فیاض زاهد درباره تغییرات کوچه اختر توضیح داد؛
رفع حصر با چراغ سبز مقامات عالیرتبه نظام
فیاض زاهد میگوید: تردیدی ندارم که اگر مقامات عالیرتبه نظام نسبت به این موضوع چراغ سبز نشان نمی‌دادند نه آقای رئیسی نه آقای اژه‌ای هیچکدام چه بسا قادر به انجام این اقدام مسالمت جویانه نبودند.
رفع حصر با چراغ سبز مقامات عالیرتبه نظام
خبر رفع سد معبر فیزیکی از کوچه اختر محل سکونت میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در برخی محافل سیاسی تعبیر به «رفع حصر» شده است.
ظاهرا این اتفاق بیش از آنکه موجب خشنودی اصلاح‌طلبان و معترضان انتخابات ۸۸ باشد، موجب دو دستگی در نظرات موافقان و مخالفان شده است.
برداشتن همین موانع می‌توانست سال‌ها پیش اتفاق بیفتد، زیرا پس از خروج احمدی‌نژاد از قدرت و حذف تیم امنیتی رحیم مشایی عملا فشار فیزیکی و رفتار تند و توهین آمیز با رهبران جنبش سبز و خانواده‌های آنان متوقف شد.
حمایت این چهره‌های معترض (مهدی کروبی، میرحسین موسوی، زهرا رهنورد) از شرکت در انتخابات ۹۲ و ۹۴ نشانه‌ی عدم معارضه‌ی ایشان با نظام بود اما در مقابل تندروها و کاسبان فتنه به دلایل بسیاری بستن پرونده وقایع ۸۸ را به صلاح خویش نمی‌دانستند.
امروز پس از گذشت ۱۳ سال از آن حوادث می‌توان قضاوت دقیق و جامع‌تری نسبت به مجموعه وقایع ۸۸ و ۸۹ داشت.
اینکه چرا انتخابات به آن مسیر کشیده شد؟ چه کسانی در این پروسه مشخصا مسئول بودند؟ اینکه ترسیم و تنظیم سازوکار اعتراض قانونی در این نظام بر عهده کدام نهاد است؟ این سوالات از یک سو و تعارض ساختاری و تنافر اجزای اساسی نظام از سوی دیگر، به شکل حیرت‌انگیزی توانسته پاسخ بسیاری از پرسش‌های مربوط به ۸۸ را نیز روی میز بگذارد.
حالا سوال اساسی این است که این اقدام توسط دولت انجام شد یا یکی از چند نهاد امنیتی تصمیم‌گیر؟ و آیا نفس این حرکت یک گام مثبت برای نزدیک شدن جناح‌های درون نظام است؟ یا طبق رویه معمول نظام، قانون وضع شده در «شعام» مشمول مرور زمان شده و احتمالا یک مامور سد معبر شهرداری متوجه وجود درب آهنی ورودی کوچه و سدهای فلزی کوچه اختر شد و اقدام به جمع آوری آن کرد؟
متاسفانه با این دست فرمان می‌توان گفت شاید مذاکرات هم ۳۰ سال بعد و پس از هزینه‌های بسیار به شکلی اتفاقی به نتیجه برسد.
برای ارزیابی نظر فعالان اصلاح‌طلب و چهره‌های سیاسی شاخص درباره این اتفاق و ارزش سیاسی این اقدام با فیاض زاهد روزنامه‌نگار و استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفتگو کردیم و از او پرسیدیم این حرکت را چگونه ارزیابی می‌کند و آیا دولت رئیسی متولی این اقدام شناخته می‌شود؟
انتشار خبر رفع سد معبر کوچه اختر امروز در سایت ایرنا واکنش‌های فراوانی در جامعه سیاسی ایران ایجاد کرد.
مخصوصا ایرنا تیتر را طوری انتخاب کرده بود که حامل یک پیام سیاسی هم بود:
قولی را که روحانی داده بود رئیسی عمل کرد.
