اندونزی و هند به دنبال تثبیت جایگاه جهانی با میزبانی المپیک ۲۰۳۲

به گزارش پایگاه خبری "نیکی آسیا ریویو"، مقامات اندونزی در نظر دارند که در سال ۲۰۳۲ بهترین ورزشکاران جهان را برای اولین المپیک در جنوب شرقی آسیا در مجمع الجزایر اندونزی گرد هم بیاورند تا فرصتی ایجاد شود تا این کشور خود را به عنوان یک قدرت اقتصادی به جهانیان نشان دهد.

پس از میزبانی موفق بازی های آسیایی در سال ۲۰۱۸، جوکو "جوکویی" ویدودو (Jokowi ) رئیس جمهور این کشور قصد این کشور برای برگزاری رویداد ورزشی بین المللی مهمتر را علنی کرد. دولت اندونزی بطور رسمی در ماه فوریه (بهمن ۹۷) درخواست خود را به کمیته بین المللی المپیک ارائه داد. اما در حالی که سایر کشورهای آسیایی نیز درصدد ایجاد قدرت نرم و تقویت اقتصاد خود هستند، انتظار می رود که رقابت سختی برای میزبانی المپیک ایجاد شود.

بنا به گزارشها، کشورهای مالزی و سنگاپور در حال بررسی ارائه پیشنهاد میزبانی مشترک بازی های المپیک هستند و ایده میزبانی مشترک کره شمالی و جنوبی هم مطرح شده است. اما احتمالا جدی ترین رقیب اندونزی برای میزبانی المپیک کشور هند خواهد بود که عزم خود را برای ارائه پیشنهاد میزبانی اعلام کرده و می تواند ادله ای قوی در دفاع از میزبانی خود ارائه دهد.

اما با توجه به هزینه های المپیک در دهه های اخیر، پیروز نهایی در کسب میزبانی با خطر کسب یک  پیروزی شکست آمیز و با هزینه بالا (Pyrrhic victory) رو به رو خواهد بود.

اندونزی با المپیک یا بدون المپیک امیدوار است که تا سال ۲۰۳۰ به یکی از ۱۰ اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود. اندونزی بزرگترین اقتصاد در بین ۱۰ کشور عضو اتحادیه کشورهای جنوبی شرقی آسیا (آسه آن) را دارد اما برای به دست آوردن جایگاه جهانی تقلا کرده و از لحاظ ترجیح سرمایه گذاران پشت سر برخی رقیبان منطقه ای قرار گرفته است.

تولیدکنندگان در یک نظرسنجی بانک همکاری بین المللی ژاپن در سال گذشته، کشور اندونزی را در رتبه پنجم از لحاظ جذابیت برای سرمایه گذاری قرار دادند در حالی که این کشور در سال ۲۰۱۶ در رتبه سوم قرار داشت. علت این افت جایگاه، افزایش هزینه های نیروی کار و فقدان شفافیت حقوقی بود.

اما جاکارتا اعتماد به نفس نشان می دهد. "اریک توهیر" (Erick Thohir) رئیس کمیته ملی المپیک اندونزی می گوید: تجربه بازی های آسیایی که به گمان ما موفقیت آمیز بود برای ما این اعتماد به نفس را ایجاد کرده که می توانیم رویدادهای بزرگتر را هم برگزار کنیم. وی افزود: البته ما با چشمان بسته خواستار میزبانی المپیک نیستیم؛ اقتصاد اندونزی در سال ۲۰۳۰ یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان خواهد بود و به همین علت اندونزی باید ظرفیت برگزاری چنین رویداد بزرگی را داشته باشد.

بنا بر آمار موسسه مشاوره جهانی PwC اندونزی در سال ۲۰۱۶ بر اساس تولید ناخالص داخلی در رده ۱۶ اقتصاد جهانی قرار داشت و انتظار می رود این کشور در سال ۲۰۳۰ به رتبه نهم جهانی برسد.

توهیر گفت: صرفنظر از هر مساله ای، اندونزی در مسیر درست به عنوان یکی از کشورهای بزرگ جهان در حال حرکت است.

برای ویدودو رئیس جمهوری اندونزی، پیشنهاد میزبانی المپیک تا حدی بخشی از تلاش برای جلب حمایت پیش از انتخابات ریاست جمهوری در ماه آوریل (فروردین) بود که تلاش می کرد از هر وسیله ای برای جذب رای دهندگان مردد استفاده کند. اکنون که او دور دوم ریاست جمهوری را تضمین کرده است، موضوع المپیک از جنبه دیگری برای او اهمیت یافته است. از آنجا که او قادر به نامزدی برای دور سوم ریاست جمهوری نیست، تلاش خواهد کرد تا میراث ماندگاری از خود بر جا بگذارد. "ری رانکوتی" (Ray Rangkuti) استاد علوم سیاسی دانشگاه اسلامی دولتی هدایت الله  جاکارتا می گوید: تصمیم به انتقال پایتخت اداری به بیرون از جاکارتا می تواند کمک کند اما برنده شدن در کسب میزبانی المپیک به ویدودو اجازه می دهد تا همانند پدران بنیانگزار اندونزی در یادها بماند.

یکی دیگران از رهبران آسیایی که  در سال جاری میلادی برای بار دوم به قدرت رسید، نارندرا مودی نخست وزیر هند بود که می تواند بر سر راه اندونزی در کسب میزبانی المپیک قرار گیرد.

