از پوستر سیزدهمین «جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت» رونمایی شد

سرویس فرهنگی مستقل آنلاین: آیین رونمایی از پوسترهای سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت صبح روز چهارشنبه ششم آذر در سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.

محمد حمیدی مقدم (دبیر جشنواره)، منوچهر طیاب و احمد ضابطی جهرمی (پیشکسوتان سینمای مستند)، رامین حیدری فاروقی (عضو شورای سیاست‌گذاری جشنواره)، محسن استادعلی (ریاست انجمن کارگردانان سینمای مستند)، علیرضا حسینی، هادی معصوم دوست، علیرضا دهقان و جمعی از اهالی سینمای مستند و مدیران مرکز گسترش از جمله حاضران در این مراسم بودند.

ابتدای این مراسم محمد حمیدی‌مقدم درباره طراحی پوستر این دوره جشنواره سینماحقیقت گفت: ما قرار بود از آقای رضا عابدینی دعوت کنیم تا در این دوره جشنواره کنار ما حضور داشته باشند اما به دلیل مشغله ایشان این مهم میسر نشد، من از آقای عابدینی خواهش کردم در این حرکت کنار ما باشند و ایشان پس از سال‌ها فعالیت در حوزه گرافیک و فرم‌های بصری دنیا این خواهش را پذیرفتند تا پوستر جشنواره را طراحی کنند و به این خاطر از ایشان ممنونم.

وی افزود: فکر می‌کنم تعامل و روبه‌رو شدن با جهان بصری رضا عابدینی اتفاق بزرگی است و خوشحالم که این تعامل و اتفاق بزرگ به جشنواره سینماحقیقت سرایت کرده است. دوستان عزیز از این پس در مقابل این فضاهای گرافیکی قرار می‌گیرند.

در ادامه حمیدی مقدم متنی را که به قلم رضا عابدینی نگارش شده بود، قرائت کرد.

در ادامه این مراسم پوستر اصلی جشنواره سینماحقیقت توسط محمد حمیدی مقدم، رامین حیدری فاروقی (عضو شورای سیاست گذاری جشنواره)، محسن استادعلی (ریاست محترم انجمن کارگردانان سینمای مستند) رونمایی شد.

سپس پوستر بزرگداشت‌ منوچهر طیاب در سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت با حضور این پیشکسوت سینما رونمایی شد و وی پس از رونمایی از پوستر گفت: خوشحالم که امروز در دنیا، سینمای ما را بیشتر با سینمای مستند می‌شناسند چون این سینما ترویج‌گر فرهنگ ملی ما است.

سپس منوچهر طیاب از پیشکسوتان سینمای مستند در این مراسم گفت: همیشه در این مواقع یاد خودم در ۲۱ و ۲۲ سالگی که از اروپا به تهران بازگشتم می‌افتم و به این فکر می‌کنم که آیا چیزی به نام سینمای مستند می‌تواند در ایران پابگیرد یا خیر؟

وی افزود: در آن زمان نمی‌دانستم که می‌شود درباره سینمای مستند کاری کرد یا خیر. همان موقع با یکی از مسئولان فرهنگی رو به رو شدم و سوال کردم که آیا امکان ساخت چنین فیلم‌های مستندی وجود دارد یا نه؟ ایشان گفتند نمی‌دانم می‌شود یا نه، این اولین باری بود که با فردی مواجه شدم که طبیعتاً باید من را تشویق می‌کرد اما اینگونه نبود.

طیاب در ادامه با اشاره به سرگردانی که تا چندین سال همراه او بوده است، افزود: این سرگردانی با من بود تا زمانی که چند دوست دیگر از اروپا بازگشتند و ما با هم فکر کردیم که آیا می‌شود این رشته را در ایران پیش برد یا نه؟ الان می‌بینم که آرزوی دیرینه ما به حقیقت پیوسته و من خوشحالم. در این دوران رشته‌ها و مدارس هنری به وجود آمد در حالی که در آن دوران هیچکدام از این ارگان‌هایی که می‌شناسید وجود نداشت.

وی ادامه داد: در سال های ۴۰ تا ۵۰ جنبشی در ایران شروع شد و به من حکمی داده شد که اولین دانشگاه سینمایی را راه اندازی کنیم. با تجربیاتی که به عنوان نیروی جوان داشتیم، انجام این کار، ساده نبود حتی در آن زمان دانشگاه‌های سینمایی زیادی در جهان وجود نداشت اما با نامه‌نگاری‌ها و برنامه‌ریزی این کار را انجام دادیم.