و این شائبه را دامن می‌زد که آیا واقعا روحانی و دولت او اراده جدی برای مشکل رفع حصر رهبران جنبش سبز داشتند یا خیر؟
در تمام دو کمپین مهم انتخاباتی آقای روحانی در سال‌های ۹۲ و ۹۶ شاید یکی از اصلی‌ترین درخواست‌های تجمع کنندگان و حامیان روحانی در ستاد و کمپین انتخاباتی ایشان موضوع رفع حصر بود.
آقای روحانی در سفر به شهرهای مختلف و مناسبت‌های انتخاباتی با قدرت و نشاط فریاد می‌کرد که همه اراده‌ی دولت خودش را مبتنی بر رفع حصر قرار خواهد داد.
اما بسیاری از طرفداران رهبران جنبش سبز بر این باور هستند که دولت روحانی توان یا اراده لازم برای انجام کار را نداشت.
برخی تحلیل‌های بدبینانه موید این نکته است که آزادی رهبران جنبش سبز یعنی آیت الله کروبی، مهندس میرحسین موسوی و خانم رهنورد امکان چانه‌زنی آدم‌های میانه‌رویی مثل آقای روحانی را کاهش می‌دهد.
وقتی که آن رهبران می‌توانند با مقامات عالیرتبه کشور و نیروهای سیاسی موجود مستقیم ارتباط بگیرند طبیعتا هیچ نیازی به واسطه‌گر میانی نیست.
من خیلی بدبین نیستم به این پدیده، اما موضوع این است که بسیاری از فعالان سیاسی با تردید به تعهد و قولی که دولت روحانی و شخص ایشان داده بود نگاه می‌کنند.
از سوی دیگر از آنجایی که جریان اصلاح‌طلبی و تفکر اصلاحی طرفدار اقدامات اصلاحی گام به گام و تدریجی است، از هر گام مثبتی باید استقبال شود. لذا بنظر من فعالان سیاسی باید از دولت اقای رئیسی و شخص ایشان و مجموعه سازوکاری که در این حوزه موثر هست تشکر کنند.
این اقدام را باید به آقای رئیسی و دولت منسوب کرد یا در حیطه اختیارات رئیس جمهور نیست؟
من بعید می‌دانم آقای رئیسی قادر بوده به تنهایی به چنین تصمیمی برسد به ویژه نهادهایی مثل شورای عالی امنیت ملی و رئیس محترم قوه قضائیه جناب اقای اژه‌ای هم در این میان محل توجه هستند.
آقای اژه‌ای از زمانی که به ریاست قوه قضائیه رسیده اقدامات مثبتی را در دستور کار خویش قرار داده است.
حالا ابعاد ماجرا برای ما مشخص نیست که آیا این یک تصمیم سه‌گانه است میان شورای عالی امنیت ملی، رئیس جمهور محترم جناب آقای رئیسی و رئیس محترم قوه قضائیه جناب آقای اژه‌ای.
اما هر چه که هست باید از آن استقبال کرد، باید از فضای موجود برای کاهش تنش‌ها بهره برد.
کشور در آستانه مشکلات بسیار بزرگی است؛ از سویی وضعیت پرونده برجام هنوز روشن نشده، ما برای دستیابی به هر امتیاز خارجی نیازمند پیوند و ائتلاف‌های داخلی هستیم.
اگر ما می‌توانیم در سطح بین المللی با مخالفان و دشمنان بین المللی خودمان وارد گفتگو بشویم بنظر می‌آید بین نیروهای انقلابی هم این امکان وجود دارد.
بایستی در این حوزه تندروها را محدودتر کرد و از حوزه شعاع عملکرد آن‌ها کاست.
در پایان تردیدی ندارم که اگر مقامات عالیرتبه نظام نسبت به این موضوع چراغ سبز نشان نمی‌دادند نه آقای رئیسی نه آقای اژه‌ای هیچکدام چه بسا قادر به انجام این اقدام مسالمت جویانه نبودند.
لذا باید مجموعه اقدامات را به فال نیک گرفت و از این بابت از دولت آقای رئیسی و متولیان اصلی چنین تصمیمی تشکر کرد.
ارسال نظر