چه کسی پیروز مناظره شب عید غدیر شد؟
قرار بود شب مناظره، شب گریل کردن پزشکیان توسط چهار نفر دیگر باشد/ جلیلی از جایگاه مرد مقدس برنامه‌دار پایین آمد. در گفتگو با پورمحمدی نتوانست سخنور و آرام باشد و رفتارش تصنعی بود. اتهاماتش به زنگنه بومرنگ‌وار به خودش اصابت کرد و بدتر از همه زاکانی را وارد بازی کرد
هدف مناظره دیشب زدن پزشکیان با نام روحانی بود
به گفته فعالان سیاسی، مناظره شب عید غدیر به مناظره واقعی شبیه شدد و اندکی از فضای رسمی و غیر رقابتی دیکته شده توسط مدیران تلویزیون، فاصله گرفت. اما به همین نسبت نوک پیکان حملات ۴ کاندیدای تندروی جبهه اصولگرایی، به سمت پزشکیان بود.
متن حاضر که توسط یک کاربر توئیتر با نام مستعار حسین قتیب نوشته شده ارزیابی مهمی از این مناظره بدست می‌دهد.
چه کسی پیروز مناظره شب عید غدیر شد؟
۱. پیروز اول پورمحمدی: او در همان دست اول بازی را به هم ریخت و جهت داد. قرار بود شب گریل کردن پزشکیان توسط چهار نفر دیگر باشد. برنامه هم نقل قول از رهبری درباره‌ی برجام و تقابل ظریف و شهید سلیمانی! هدف زدن پزشکیان با نام روحانی بود.
۲. در واقع هدفِ چهار اصولگرا زدن مهره‌ی وزیر پزشکیان و کیش و مات او در حمله‌ای نابرابر و ناپلئونی بود. پورمحمدی در راند اول، زمین بازی را از سیاست خارجی به سیاست داخلی چرخاند و سپس جلیلی را به زیر آتش انتقادات کرسنت برد. زاکانی برای نجات جلیلی مجبور به تقسیم وقت شد
۳. پیروز دوم قالیباف: او برای پیروزی به اجماع و زدن پزشکیان نیاز دارد. او نفر اول بود و پزشکیان را با قانون اقدام متقابل گوشه رینگ برد. و البته او توانست شکاف ظریف و پزشکیان را ایجاد و رقیب را به انفعال بکشاند. البته پورمحمدی بازی را به هم ریخت و پزشکیان هم نخواست ادامه دهد.
۴. پورمحمدی که جلیلی را زیر ضرب برد، قالیباف کل راهبردش عوض شد. او قرار بود شهید سلیمانی را در بحث برجام با ظریف تلویحا مقایسه کند، حال موضوع تا حدی بلااثر شده بود و یادداشت‌هایش بی‌اثر. روخوانی کرد ولی سریع به وام و خودرو و قول‌هایش انجامید.
۵. نه برنده نه بازنده: پزشکیان
با نظرسنجی‌ها مشخص بود که امشب او هدف ۴ نامزد روبرو است! اما وی آماده نبود. خستگی و فشار هم بر او اثر داشت. مشخصا پزشکیان تلاش می‌کند خود را در چارچوب نظام تعریف کند و به کسی یا کسانی اثبات/ یادآوری کند. همین نقطه راه حمله‌ی رقیب شد.
۶. اشتباه مهم پزشکیان، عدم قاطعیت او در دفاع از یارانش به‌ویژه ظریف بود. او نابرابری در زمان را دیر یادآوری کرد. آنچه او را تا حدی رهانید بی‌اثر شدن جلیلی و تغییر بازی بود. البته متن پایانی و فراز انتهایی آن هم در تغییر فضا و ایجاد تمایز میان او و رقبایش تاثیر مثبت داشت.
۷. بازنده‌ی بزرگ: جلیلی. او از جایگاه مرد مقدس برنامه‌دار پایین آمد. در گفتگو با پورمحمدی نتوانست سخنور و آرام باشد و رفتارش تصنعی بود. اتهاماتش به زنگنه بومرنگ‌وار به خودش اصابت کرد و بدتر از همه زاکانی را وارد بازی کرد. پورمحمدی با خطابه و تسلط جلیلی را وادار به سخن کرد.
۸. بازنده‌ی اخلاق: زاکانی: درباره‌ی او نمی‌نویسم و این کلام نهج‌البلاغه را به او یادآوری می کنم:
أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَه.
و فرمود (ع): آنکه طمع را شعار خود سازد، خود را خوار ساخته و هر که پریشانحالى خویش با دیگران در میان نهد، تن به ذلت داده است و کسى که زبانش بر او فرمان راند، بى ارج شود.
ارسال نظر