کاش در اتاق‌های فکرتان بجای نقشه برای نجات خودتان، به نجات جامعه فکر می‌کردید

مسعود فروغی، قائم‌مقام مدیر مسئول فرهیختگان، پیرامون خبر فساد در واردات چای نوشت:

نه اینکه کدام دولت فساد را کلید زده و ادامه داده آنقدر مهم است، نه اینکه کدام قوه آن را کشف کرده. بدتر از اینها دعوای چند دیدگاه متفاوت درباره سیاست‌های ارزی است.

دیدن و شنیدن تحلیل‌های محفلی برخی سیاسیون که «چای دبش» را فرصتی برای ضربه زدن سیاسی می‌دانند، دردناک است. تصور اینکه ضربه‌ای که ما به مخالف سیاسی خودمان می‌زنیم باعث «سفید شدن» خودمان می‌شود، به‌غایت مضحک و طنزآمیز است.

جامعه‌ای که هر چند سال یک بار با اسامی و اعداد بزرگ‌تر مواجه شود، برای مقابله با درد چنین اخباری، هیچ هنجار و ارزشی را به‌رسمیت نمی‌شناسد و به ریش تمام سیاست‌های فرهنگی می‌خندد. کاش وقتی در اتاق‌های فکر می‌نشینید به جای فکر به اینکه چگونه از «خودتان» دفاع کنید به «نجات جامعه» از تصور «فساد غیرقابل مهار» می‌پرداختید. باور مردم نسبت به اینکه قوای سه‌گانه می‌خواهند با فساد مبارزه کنند با دعواهای کودکانه درباره اینکه «اول تو بودی» شکل نمی‌گیرد. ما به چیزی بیشتر از یک «پرفورمنس» ضدفساد نیاز داریم.