با قهر مردم از صندوقهای رای، منتظر یک رفراندوم باشیم؟
قهر اکثریت مردم با نظام سیاسی کشور تا کجا پیش خواهد رفت؟
ابوالفضل فاتح در روزنامه اعتماد نوشت:
در همین انتخابات، غیبت ۷۵درصدی امالقرای تهران! میزان بسیار پایین آرای صحیح و رای پایین و چند درصدی نفر اول منتخبان تهران (نسبت به واجدان شرایط) و درصد بالای آرای باطله، پیامهای عمیقی برای اندیشیدن نهفته است.
اکثریت بسیار بالای مردم تهران نهتنها از انتخابات کناره گرفتهاند که با نمایندگان منتخب این شهر احساس بیگانگی میکنند و این منحصر به مجلس نیست و تقریبا به اغلب نهادها عمومیت یافته است.
آیا حاکمیت، تضعیف قدرت ملی و انصراف هشداردهنده مردم به ویژه نسل جدید از انتخابات را نقطه عطف اصلاح نهادهای انتصابی، بازگشت نهادهای انتخابی به اراده مردم و فرصت انتخابات ریاستجمهوری آتی را جبران مافات قرار خواهد داد؟
یا به عادت مألوف، آخرین رگههای امید به نهاد انتخابات برای توافق ملی را قطع خواهد کرد و ایران را از یک فرصت تاریخی دیگر محروم ساخته و خود را در برابر رفراندومی دیگر و فراتر از آن، بیگانگی فزاینده ملی با حاکمیت قرار خواهد داد؟
ارسال نظر