۱۳ آبان ۵۸ نقطه انحراف انقلاب ۵۷

علی نظری سردبیر مستقل آنلاین

یادش بخیر سید مصطفی تاجزاده در گفتگویی ویدئویی اعلام کرد: ما در اوائل انقلاب سه اشتباه بزرگ را مرتکب شدیم که مسیر انقلاب را به انحراف برد.

تاجزاده این سه رخداد را چنین معرفی می‌کند: ۱-گنجاندن اصل ولایت فقیه در قانون اساسی. ۲-اشغال سفارت آمریکا در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ ۳-ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر.

موافقان اشغال سفارت آمریکا که همان انقلابیون پرخروش جوان بودند به تأسی از بنیانگذار جمهوری اسلامی آن را انقلاب دوم نامیدند،معتقد بودند که این اقدامشان منجر به صدور انقلاب و شکستن هیمنه آمریکا گردید.

اما دولت موقت و برخی از مراجع تقلید و روحانیون مطرح انقلاب نظیر هاشمی رفسنجانی، مهدوی کنی و دیگران، این اقدام دانشجویان را عملی مغایر با شئون دیپلماتیک و کنوانسیون‌های بین المللی می‌دانستند.

بنده در مقام یک مورخ بیطرف که در زمان اشغال سفارت آمریکا در اوان دوره جوانی بودم، بعنوان یک حامی انقلاب آنهم در معرکه آمریکا ستیزی آن دوران در عرصه دفاع از دستاوردهای انقلاب نظیر جنگ ۸ ساله حضوری فعال داشتم باید خاضعانه عرض کنم؛ اینک که به آستانه ۶۰ سالگی رسیده‌ام و از سال ۱۳۶۸ که دوران سازندگی ویرانه‌های جنگ خانمانسوز را سپری کردم، تاکنون سعی وافر در بررسی نقاط قوت و ضعف این اقدام تاریخی نموده‌ام.

البته به دور از هیاهوها و التهاب دهه اول انقلاب باید به بررسی دستاوردهای مثبت اشغال سفارت آمریکا پرداخت.

بنا به گفته‌های مخالفان اشغال سفارت آمریکا در تهران،

جنگ و تحریم از آثار مستقیم این حرکت دانشجویان در ۱۳ آبان ۵۸ بوده است. هر چند که حامیان و طرفداران اشغال سفارت، دو پدیده جنگ و تحریم را نعمت می‌دانستند!

اما واقعیت‌های امروز جامعه ایرانی، حکایت از زیانبار بودن جنگ ۸ ساله و تحریم‌های چهل ساله جهانی علیه مردم ایران دارد!

بعنوان یک پژوهشگر تاریخ انقلاب، از حامیان اشغال سفارت آمریکا و بویژه آن دسته از دانشجویان پیرو خط امام که هنوز هم اقدام ۱۳ آبان ۱۳۵۸ را درست ارزیابی می‌کنند و مدافع اشغال ۴۴ سال قبل خویش هستند، تقاضا دارم مستند و مستدل، برکات و آثار مثبت اشغال سفارت آمریکا را بزعم خودشان ذکر نمایند تا اینجانب در مقام یک مورخ، آن‌ها را برای نسل آینده بنویسم.

بخشی از دانشجویان اشغال کننده سفارت نظیر ابراهیم اصغرزاده و فعالان سیاسی موثری چون تاجزاده که در آن مقطع از حامیان آن اقدامِ "آمریکاستیزانه" بوده‌اند، الان با فاصله زمانی بیش از چهل سال، آن اِشغال را نقطه انحراف انقلاب از مسیر آرمان‌های آن می‌دانند.

متولدین دهه شصت به بعد که اکنون در سپهر سیاسی ایران حضوری فعال دارند، ۱۳ آبان ۵۸ را برنمی‌تابند و با طلبکاری از نسل قبلی، و آن واقعه را،" ام‌المصائبِ" مشکلات فعلی کشور در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی کشور می‌دانند!

ای کاش این امکان از سوی حاکمیت جمهوری اسلامی فراهم می‌شد تا در یک نظرسنجی عمومی، نتایج و دستاوردهای مثبت و منفیِ اشغال سفارت آمریکا طی۴۴ سال گذشته را به رویت مردم رسانید!

در صورت موافقت اکثریت جامعه ایرانی از این اقدام که آثارش هنوز هم ادامه دارد، آن وقت می‌توانیم به یک جمع بندی جامع، که متاثر از خرد جمعی است برسیم و می‌توان سیاست آمریکاستیزی را در راستای منافع ملی و مصالح عموم مردم جامعه ارزیابی واقعی نمود!