هند هم اکنون هفتمین اقتصاد بزرگ جهان است و اقتصاد این کشور یکی از سریعترین نرخهای رشد جهانی را دارد. تحلیلگران می گویند علاقه این کشور به میزبانی المپیک  برای بهبود و ارتقای وجهه جهانی است.

"ابهایا سیرواستاوا" (Abhaya Srivastava) از نویسندگان ارشد ورزشی در دهلی نو می گوید: هند به روشنی می خواهد که خود را به عنوان قدرت نرم جهانی به تصویر بکشد و در این ارتباط لازم می داند که جایگاه ورزشی بالاتری به موازات قدرت اقتصادی این کشور به دست آورد. وی بلندپروازی هند برای افزایش اقتصاد ۲.۷ تریلیون دلاری خود به ۵ تریلیون دلار در پنج سال آینده را مورد توجه قرار داد.

اشتیاق کشورهایی مانند هند و اندونزی برای میزبانی المپیک، برای کمیته بین المللی المپیک هم یک موهبت است زیرا در سالهای اخیر نامزدهای میزبانی المپیک این رقابتها را سیاه چاله ای برای بلعیدن پول کشور میزبان دیده اند و کمیته بین المللی المپیک با مشکلاتی رو به رو شده است.

در جریان رقابت برای میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۲۴ شهرهای هامبورگ، رم و بوداپست انصراف دادند و شهرهای پاریس و لس آنجلس به عنوان تنها رقیبان باقی ماندند. میزبانی مسابقات ۲۰۲۴ به پایتخت فرانسه اعطا شد و لس آنجلس نیز میزبان بازی های ۲۰۲۸ خواهد بود. المپیک ۲۰۲۰ نیز قرار است در توکیو ژاپن برگزار شود.

هزینه های بالای مسابقات المپیک همواره یک مساله بوده است. المپیک آتن در سال ۲۰۰۴ حدود ۱۱ میلیارد دلار هزینه داشت که تقریبا دو برابر بودجه اولیه بود و بسیاری از اماکن برگزاری آن مسابقات اکنون به حال خود رها شده اند. مسابقات المپیک ۲۰۱۶ ریو هم ۱۱.۲ میلیارد دلار هزینه داشت که حدود ۳۵ درصد بالاتر از هزینه برنامه ریزی شده بود.

هرچند کمیته بین المللی المپیک خواستار استفاده حداکثری از امکانات موجود کشورها و همچنین کاربرد تجهیزات موقتی است اما هزینه بازی های سال آینده توکیو نیز تا کنون به ۱.۳۵ تریلیون ین معادل ۱۲.۶ میلیارد دلار رسیده است درحالی که هزینه اولیه ۷۰۰ میلیارد ین برآورد شده بود.

(عکس: ورزشگاه اصلی شهر جاکارتا در مسابقات آسیایی سال گذشته)  

کشور اندونزی به علت بازی های آسیای هم اکنون برخی از امکانات لازم برای المپیک را دارد اما اگر کمیته بین المللی خواستار احداث ورزشگاههای جدید برای فوتبال باشد، جاکارتا باید با شهرهای دیگر برای استفاده از ورزشگاههای آنها همکاری کند.  با وجود نگرانی از هزینه ها، توهیر رئیس کمیته ملی المپیک اندونزی اعتقاد دارد که جامعه کاملا از درخواست میزبانی المپیک حمایت می کند. وی می گوید که بازی های آسیایی در سال گذشته توسعه جاکارتا را به پیش برد و ساکنان اکنون از مزایای آن بهره مند شده اند. وی خاطرنشان کرد که برگزاری مسابقات المپیک هم می تواند محرکی برای تغییرات بیشتری باشد.

حمایت ساکنان شهر متقاضی میزبانی المپیک حائز اهمیت است و انتظار می رود شهرهای متقاضی همه پرسی برگزار کنند تا از لغو دیرهنگام درخواست خود جلوگیری کنند.

یک کارشناس موسسه "یورومونیتور" می گوید که بازار ورزشی هند کوچکتر از اندونزی است اما پیش بینی می شود که صنعت ورزشی در هند به علت سرمایه گذاری ۲۶۲ میلیون دلاری دولت مودی، در دوره سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۳۰ رشد سالانه ۹ درصدی را تجربه کند.

در این حال هر دو کشور اندونزی و هند شیوه برگزاری مسابقات سال آینده در توکیو ژاپن را زیر نظر دارند. رئیس کمیته ملی المپیک اندونزی می گوید که این کشور می تواند مسائل زیادی از تجهیزات و مدیریت آمد و شد تا فناوری محیط زیستی مانند خودروهای برقی از ژاپن بیاموزد. در کشور هند نیز دیدگاههای مشابهی وجود دارد.

با وجود همه چالشها، توهیر رئیس کمیته ملی المپیک اندونزی اعتقاد دارد که این کشور به آسانی می تواند میزبانی المپیک را به دست آورد. وی با اشاره به وجود ۳۰۰ قبیله و ۷۰۰ زبان در اندونزی گفت: ارزش المپیک در برادری است و مضمون بازی های آسیایی در اندونزی هم وحدت در عین کثرت بود که بخشی از المپیک هم خواهد بود.

قرار است شهر میزبان المپیک ۲۰۳۲ در یکصد و چهلمین نشست کمیته بین المللی المپیک در سال ۲۰۲۵ اعلام شود.