشته در تیم وجود دارد، وگرنه مقابل تیمی مانند هنگ‌کنگ احتیاجی به دوندگی نیست و باید صبر کرد تا موقعیت ایجاد شود.

این مربی فوتبال درباره ضعف خط دفاعی تیم ملی گفت: بین مدافعان میانی ما ناهماهنگی وجود داشت که این مسئله نگران کننده است. وقتی در دفاع میانی، یک بازیکن از پست خود خارج می‌شود و 15 متر جلوتر می‌آید، باید صددرصد برنده دوئل شود، در غیر این صورت دفاع وسط دیگر شما تنها می‌شود و امکان دارد تیم حریف دو بازیکن مقابل محوطه جریمه شما داشته باشد که دفاع شما تنها می‌شود. هنگ‌کنگ سه بار حمله خطرناک به زمین ما داشت که با اشتباه خودمان این موقعیت‌ها را به دست آورد. البته که موقعیت‌ها در فوتبال با اشتباه حریف ایجاد می‌شود، اما اشتباهات متفاوت است.

هاشمی‌مقدم در واکنش به این مسئله که مدافعان تیم ملی مقابل هنگ‌کنگ دچار اشتباهات فردی در دفع توپ شدند و این مسئله تفاوت زیادی با اشتباه سیستمی دارد، خاطرنشان کرد: بله، برخی اوقات اشتباه تاکتیکی رخ می‌دهد که ایراد از مربی است و یک موقع هم بازیکن پاس اشتباه می‌دهد یا توپ لو دادن را در زمین می‌بینیم. با این حال گاهی مواقع شما این اشتباهات را مقابل هنگ‌کنگ انجام می‌دهید که خوشبختانه از این اشتباه بهره‌ای نمی‌برند، اما شاید اگر مقابل تیم دیگری چنین اشتباهی صورت بگیرد، موقعیت 50 درصدی هم وارد دروازه‌مان شود.

وی در خصوص غیبت مرتضی پورعلی‌گنجی در ترکیب و عدم هماهنگی میان مجید حسینی و محمدحسین کنعانی‌زادگان گفت: به نظر می‌رسید که مرتضی پورعلی‌گنجی به دلیل آسیب دیدگی کوچکی که داشت، در ترکیب قرار نگرفت. مچ پای او صددرصد خوب نبود و در چنین مسابقه‌ای هم امکان درگیری برای مدافعان وجود دارد و باید بازیکنی با صددرصد توان در زمین باشد. در نهایت باید هماهنگی میان تمام بازیکنان ما به وجود بیاید و ما نباید فقط به حسینی و کنعانی‌زادگان بسنده کنیم.

هاشمی‌مقدم افزود: سیاوش یزدانی و محمد نادری هم به خط دفاعی تیم ملی اضافه شده‌اند که همه این بازیکنان باید به بازی کنار یکدیگر عادت کنند. در این بازی مچ پای مرتضی آسیب دیده بود، اما امکان دارد خدایی نکرده در یک بازی دیگر مچ پای مجید حسینی آسیب ببیند. با این حال نگرانی بیشتر ما باید کمبود بازیکن چپ پا در زمین باشد که فقط میلاد محمدی و احسان حاج‌صفی را در زمین داشتیم. شاید این مسئله صددرصد در بازی یک تیم تأثیرگذار نباشد، اما وجود بازیکن چپ پا باعث سرعت گرفتن بازی و گردش توپ بیشتر می‌شود. هرچند باید نسل این بازیکنان هم وجود داشته باشد تا مربی بتواند از آنها بهره بگیرد.

بازیکن سابق استقلال و تیم ملی درباره نگاه کلی‌اش به عملکرد تیم ایران مقابل هنگ‌کنگ اظهار داشت: مهم‌ترین مسئله این بود که اولین بازی رسمی مارک ویلموتس با تیم ملی انجام شد که البته در جوی سنگین و خارج از خانه هم بود. درست است که ما بیزینسی بازی کردیم و سه امتیاز را گرفتیم، اما توجه کنیم که گل نخوردیم، دو گل زدیم و چند موقعیت صددرصد دیگر ایجاد کردیم. همه اینها خوب است، اما وقتی به عنوان یک مربی به بازی تیم ملی نگاه می‌کنم، مسائلی را می‌بینم که تیم ملی می‌تواند خیلی بهتر از این باشد. توجه کنیم که رامین رضاییان دو ارسال سالم داشت که یکی از آنها گل شد، اما باید مقابل تیمی چون هنگ‌کنگ که دفاع اتوبوسی دارد، ارسال‌های سالم بیشتری داشته باشیم. وقتی اجازه نفوذ گرفته می‌شود، باید تعداد ارسال‌های سالم بیشتر شود. جهانبخش و ترابی به عنوان بازیکنان راست و چپ ما آزادتر شده بودند و وظیفه ارسال بیشتر به عهده مدافعان کناری بود که باید از کناره‌ها حریف را تحت فشار قرار می‌دادند.

هاشمی‌مقدم در خصوص ضعف بازیکنان تیم ملی در استفاده از فضاهای زمین، گفت: اینکه چرا ارسال‌های ما به تعداد کافی نبود، می‌تواند یک دلیل دیگر داشته باشد. رامین رضاییان هر بار صاحب توپ می‌شد، دو بازیکن روی پای او بودند. چون ما از فضا استفاده نمی‌کردیم و بازیکنان ما به جای فضا، پاس را روی پای خود می‌خواستند. این انتظار وجود دارد که پاس روی پای آنها بیاید و نمی‌خواهند از فضای خالی پشت مدافعان کناری بهره ببرند. بازیکنان ما خیلی روی توپ بازی می‌کنند، اما در اصطلاح باید روی کمر حریف بازی کرده و موقعیت ایجاد کنند. البته که گفتن تئوری این تاکتیک‌ها راحت است، اما واقعیت‌هایی است که به عنوان یک مربی آنها را می‌بینم. به هر حال فوتبال شبیه به یک نقاشی رنگ روغن است که هرکسی درباره نقاشی شما نظری می‌دهد. هرکسی سلیقه‌ای دارد و آن چیزی که من در بازی تیم ملی دیدم، ضعف در گردش توپ بود، اینکه در یک سمت بازی می‌کردیم و از عرض زمین استفاده مناسب نشد.