وقتی مردم به پای صندوق رای آیند اصولگرایان بیرون می‌افتند

وی اضافه کرد: با این حال تعدادی روزنامه، مجله و سایت وجود دارد که با شکل و شمایل اصلاح‌طلبی فعالیت می‌کنند و کارگروه رسانه از یک سو با آنها همکاری می‌کند و از سوی دیگر انتقال برنامه‌های شورای عالی را بر عهده دارد که چارچوب‌ها و ضوابطی هم برای نحوه همراهی و همدلی برای آن مشخص کرده‌اند.

این عضو شاخص جریان اصلاح‌طلبی درباره اینکه پیشتر افرادی از جمله آقای عارف اعلام کرده‌اند که در این دوره از انتخابات ائتلاف نمی‌کنیم، گفت: حرف آنها هم همان حرف من است؛ در مرتبه قبل کل جریان اصلاحات بعد از جمع‌بندی بین خودشان با حزب اعتدال‌وتوسعه نوعی ائتلاف انجام دادند که ائتلاف بین یک حزب و تعدادی از احزاب دیگر شد.

وی ادامه داد: آن چیزی که من در حال حاضر می‌گویم این است که حزب اعتدال و توسعه از همان ابتدا در این جمع قرار بگیرد و با جمع حرکت کند بعد از اینکه این جمع به نتیجه رسید دیگر زمینه‌ای برای ائتلاف بعد از تصمیم گیری وجود ندارد و این همان چیزی است که آقای عارف و دوستان می‌گویند.

عضو مجمع روحانیون مبارز درباره تحلیل خود از این سوال که جریان اصول‌گرا در انتخابات پیش رو خودش را برنده می‌داند و آقای باهنر گفته‌اند که اگر ببازیم به خودمان باخته نه به رقیب، گفت: چیزهایی که آقای باهنر گفته‌اند کاملا روشن است؛ در جریان اصول‌گرا امکان اینکه با هم به یک وحدت نظری برسند وجود ندارد، از همین الان یکی از گروه‌های انشعابی آنها آقای احمدی‌نژاد و تیمشان هستند، جریان اصول‌گرایی چه بخواهند و چه نخواهند، احمدی‌نژاد بخشی از جریان اصول‌گرایی است درست است که آنها تلاش می‌کنند بگویند که احمدی‌نژاد دیگر با ما نیست اما نیروهایشان مشترک است و با هم کار می‌کنند.

وی افزود: حتی سایت‌ها و خبرگزاری‌هایی هم که از آنها حمایت می‌کنند مشترک است و به طور کل با هم هستند و شاخه‌ای جدا شده تلقی نمی‌شوند بلکه بخشی از جریان اصول‌گرایی هستند.

موسوی لاری تصریح‌کرد: احزاب اصولگرا مثل جامعه مدرسین، جامعه روحانیت و حزب موتله، یعنی اصول‌گرایان سنتی یک مسیری می‌روند، آقای باهنر و جامعه مهندسین هم دلشان می‌خواهد که به عنوان یک جریان اصولگرای صاحب‌نظر مطرح شوند، یک مسیر دیگر می‌روند. اما به دلیل اینکه عقبه، عِده‌وعُده و پروپاگاندایی ندارند، مجبور هستند دست به دامان جریان تند اصول‌گرایی شوند، برای همین هم آقای باهنر که خودش با دولت همراه و با آقای روحانی رفیق بوده است و همچنین با خیلی از وزرا هم فکری داشته، الان مصلحت خودش را برای قانع کردن جریان تندرو، گلاویزشدن با دولت می‌داند. 

عضو شورای عالی اصلاح طلبان اضافه کرد: ضمن اینکه باهنر می‌داند این دولت دولتی بود که آنها بیشتر به آن دلبسته بودند، نمی‌خواهم بگویم آنها دولت را روی کار آورده‌اند اتفاقا نمی‌خواستند روی کار بیاید، اما دلبسته بودند به اینکه چون آقای روحانی که در جمع آنها تعریف می‌شود به گونه‌ای رفتار کند که نظرات آنها را تحمیل شود.

این عضو شاخص جریان اصلاح‌طلبی با بیان اینکه آقای باهنر بین جریان رادیکال راست و جریان معتدل گیر کرده است،‌ گفت: از یک طرف دوست دارد که به عنوان یک نیروی خردگرای معتدل مطرح شود و از طرف دیگر چون کلیه امکانات در اختیار رادیکال‌ها و تندروها قرار دارد، مجبور است برای هماهنگی و استفاده از آنها حرف‌هایی بزند که خوششان بیاید.

وی درمورد استراتژی اصلاح‌طلبان آنهم در شرایطی که اصول‌گرایان خودشان را برنده اعلام می‌کنند، گفت: همیشه همینطور بوده است در دوره ریاست جمهوری سال ۷۵_۷۶ هم اصول‌گرایان باورشان شده بود که آقای ناطق اتاقش را هم مشخص کرده است؛ فکر می‌کردند کاملا همه چیز دست آنها است.

موسوی لاری یادآور شد: برای انتخابات دوره دوم و رقابت بین آقای روحانی و رئیسی هم تلقی آنها این بود که آقای رئیسی، رئیس‌جمهور است در انتخابات‌های گذشته هم این ذهنیت را در آغاز هر انتخابات دارند اما وقتی مردم به پای صندوق رای می‌آیند اصولگرایان بیرون می‌افتند، اگر مردم بیایند و حضور پیدا کنند شانس اصلاح‌طلبان بسیار بالا است اما اگر نیایند ممکن است اصول گرایان با یک اقلیت محدودی رای بیاورند.

دولت اصلاح طلبی فقط دولت ۷۶ تا ۸۴ است

وزیر کشور دولت اصلاحات گفت: اصلاح‌طلبان یک کارنامه روشنی از سال ۷۶ تا ۸۴ دارند که ما اگر بخواهیم در مورد اصلاح‌طلبان داوری کنیم، باید این مقطع را به داوری بگذاریم نه سال‌های ۹۲ تا ۹۸ یا ۱۴۰۰ را.

وی تاکید کرد: برای اینکه این دولت هیچ‌وقت مدعی اصلاح‌طلبی نبوده بلکه اصلاح‌طلبان بنا بر مقتضیاتی از این دولت حمایت کردند و الان هم حمایت می‌کنند.

موسوی لاری گفت: همین الان هم اگر بنا باشد که جریان رادیکال اصول‌گرا سر کار بیاید که انحصارطلبی در اعماق جامعه نفوذ بکند باز هم از دولتی مثل دولت آقای روحانی حمایت می‌کنیم برای اینکه فضا باز بماند و مردم بتوانند حرف‌هایشان را بزنند و نظراتشان را مطرح کنند؛ اما این دولت نماد اصلاح‌طلبی نیست، دولت اصلاح طلبی دولت ۷۶ تا ۸۴ است که کارنامه روشن و قابل دفاعی دارد.