چرا خطیر مدیرعامل نساجی نشد؟

علی خطیر  درباره جلسه‌اش با مالکان نساجی برای قبول سمت مدیرعاملی این باشگاه اظهار کرد: متاسفانه فعالیت در باشگاه‌هایی که مالکان خصوصی دارند خیلی کار راحتی نیست چون در این باشگاه‌ها حوزه اختیارات مدیرعامل محدود است و دخالت‌های مالکان در نحوه اداره باشگاه غیر قابل تصور است. نمونه‌های وطنی زیادی از دخالت‌های مالکان در نحوه اداره باشگاه در فوتبال کشور وجود دارد که متاسفانه اکثر این افراد در حوزه مدیریت فوتبال هیچ تخصصی ندارند و یکی از دلایل مهم موفق نشدن خصوصی سازی در واقع اشتیاق مالکان به دیده شدن، عدم تخصص و شناخت لازم در مدیریت فوتبال و کم حوصله بودن این دوستان در کسب نتیجه است که به واسطه این امر دست به تغییرات احساسی و سریع در بدنه مدیریت باشگاه می زنند.

او ادامه داد: با توجه به توضیحاتی که داده شد، بنده در جلسه‌ای که با دوستان و مالکین محترم نساجی داشتم ضمن تشکر از لطف این دوستان به بنده، مسائل و مشکلات فعالیت در باشگاه‌های خصوصی با تفکر ایرانی را متذکر شدم و بیان کردم با توجه به اینکه نساجی تیم شهر من است و خیلی مشتاق هستم که به این باشگاه مردمی و پرهوادار خدمت کنم تنها در صورتی پیشنهاد مدیر عاملی و حضور در نساجی را می پذیرم که سهام مدیریتی باشگاه در اختیار بنده و دوستان اینجانب که حاضر به سرمایه گذاری در باشگاه هستند، باشد که بتوانیم حداقل یک برنامه سه ساله برای موفقیت نساجی تدوین کنیم که ان‌شاءالله باشگاه بزرگ نساجی با این همه ظرفیت هواداری و همچنین ظرفیت اقتصادی مازندران به عنوان قطب توریسم کشور در سال سوم از لحاظ اقتصادی خودکفا شود و بتواند سهمیه آسیایی را کسب کند.

خطیر در ادامه گفت: قرار شد این دوستان یک صورت وضعیت مالی حسابرسی شده به ما بدهند که این کار را نکردند. آخر سر مالکان یک برگه غیر رسمی از وضعیت تراز مالی باشگاه برای سال گذشته دادند که در آن میزان بدهی و طلب انباشته باشگاه مشخص نیست و تراز مالی اشاره شده حسابرسی شده قانونی هم نبوده است.

خطیر اضافه کرد: مطابق اعداد بیان شده در تراز مالی سال قبل، نساجی سال قبل حدود یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان درآمد داشته که ۷۰۰ میلیون تومانش تعهد سازمان لیگ برای تبلیغات محیطی بوده است. من هم گفتم باشگاه نساجی با این ظرفیت هواداری و ظرفیت اقتصادی أستان باید حداقل ۲۰ میلیارد تومان در سال درآمد داشته باشد که متاسفانه به دلیل عدم توانایی و آگاهی مدیران این اعداد محقق نمی‌شود. کما اینکه میزان درآمد نساجی از فروش بازیکن، ٥٠ میلیون تومان در سال گذشته بوده است و با توجه به ظرفیت استان مازندران که یکی از بزرگ‌ترین قطب‌های استعداد فوتبال کشور است و همین الان بیش از ٥٠ بازیکن از استان مازندران در لیگ برتر فعالیت دارند، درآمد ٥٠ میلیونی قابل قبول نیست.

او افزود: متاسفانه همان‌طور که به دوستان عزیز در باشگاه نساجی هم عرض کردم شرایط فعالیت در باشگاه‌های خصوصی در ایران خیلی راحت نیست و همواره مدیران این مجموعه در معرض ریسک و تغییرات احساسی مالکان قرار دارند که می‌تواند آینده شغلی این مدیر به سبب لجبازی مالک تحت شعاع قرار گیرد. بنابراین ضمن تشکر دوباره از لطف و محبت دوستان عزیزم در باشگاه نساجی مازندران، بنده تنها در صورتی حاضر به فعالیت در باشگاه نساجی مازندران خواهم بود که سهام مدیریتی در اختیار اینجانب و دوستان سرمایه‌گذار بنده باشد، در غیر این صورت ضمن آرزوی موفقیت برای باشگاه بزرگ نساجی و هواداران پر شور استان مازندران همانطور که در جلسه حضوری به مالکان محترم عرض کردم همیشه به عنوان یک دوست و مشاور در خدمت شما و تیم شهر خودم هستم.