مصطفی دنیزلی؛ ساغول افندی!

برای مصطفی دنیزلی، حضور دوباره در فوتبال ایران می تواند چالشی کاملا متفاوت با دفعات قبلی به شمار برود.

او اینک در آخرین سال‌های مربیگری‌اش قرار دارد و در چنین شرایطی، هدایت تیمی را بر عهده گرفته که با میلیون‌ها هوادار، به معنای واقعی کلمه، تشنه قهرمانی است. برای عملی کردن آرزوی هواداران تراکتور، مصطفی دنیزلی، گزینه‌ای عالی بود که محمدرضا زنوزی آن را انتخاب کرد. دنیزلی با جدیت هر چه تمام‌تر تیمش را آماده حضور در مسابقات کرد و در هفته‌های آغازین روندی را از این تیم شاهد بودیم که رو به رشد، صفتی به جا برای آن است.

بعد از دو تساوی خارج از خانه و یک پیروزی شیرین مقابل پرسپولیس در خانه، تراکتور در دومین بازی خانگی خود به مصاف گل‌گهر سیرجان رفت. تیمی که تقریبا ناشناخته بود و به نظر می‌رسید تراکتور را در طول نود دقیقه اذیت خواهد کرد. در نیمه اول بازی شاهد گره خوردن کار در میانه میدان بودیم؛ به گونه‌ای که تراکتوری‌ها از زدن گل بازماندند.

در نیمه دوم، با دو تعویض زودهنگامی که دنیزلی در تیمش انجام داد، شاهد احیای دوباره تراکتور در زمین بازی بودیم. با حضور میمبلا و فورچونه در زمین، تراکتور جان تازه‌ای گرفت و موفق شد ضمن ایجاد موقعیت‌های گل متعدد، دروازه حریف را نیز باز کند. تراکتور با حداقل گل ممکن گل‌گهر را شکست داد اما همین نتیجه هم سه امتیازی را به همراه دارد که در هفته‌های پایانی می‌تواند به شدت سرنوشت ساز باشد.

شرایط فعلی تراکتور با هدایت دنیزلی به گونه‌ای است که هم هواداران و هم مالکیت باشگاه از کار سرمربی تیم‌شان رضایت کامل دارند.