یادداشت‌های روزانه جشنواره فیلم فجر - روز پایانی: نگاهی به فیلم‌های بی‌صدا حلزون و آبادان یازده 60

هادی حقانی - سرویس فرهنگی مستقل آنلاین :

آبادان یازده 60

• کارگردان: مهرداد خوشبخت

• نویسنده: مهرداد خوشبخت و حسین تراب‌نژاد

فیلم آبادان یازده 60 قصه جذابی دارد.  فیلم که به رادیو ملی آبادان در ابتدای جنگ می‌پردازد نشان می‌دهد که هنوز می‌شود درباره جنگ تحمیلی فیلم خوب ساخت، اگر ایده‌های تازه و جسورانه پشت کار باشد. فیلم که از تولیدات سازمان رسانه‌ای اوج است تلاش عده‌ای از ساکنان آبادان را سرپا نگه‌داشتن رادیوی شهر را در هجوم نیروهای عراقی به آبادان را روایت می‌کند و از عهده روایت داستانی تاثیرگذار به خوبی بر می‌آید. فیلم شخصیت‌های جذاب و متنوعی دارد و  به درستی روی نوستالژی و میهن‌‌پرستی به عنوان انگیزه‌های پیش‌برنده شخصیت‌ها تمرکز کرده و از این طریق موفق شده آدم‌هایی با پیشینه و طرز فکر مختلف را حول محور یک داستان جمع کند. شخصیت موسیو که یک متخصص رادیوی ارمنی است (با بازی عالی حسن معجونی) از بهترین شخصیت‌های فیلم است.

فیلم از لحاظ بصری هم تصاویر جذابی دارد، نماهای باز از شهر آبادان که در آتش جنگ می‌سوزد از بهترین نمونه‌های استفاده از جلوه‌های ویژه بصری در همه این سال‌های اخیر است

• (امتیاز: 3 از 5)

بی‌صدا حلزون

• کارگردان:  بهرنگ دزفولی‌زاده

• نویسنده: محمدرضا رهگذر

مشکل فیلم بی‌صدا حلزون قصه‌ نحیفی است که پتانسیل یک فیلم بلند را ندارد. فیلم درباره درگیری یک زوج ناشنوا بر سر عمل کاشت حلزون برای فرزند خردسال و ناشنوایشان است. ایده اصلی فیلم مشکل دارد و خرده داستان‌هایی هم که برای کش‌دادن فیلم تعریف می‌شوند نه جذابند و نه باورپذیر.

تنها نقطه قوت فیلم بازی درخشان هانیه توسلی در نقش مادری ناشنواست که اگر فیلم در بخش مسابقه بود احتمالا از شانس‌های اصلی سیمرغ بهترین بازیگر زن در جشنواره‌ امسال بود. سالی که بازی‌های درخشان چندانی از زنان بازیگر در آن ندیدیم.

(امتیاز: 1 از 5)