این استاد پیشکسوت با بیان این نکته که در آن زمان همه چیز جوان بود و کسانی نبودند تا بتوان از تجربیات آنها استفاده کرد، گفت: عشق و علاقه باعث شد پژوهش و عقب‌افتادگی را جبران کنیم. همه کسانی که امروز شما می‌شناسید مربوط به سال های ۴۰ تا ۵۰ می‌شوند به طوری که حتی حکومت آن زمان را وادار به توجه کرد. خوشحالم که امروز در دنیا سینمای ما را بیشتر با سینمای مستند می‌شناسند چون این سینما ترویج‌گر فرهنگ ملی ما است.

وی افزود: همه اتفاقات امروز باعث شده هم خودمان را پیدا کنیم هم شخصیت‌مان را به دیگران معرفی کنیم. در جشنواره‌های بین المللی بارها دیده‌ام که خارجی‌ها دوست دارند ببینند ما چه ساخته‌ایم چون جنس کارهای ما متفاوت است.

طیاب در پایان خاطرنشان کرد: از برگزاری این بزرگداشت‌ها ممنونم این بزرگداشت برای ما نیست بلکه برای فرهنگ‌مان است.

در ادامه آیین رونمایی از پوستر سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت ضمن نمایش پوستر بزرگداشت احمد ضابطی جهرمی، این پیشکسوت حوزه سینمای مستند گفت: این سالن برای من یادآور خاطرات علمی و هنری خشنودکننده و عزیز است. چون خادمانی در این مرکز حضور داشتند که واقعا دوست‌داشتنی هستند. دوست داشتن مرکز به خاطر عزیزانی است که در اینجا با تأثیرات متفاوت خدمت می‌کنند. ما در همینجا آثار درخشانی از ایران و جهان دیدیم، به عنوان داور همکاری کردیم، کسانی را دیدیم که حالا در این دنیا نیستند، بخشی از کارگاه های آموزشی را در همین‌جا برگزار کردیم و .... بنابراین مجموعه این ویژگی‌ها، مرکز را برای من دوست داشتنی می‌کند.

وی ضمن تأکید بر همکاری هنرمندان با یکدیگر اظهار کرد: هرچند مدیریت‌ها تغییر کردند اما خودمان هم باید به هم کمک کنیم. همه ما یک جمع هستیم و امیدوارم سمفونی دلنشینی برای همه باشیم. من در همین سالن چند بار تاکید کردم و معتقدم که فرم ملی برای سینمای کشور ما، سینمای مستند است و از اول هم چنین بوده چرا که بخشی از هنر ایرانی، مستند است. بخش مهمی در دیگر شاخه‌ها هم مستند است برای مثال شعر مستند، موسیقی مستند و ..‌. داریم. سینمای مستند جهان طبیعی، انسانی و تاریخی را تصویر می‌کند.

ضابطی جهرمی افزود: ما تولید استودیویی نداشتیم اما هالیوود آن را به استودیو برده است. در ایران خیلی از دفاتر تولید نام استودیو را داشتند در حالی که همان‌ها، دفاتر فیلمسازی بودند. در سال ۷۹ مقاله‌ای درباره سینمای مستند و فرم ملی نوشتم و دلایلی آوردم که چرا فرم مستند، یک فرم ملی است و باید تقویت شود. البته جهان، سینمای ما را با سینمای مستند می‌شناسد اخیرا هم آثاری که تلفیقی از مستند و داستانی است، ساخته می‌شود.

وی پس از تشکر از کارکنان مرکز گسترش گفت: ممنونم که از حقیر یادی کردید. این نکوداشت را که برای سینمای ایران و دلبستگی ما به سرزمین‌مان است، ارج می‌گذارم. ما مدیون گذشتگان و آموزگاران خودمان هستیم و موظفیم آموزه های خود را به دیگران منتقل کنیم. از بانیان جشنواره هم که برای خدمات ناقابل ما نکوداشتی برگزار می‌کنند، تشکر می‌کنم.

جهرمی با اشاره به پوستر بزرگداشتش توضیح داد: لحظه‌ای که پوستر نکوداشتم را دیدم باند نارنجی آن روی چشم نظرم را جلب کرد و من را یاد دوره‌ای انداخت که ما آرزو داشتیم فیلم رنگی بسازیم.

این مستندساز در پایان گفت: بخش مهمی از سینما، انضباط است، انضباط اخلاقی، فیزیکی، تولیدی، فکری و خدمتی بخشی از آن است. مستندساز باید بگوید من باید به موقع، آماده، آنجا باشم. یعنی باید مثل یک سرباز عمل کند.

در پایان حسین ترابی، منوچهر طیاب، احمد ضابطی جهرمی، منوچهر مشیری، مرتضی رزاق‌کریمی و .... به امضای پوستر این جشنواره پرداخته و عکس یادگاری گرفتند.